Test: Audi Q3 Sportback

De keuze voor de plug-in-versie is niet zo moeilijk. Als 45 TFSIe met 245 pk is de Q3 Sportback S Edition namelijk nauwelijks duurder dan een 150 pk sterke 35 TFSI met automaat, die dan niet de mogelijkheid biedt om elektrisch te rijden. De Q3 heeft de aandrijflijn die we kennen uit onder meer de Volkswagen Golf GTE en is dus een voorwielaandrijver. De stekkerhybrides van de Volkswagen Group zijn als enige modellen van het gamma nog uitgerust met een 1.4 T(F)SI en een zestraps DSG, terwijl het benzinegamma inmiddels een 1.5 en een zevenbak heeft. Dat is echter geen nadeel zolang het goed werkt, en dat doet het. Met zijn gewicht van 1.715 kg is de Q3 met deze aandrijflijn uitstekend bediend. Bij rustig rijden is hij op benzine grappig genoeg stiller dan op stroom, omdat het waarschuwingsgeluid voor voetgangers dan behoorlijk aanwezig is. Wel laat de 1.4 zich duidelijk horen als het gas op de bodem gaat. De automaat met dubbele koppeling schakelt zoals we gewend zijn razendsnel en schokvrij. Voor PHEV-begrippen is hij behoorlijk soepel, al neemt hij wel af en toe een ‘bedenkmomentje’.

Razendsnel touchscreen

Binnen in de auto ziet het er allemaal keurig uit, iets wat ook geldt voor het dashboard. De Audi trakteert zijn gebruiker op fijne, hoogwaardige en vooral fysieke knoppen op middenconsole en stuurwiel. Het touchscreen is naar hedendaagse begrippen niet erg groot, maar het reageert razendsnel en is gekoppeld aan een uitgebreid digitaal instrumentarium. Misschien oogt het Audi-interieur wat zakelijk, maar op de afwerking en kwaliteitsindruk valt eigenlijk niets af te dingen. De zitpositie is prima, maar dankzij een wat beperktere verstelbaarheid van het stuur niet perfect. Er zijn wel enkele zaken die wat uit de toon vallen. Zo is er op de deurpanelen iets te veel van dezelfde matzwarte kunststof gebruikt en worden de niet-gebruikte knoppen gewoon afgedekt met een simpel plaatje.

Bij Audi kun je de Q3 onder meer laten uitvoeren met zwarte logo’s, maar natuurlijk is er nog veel meer te kiezen. Dat begint al bij de carrosserievorm, want ook de plug-in hybride is er als ‘gewone’ Q3 én als de hier geteste Sportback. Die onderscheidt zich met een lagere en sneller aflopende daklijn en is dus een ‘coupé-SUV’ van de traditionele soort. Voor een auto in die categorie oogt de Q3 Sportback wat ons betreft best harmonieus, maar heel praktisch is deze koetswerkvorm natuurlijk niet. Hoewel Audi onder de hoedenplank een flink aantal liters belooft, houdt het daarboven snel op met stapelen. Praktisch is in dat verband wel de verschuifbare achterbank. Voor passagiers op die achterbank is de hoofdruimte beperkt, dus wie geregeld met volwassenen op stap gaat, kan beter kiezen voor een normale Q3. Opmerkelijk detail: de laadkabel moet in een nette, maar ruimtevretende tas worden gestopt.

Veel opties

Als je ruim een halve ton voor een auto uitgeeft, verwacht je dat die lekker in zijn spullen zit, maar in het geval van de Q3 valt dat toch wel wat tegen. Zelfs als dik aangeklede S-Line moet de auto het bijvoorbeeld met handmatig verstelbare en slechts deels met leer beklede stoelen doen. Erger is dat we een ouderwetse klapsleutel in onze handen krijgen gedrukt, van een model dat al sinds zeker 2008 op allerlei Audi’s wordt geleverd. Natuurlijk leveren de Duitsers voor een paar honderd euro extra een startknop en een hippere sleutel, maar dit soort zaken zou gewoon standaard moeten zijn.