Subaru Impreza 2.0R Luxury (2008)

Als autofabrikant moet je een serieus wapen in de strijd gooien om te kunnen opboksen tegen de concurrentie. Qua vormgeving springt de Impreza er in ieder geval niet uit, dus concentreren we ons op de rest. De techniek bijvoorbeeld. Subaru heeft twee troeven: permanente vierwielaandrijving en een boxermotor.

Boxergeweld
De testauto heeft een tweeliter-boxer onder de kap, die 150 pk levert. Subaru laat geen gelegenheid onbenut om te melden dat één van de pluspunten van een boxermotor zijn plattere constructie is, waardoor het zwaartepunt van de auto lager komt te liggen. Maar het verschil met een conventionele motor is niet zo dat je echt van een groot voordeel kunt spreken. Een boxermotor is duurder om te bouwen, maar dat weerhoudt Subaru er niet van om ermee door te gaan. De typische brom van een lijnmotor ontbreekt, maar om nu te zeggen dat het allemaal heel geraffineerd overkomt, nee.

Dankzij zijn vierwielaandrijving boekt Subaru al sinds jaar en dag succes in landen als Oostenrijk en Zwitserland, waar de combinatie van modder, sneeuw en bergen goede tractie noodzakelijk maakt. Voor ons als polderbewoners biedt deze Symmetrical AWD maar weinig voordelen. Wie ervan houdt om afritten op rallytempo te nemen, heeft er wél profijt van. Want de Impreza kan echt snoeihard door scherpe bochten. En onder natte of gladde omstandigheden kan aandrijving op alle vier de wielen ook heel prettig en veilig zijn. De Impreza beschikt zelfs over een lage gearing (niet bij de automaat), iets wat je normaal gesproken alleen op terreinauto's tegenkomt. Nadeel van permanente vierwielaandrijving is een iets hoger verbruik, maar dat valt in dit geval best mee. Overigens heeft die integrale aandrijving nog een minpuntje; het slokt een beetje kofferruimte op. Daardoor komt de Impreza niet verder dan een inhoud van 300 liter.

Het interieur roept al net zo weinig emoties op als de buitenkant. Het ziet er allemaal keurig uit, maar echt vernieuwend is het niet. De kunststoffen die voor het dashboard en de portieren worden gebruikt, zijn iets te hard en te glimmend. Degelijk is het allemaal wel.

Twee gezichten
De zeer directe besturing van de Impreza valt op. De geringste beweging van het stuur doet hem van koers veranderen. Niet iedereen zal dat als prettig ervaren, maar voor de sportieve rijder is dat contact met de voorwielen een voorwaarde. De vering is goed in staat om kleine oneffenheden glad te strijken. Dat zorgt op de snelweg voor het nodige comfort, terwijl grotere uitslagen van de veren krachtig worden gedempt. De wegligging is uitstekend. Helaas gaat het schakelen niet zo prettig. De spreekwoordelijke Japanse precisie ontbreekt.
De tweelitermotor presteert voldoende, maar je hebt niet echt het gevoel 150 pk tot je beschikking te hebben. Vooral bij lage toerentallen laat hij het afweten, zoals ook blijkt uit de 80-120-sprint in vijf. De vierpitter komt wat traag uit de startblokken. Alles bij elkaar is de Impreza een auto met twee gezichten. Pas als je echt snoeihard gaat, komen z'n verborgen talenten aan de oppervlakte.