Smart Fortwo Coupé - 2008 - 294.531 km - Klokje Rond

Karel werkt bij een kleine leasemaatschappij. Toen hij daar begon, stond het bedrijf nog in de kinderschoenen. “We hadden een stuk of twaalf Smarts ingekocht, net toen de hype rond deze auto was afgelopen. De Fiat 500 kwam op de markt en dat was de auto die iedereen ineens wilde hebben. We bleven dus min of meer met de Smarts zitten. Mijn baas vertelde mij dat het mijn nieuwe auto van de zaak zou worden. Met de nodige tegenzin ben ik ingestapt, maar al gauw sloot ik vriendschap met de Smart. Hij rijdt hartstikke leuk en is ontzettend wendbaar. Ik doe er van alles mee, tot kampeervakanties aan toe, en ik heb er inmiddels de gekste dingen mee vervoerd.

Mijn baas heeft beloofd dat, als ik er de 100.000 kilometer mee zou halen, hij er een Hayabusablok in zou leggen. Daar wacht ik nog steeds op ...” Karel is vaste gast op Smarttimes; een bijeenkomst van Europese Smart-liefhebbers. Het bracht hem zelfs, samen met honderden andere Smartjes, op de Hungaroring, het circuit bij Boedapest. “Toch kan ik niet zeggen dat ik liefhebber ben van Smart in het algemeen. Ik ben liefhebber van míjn Smart; die heeft tenminste nog elektrisch bedienbare ramen en een panoramadak – dat is handig als ik voor het verkeerslicht sta.” Bovendien stamt de auto van Karel uit de tijd dat bijtelling niet voor vijf jaar was vastgelegd. Hij betaalt dus nog steeds veertien procent over de nieuwwaarde. “Goedkoper kan niet”, lacht hij.

ALTIJD PLANKGAS

Verder springt Karel tamelijk nonchalant met zijn auto om. “Ik kom voor mijn werk regelmatig bij schadeherstellers over de vloer. Daar gaat hij wel eens de brug op als er iets aan de hand is. Verder vul ik olie bij als er te weinig aan de stok plakt en vervang ik de remmen als ze onheilspellende geluiden gaan maken. Pas als er wat kapot is, gaat er een nieuw onderdeel in.” Maar daarbij blijft het niet: “Ik ken twee standen: aan of uit. De cruisecontrol staat standaard op 145 km/h; de snelheid waarop hij is begrensd. Ik ga altijd plankgas. Het verbruik dat ik scoor, is dus niet bepaald representatief voor andere Smarts.”

Voordat hij naar de Klokje Rond-keuring kwam, heeft Karel nog wat maatregelen genomen. “Ik heb tijden lang met een kapotte uitlaat gereden. Voor de gelegenheid heb ik er maar een nieuwe op laten zetten”, lacht hij. “Ik rijd meteen weer een heel stuk comfortabeler en ik hoef me niet meer te schamen voor de buren.” Verder raakte hij vorige week onderweg nog een eend (geen 2CV, maar een vogel, red.) met schade aan de bumper tot gevolg. “Dat heb ik natuurlijk ook nog even gauw laten herstellen.” Hoe het ook zij, de Smart is inmiddels een oude auto geworden. “Ik mocht dus niet meer rondrijden met reclame voor de leasemaatschappij. Ze vinden hem niet meer representatief. Alleen de knikker uit het bedrijfslogo zit er nog op.” Inmiddels heeft Joep zijn rit met de Smart erop zitten. Hij klaagt over de versnellingsbak die af en toe een flinke klap geeft wanneer hij van verzet wisselt.

PIZZAKOERIERS

Karel heeft dat ook al opgemerkt: “Dat probleem komt en gaat. Hij doet het al een hele tijd zo.” Heeft Joep eigenlijk iets met dit bijzondere voertuigconcept? Zijn antwoord is, zoals altijd, goudeerlijk. “Nee. Ik snap niet dat je in zo’n ding wilt worden gezien”, klinkt het misprijzend. Ander onderwerp. Heeft hij ervaring met het sleutelen aan Smarts? “Jazeker. In mijn jonge jaren werkte ik bij een bedrijf waar pizzakoeriers hun Smarts in onderhoud hadden. In die tijd heb ik vooral motoren vervangen. Die gingen soms al na 40.000 kilometer kapot.” En dat is meteen de naam die deze Smarts nog steeds hebben. De eerste versie had een ieniemini-turbomotor, die inderdaad vaak voortijdig de geest gaf. Maar de Smart die we vandaag bekijken, van de tweede generatie, heeft een turboloze Mitsubishi-motor aan boord. Dat werkt een stuk beter.

In deze auto is dan ook nooit een motor vervangen. Even schroeven in de kofferbak en we hebben zicht op de driecilinder. Joep kan er maar weinig van zeggen, want die motor ziet er nog prima uit. “Wel is de isolatiemat aan het vergaan en ik zie dat deeltjes daarvan in de dynamo terechtkomen.” En het olieverbruik? Karel meldt dat er tijdens 10.000 kilometer een halve liter bij gaat. Dat is niets exceptioneels. Onder de auto glimt inderdaad een nieuwe uitlaat. ’t Is een bijzonder gezicht: hij bestaat uit een demper en een centimeter of dertig kronkelende buis. Dat is het. Karel: “Zo’n uitlaat is dan ook alleen maar in één deel te koop. We hebben nog gezocht naar een imitatieonderdeel, maar dat bestaat niet.” Voor Joep is het enige wat  hij hier kan opmerken dat de motor wat olie zweet. Maar dat is het wel.

Verder onthult de Smart maar weinig van zijn techniek. De gehele bodem is bedekt met plastic platen. ’t Lijkt wel een Tesla! We verhuizen de keuring dan ook naar de tweekoloms brug zodat we de boel er onderuit kunnen halen. Maar ook dan zien we weinig bijzonders. “’t is een geval van ‘Wat er niet op zit, kan ook niet kapot’”, zegt Joep. “Bovendien is het een lichtgewicht auto. De aanwezige onderdelen worden niet heel zwaar belast. Er gaat dus maar weinig kapot.” Wel merkt Joep op dat deze Smart op vier kromme wielen staat. “Tijdens het rijden merk je dat nauwelijks. Ik denk dat het een kwaal is die bij deze auto hoort. Dat hadden die auto’s van de pizzakoeriers destijds ook allemaal.” Karel blijft er nuchter onder. “Toen ik deze auto in gebruik nam, heb ik om lichtmetalen wielen gevraagd. Dat vond ik toch wat stoerder staan. Alleen mocht dat destijds niet. Nu boden ze me onlangs zo’n setje aan van een auto die terugkwam uit de lease, maar dat heb ik geweigerd. En nu hoeft het niet meer”, lacht Karel. “Mijn Smart hóórt inmiddels zo. Deze wielen blijven er op.”

DE MENING VAN CARREC TECHNOCENTER

“De Smart is wat betreft rijeigenschappen niet mijn kopje thee. Maar afgezien van af en toe ontzettend bokkig optrekken, waren er weinig afwijkingen te vinden. Tijdens inspectie bleken allevier de wielen krom, verder mankeerde er eigenlijk niets aan. Het probleem met de koppeling is best fors en repareren zal duur zijn.”