Saab 9-7X 4.2 (2007)

Er valt een hoop voor en tegen Saabs te zeggen, maar deze 9-7X is gewoon geen echte Saab. Maar goed, SUV's zijn nog steeds belangrijk op de Amerikaanse markt en de Amerikaanse markt is belangrijk voor Saab. In de VS is Saab status, veel meer nog dan bij ons, dus wil Saab daar scoren met zo'n mastodont. En omdat de Zweden de laatste jaren niet bepaald verwend zijn met commer-cieel succes, was er geen geld voor een zelf te ontwikkelen SUV. Dus werd uit de GM-familie de Oldsmobile Bravada – die op zijn beurt weer is gebaseerd op de Chevrolet Trailblazer – voorzien van wat Saab-accenten en voilà: de 9-7X.

Hoekig silhouet
Aan boord van de Saab geen lichte, extravagante hightech; nee, in de 9-7X word je verwelkomd door 'n donkere, maar chique atmosfeer. Zwarte kunststof en leer in combinatie met een donkere tint glimmend hout. Het zal vooral mensen met een conservatieve smaak bekoren. Logica is op het dashboard helaas ver te zoeken. Zo zit de knop voor de achterruitenwisser helemaal links, ver bij de bediening van de voorste wissers vandaan. De knop voor de spiegels staat pontificaal op de rand van de deur, zodat je er bijna wel tegenaan moet stoten. En veel andere knoppen zijn niet verlicht, waardoor je in het donker je weg vaak niet vindt. Het stuurwiel is alleen in hoogte verstelbaar. Lastig aan de keuzehendel is dat de posities er niet bij vermeld staan, wat het schakelen bemoeilijkt. Alleen op het dashboard kun je aflezen in welke stand je de automaat hebt gezet.
De Saab-stoelen zijn wat aan de zachte kant, maar zitten zeker niet slecht. Wel staan ze wat ons betreft wat te hoog, zelfs voor een auto van dit formaat. Ook achterin zit je wel erg 'op niveau', maar gelukkig is de hoofdruimte meer dan voldoende, zodat 't niet erg storend is. Het hoekige silhouet van deze auto betaalt
zich dubbel en dwars terug in binnenruimte.
En dat geldt uiteraard ook voor de kofferbak. De achterklep is enorm en laat zich zwaar bedienen, maar dat laatste probleem kun je omzeilen door alleen de apart scharnierende achterruit te openen.

Vlotte acceleratie
Onze test-Saab is voorzien van de zes-cilinder lijnmotor, de lichtste van de twee motoren waaruit je bij de 9-7X kunt kiezen. Onze verwachtingen zijn dan ook niet hooggespannen, maar dat blijkt onterecht. Het is ronduit verrassend hoe gemakkelijk de zespitter deze kolos over de weg doet schieten. Toegegeven, hierbij is de massatraagheid wel duidelijk merkbaar, en dat komt vooral doordat het hoge en zware koetswerk de vlotte acceleratie niet lijkt te kunnen bijbenen. Dit geeft een beetje het 'hobbelpaard-gevoel', maar de zespitter gaat er als een haas met de auto vandoor, daarbij goed geholpen door de geslaagde viertraps-automaat. Ook is de GM-bak een behoorlijk snelle beslisser, wat zich vertaalt in relatief goede tussensprints. De zes-in-lijn doet overigens maar 10 pk onder voor de V8. Het verschil zit 'm vooral in het koppel. Gelukkig is het gas gemakkelijk te doseren, want hoezeer de motor ook wil en kan, het onderstel laat je geen andere keuze dan rustig en relaxed te rijden. En zo lang de weg strak en recht is, is het ook heerlijk cruisen in deze 9-7X. Waarbij je wel flink wat motorgeluid en windgeruis voor lief zult moeten nemen.