Test: SsangYong Tivoli 1.2 T-GDi (2021)

Tussen 2004 en 2008 beleefde SsangYong in ons land nog een relatieve hoogtijperiode, al betekent dat in dit geval enkele honderden personenautoregistraties per jaar. Sinds de bpm van de CO2-uitstoot afhangt, zijn de verkoopcijfers bot gezegd om te huilen, met jaarlijks een handjevol exemplaren dat ongetwijfeld primair voor demonstratiedoeleinden op kenteken wordt gezet. In 2019 werden er zelfs niet meer dan twee SsangYongs gekentekend, aangevuld met een handjevol exemplaren op grijs kenteken en jonge gebruikte importauto’s. Dat het merk er nog steeds is, getuigt in elk geval wel van doorzettingsvermogen.

Nieuwe motoren

Anderzijds gloort er altijd wel wat hoop aan de horizon. In 2015 was dat de nieuwe Tivoli. Als nieuwkomer in het razend populaire segment van de compacte cross-overs leek het kleinste model van SsangYong een schot in de roos, maar we kunnen rustig stellen dat de Tivoli voor Nederland niet het succes was waarop het merk wellicht had gehoopt. De aanstaande elektrische SsangYong moet het tij definitief keren, maar voordat het zover is, mag de Tivoli het in gefacelifte vorm nogmaals proberen. Het belangrijkste wapenfeit: nieuwe motoren. Als kleine driecilinder is de 1.2 T-GDi-instapmotor op papier geknipt voor een land waarin elke gram CO2 telt. Met 128 pk is de van moederbedrijf Mahindra afkomstige 1.2 bovendien even krachtig als de 1.6 die hem voorging, terwijl er met 230 in plaats van 160 Nm heel wat meer koppel voorhanden is. Gevoelsmatig is de Tivoli behoorlijk snel, maar dat komt vooral door de manier waarop de Indiase 1.2 zijn kracht afgeeft. Dat gaat niet zo lineair, waardoor de auto vanaf 1.750 toeren per minuut een opvallend stevige duw in de rug geeft. Dat is vermakelijk, maar de keerzijde is wel dat er onder dat toerental niet zoveel gebeurt. Zo kan het gebeuren dat de auto na overschakelen onverwacht tam of juist ineens fel reageert. De bediening van de versnellingsbak kon wel wat fijner. De vrij lange pook laat zich op een wat gevoelloze manier van verzet naar verzet dirigeren. Als het gaat om het weggedrag is de Tivoli een echte allemansvriend, maar het onderstel is wel niet helemaal in balans. Zo helt de auto nogal over in de bocht, terwijl oneffenheden als verkeersdrempels niet erg soepel worden geïncasseerd. Op snelheid blijkt de Tivoli overigens wel opvallend stil.

Pianolak

De facelift van de Tivoli brengt niet alleen wijzigingen aan motorkap, grille, bumper, koplampen en achterlichten, maar ook een geheel nieuw dashboard. Een sterk afgerond geheel wordt daarbij vervangen door een brutaler, opvallender dashboard, waarbij vooral de middenconsole meteen in het oog springt. Ventilatieroosters, het touchscreen en nagenoeg alle bedieningselementen zijn gevat in één paneel, dat bovendien geheel is uitgevoerd in pianolak. Het wat plompe eindresultaat is smaakgevoelig, maar in elk geval lekker anders. Er is op zich niets mis met de bouwkwaliteit. Het dashboard is zelfs grotendeels opgetrokken uit tamelijk zacht materiaal. Wel is het jammer dat niet alle details met evenveel zorg zijn uitgewerkt. Spijtiger is echter dat de duurste uitrustingsniveaus van de Tivoli niet met de 1.2 kunnen worden gecombineerd. Zo gaat het nieuwe digitale instrumentarium voorbij aan deze motor, terwijl dat nu juist een grote aanwinst zou zijn voor dit interieur. Het grootst leverbare touchscreen is wel aanwezig; dat is met 9,2 inch echt stevig aan de maat. Het is een fijn, snel reagerend scherm, voorzien van TomTom-navigatie, Android Auto en Apple CarPlay. Op dat vlak is de auto dus zeker wel bij de tijd. Helaas is het in diepte verstelbare stuur weer voorbehouden aan de niet-leverbare topversies, waardoor de zitpositie voor met name langere mensen erg matig is.

Hoofdruimte

Eén van de sterke punten van de SsangYong Tivoli is zijn binnenruimte. Bij de facelift is daar uiteraard niets aan veranderd, zodat volwassen achterpassagiers ook nu nog een comfortabele plek kunnen vinden achterin de relatief compacte Koreaan. Het hoge dak verschaft ruim voldoende hoofdruimte, terwijl de mooie hoeveelheid beenruimte in feite ook aan de hoogte van de auto is toe te schrijven. Daardoor zit je relatief rechtop en kan de bank hoger in de auto worden geplaatst. Achterin de Tivoli kun je 425 liter aan spullen meenemen en hij pronkt bovendien met een goed afgewerkte bagageruimte. De Koreaan krijgt van zijn makers een dubbele bodem in twee delen, waardoor het ook mogelijk is de bagageruimte onder te verdelen in segmenten. Voor de afdekking van het geheel dient een keurig rolscherm, dat bovendien onder de laadvloer kan worden opgeborgen.

De nieuwe 1.2T-motor van SsangYong is zoals gezegd niet te combineren met de dikste uitrustingsniveaus. De duurste uitvoering is daarmee de Quartz. Deze kost nagenoeg hetzelfde als een Suzuki Vitara in Style-trim, maar mist onder meer klimaatregeling, ledkoplampen, adaptieve cruisecontrol en keyless entry/go. Wel scoort de Koreaan punten met zijn actieve rijstrookhulp. Een automaat ontbreekt vooralsnog op de optielijst.