Is de BYD Seal U het hoge broertje van de Seal sedan?

De U in de modelnaam van de Seal U staat voor utility, om aan te geven dat het een SUV is. Hoewel de naam anders doet vermoeden hebben de gewone Seal (een D-segment sedan) en de Seal U maar weinig met elkaar gemeen. De lage Seal kennen we hier als achterwiel- of desgewenst vierwielaandrijver. De SUV gaat in China door het leven als de BYD Song Plus, en dat is een voorwielaandrijver – naar keuze met een volledig elektrische of een plug-in hybride aandrijflijn. Met die laatste techniek komt de Seal U trouwens niet onze kant uit, BYD verkoopt bij ons alleen BEV’s. Terwijl bij de lage Seal het accupakket een geïntegreerd onderdeel uitmaakt van de dragende structuur van de auto, is de batterij bij de Seal U een separaat tegen de onderkant van de auto gemonteerde unit. Geen probleem, ruimte genoeg bij de hogere op de poten gezette Seal U. De Song Plus is in de Volksrepubliek trouwens de meer luxere variant van de gewone Song en wordt daar ook verkocht via een meer upmarket dealernetwerk. In hun communicatie gebruikt BYD zelfs de aanduiding premium. Gewaagd. Om met Margaret Thatcher te spreken: “Being powerful is like being a lady. If you have to tell people you are, you aren’t”.

Het interieur ziet er netjes verzorgd uit, keurige middenklasse.

Heb je als flinke Europeanen genoeg ruimte?

De wielbasis van de Seal U is 14 centimeter korter dan die van de sedan. Desalniettemin merk je daar binnen in de SUV weinig van. Zelfs met een bovengemiddelde lengte heb je voorin in alle richtingen meer dan genoeg ruimte. En achterpassagiers komen in deze vijfzitter aan been- en hoofdruimte (onder het panoramische schuifdak) ook niets te kort. Alleen is de zitting van de achterbank aan de korte kant en zit je ook vrij laag waardoor je knieën een scherpe hoek maken terwijl je benen amper ondersteuning krijgen van de zitting. De kofferbak biedt met zijn inhoud van 552 liter genoeg ruimte. En hoewel er onder de motorkap plaats genoeg is, hebben ze bij BYD niet van die gelegenheid gebruikgemaakt om daar een frunk te creëren, bijvoorbeeld om een vieze laadkabel op te bergen.

Het interieur ziet er verzorgd uit. Maar om dat nu meteen als premium te bestempelen … dat gaat ons te ver. Het is keurige middenklasse, meer niet. En dat geldt ook voor de bediening. Knopjes en schakelaars vind je alleen rond het kristallen versnellingspookje en op het stuur. Voor de rest ben je aangewezen op het centrale multimediascherm. Dat laatste is net als bij de andere BYD’s te kantelen. Dat kan weer met een druk op de knop, maar je kunt het nu ook handmatig verdraaien (zonder dat de boel afbreekt). Naar onze smaak zit er net iets te veel functionaliteit in het infotainmentsysteem wegwerkt en dat leidt te veel af. Ook jammer is dat de navigatie-informatie alleen op het grote scherm wordt vertoont en niet op het head-up display of het digitale instrumentarium (waar je nu permanent de bandenspanning en -temperatuur ziet).

Zowel voor- als achterin biedt de BYD Seal U genoeg ruimte, al is de zitting van de achterbank aan de korte kant.

Hoe ver kom je op een volle accu?

De Seal U komt in twee uitvoeringsvarianten, de Comfort en de Design. Het voornaamste verschil tussen de twee varianten is niet het comfort of het design maar de grootte van het accupakket. Bij de Comfort heeft dat een capaciteit van 71,8 kWh waarmee je volgens WLTP 420 kilometer ver moet kunnen komen. De accu van de Design heeft een capaciteit van 87,0 kWh en daarmee heb je een WLTP-actieradius van 500 km. Aan de wisselstroomlaadpaal laten beide versies zich met 11 kW opladen, aan de gelijkstroomsnellader kan de kleine accu maximaal 115 kW aan terwijl de piek bij de grote batterij op 140 kW ligt. In beide gevallen verlegt de Seal U daar als nieuwkomer geen grenzen meer mee. En dat geldt ook voor het WLTP-verbruik: gemiddeld 19,9 kWh/100 km voor de Comfort en 20,5 kWh/100 km voor de Design. Onafhankelijk van het accupakket beschik je in de Seal U over een bij 218 pk en 330 Nm piekende synchroonmotor met permanente magneten. Daarmee komt de 2.147 kg wegende Design-versie lekker vlot met het verkeer mee. Afremmen op de motor doet de auto amper, ook niet wanneer je via het multimediascherm (en niet via een simpele flipper achter het stuur) de mate van recupereren vergroot. Jammer. Aan de andere kant: het remsysteem kwijt zich prima van zijn taak, het laat zich mooi doseren en de overgang van regeneratief naar mechanisch remmen verloopt naadloos.

Op een volle accu moet je volgens WLTP tot 500 kilometer ver kunnen komen.

Hoe rijdt de grote BYD?

Minder enthousiast zijn we over de besturing. Zolang het rechtuit gaat, volgt de auto koersvast zijn weg, maar wanneer we de bocht omgaan blijkt de besturing behoorlijk bekrachtigd en vooral ook erg afstandelijk. Ga je net iets te rap een bocht in, dan glijdt de auto al opmerkelijk snel over zijn voorwielen naar buiten. Aan de banden lijkt het niet te liggen, dat zijn Michelin e-Primacy’s, rubber waar we doorgaans goede ervaringen mee hebben. We wijten het meer aan de afstemming van het onderstel; veren en schokdempers zijn dermate soepel dat er behoorlijk wat beweging in de auto zit. We verwachtten geen sportauto, maar dit is het andere uiterste. Voor het comfort is zoveel souplesse niet nodig.

Het onderstel is behoorlijk soepel, meer dan nodig is voor alledaags comfort.

Heeft BYD het terecht over premium?

De elektronica lijkt het vaak net niet helemaal te kunnen bijbenen om wielspin bij wegrijden te voorkomen. Wellicht kan er nog herkalibratie plaatsvinden voordat de klantenauto’s voor de zomer onze kant uit komen. Bij die verfijningsslag kan ook de rijbaanassistent meegenomen worden, die lijkt nu vaker niet dan wel bij de les, net als de snelheidswaarschuwing die lang niet altijd op de hoogte blijkt van de actuele limiet. Al met al zijn het geen onoverkomelijke weeffouten, en weet BYD die er uit te halen dan is de classificering ‘premium’ nog steeds net iets te hoog gegrepen maar staat er wel een prima gezinauto’s die opmerkelijk genoeg ook nog eens goedkoper is dan de lage Seal.