Test: Lexus RX450h (2015)

Je zou zeggen dat de full size mpv van een achterhoedespeler commercieel weinig zoden aan de dijk zet, maar stiekem heeft de Lexus RX door de jaren heen best respectabele verkoopaantallen genoteerd in ons land. Tamelijk grillig, dat wel, maar door de hybride versies had de fiscus vaak een flinke, wispelturige stem in het keuzeproces. Zo tussen de 250 en 400 stuks gingen er per jaar wel over de toonbank, met een piek van 486 in 2010, het eerste volledige jaar van het huidige, uitlopende model. Daar is de sjeu inmiddels wel vanaf; vorig jaar bleef de teller hangen bij 74 nieuwe exemplaren. Een mooi moment dus om een nieuwe generatie de wereld in te slingeren. Dat deed Lexus dan ook; op de New York Motor Show, afgelopen lente, presenteerden ze de vierde generatie RX en vandaag is het tijd om te ervaren hoe die auto rijdt.

Voordat we achter het stuur kruipen, lopen we eerst een rondje om de vierde RX. Op ons dooie gemakje laten we de koets op ons inwerken. Een flinke dosis lef kan de tekenaars van Lexus niet worden ontzegd. Het is echt een revolutie ten opzichte van het vorige, vrij ingetogen model. Deze auto had niet misstaan in Back to the Future 2, al zou hij in 1989 door Spielberg waarschijnlijk als té futuristisch zijn af geserveerd; het moet wel geloofwaardig blijven. Wat ons betreft: niets dan lof. Het is een druk en wild lijnenspel, maar het klopt allemaal. Om maar in filmsferen te blijven: de enorme grille gaapt je duister aan als Darth Vader en wordt geflankeerd door spitse, gemeen kijkende koplampen. De scherpe vouwen over de hele koets geeft hem wat stealth-achtigs (we kunnen niet wachten op de matzwarte F-117 Nighthawk-editie, die voor flitspalen onzichtbaar blijkt) en het meest kenmerkende aan de nieuwe RX is de vorm van de C-stijlen, die door op de raampartij aansluitende zwarte vlakken de illusie wekt dat het dak boven de auto zweeft. Het is niet de eerste keer dat dit stijlelement wordt toegepast, maar wel de meest geslaagde wat ons betreft. Door de golfvormige lijn wordt de illusie dat het een coupé-achtige is geloofwaardiger dan ooit opgevoerd.

Met name door die lage raampartijen maakt de RX een gedrongen, weinig gastvrije indruk, en des te meer verrast het interieur. Het oogt opvallend ruim en dat is het ook. De RX is ten opzichte van zijn voorganger in bijna alle richtingen gegroeid. 12 cm langer, 1 cm breder en 5 cm langere wielbasis leveren winst op, met name voor de achterpassagiers. De achterbank is in de rijrichting (gedeeld 40/60) verschuifbaar. In de voorste stand is het prima toeven, helemaal naar achteren vorstelijk. Zowel voor- als achterpassagiers hebben vijf centimeter meer hoofdruimte dan in de vorige RX. De kofferruimte is gelijk gebleven en meet 539 liter. De rugleuning plat gooien levert 1.612 liter op en dat kan elektrisch bediend, zowel weg klappen als weer op klappen, van voorin, met knoppen aan de zijkant van de achterbank en in de kofferbak.

Concertvleugel

Het dashboard straalt klasse uit. Lexus gebruikt erg mooie materialen, het hout op de middenconsole is met een speciale lasertechniek, geleend van Yamaha die er zijn concertvleugels mee bewerkt, waardoor er gedistingeerde aluminiumstreepjes op zitten. Het dashboard is verder erg laag gehouden, wat het ruimtelijke gevoel versterkt. Het display voor de navigatie is mooi breed, helaas zijn de graphics wat achterhaald en is de bekende muisbediening weliswaar verbeterd, maar nog steeds een behendigheidsspelletje. Verder is de standaarduitrusting al erg royaal. Vooral veiligheid heeft Lexus hoog zitten; elke RX heeft standaard vermoeidheidsherkenning, rijbaanhulp, adaptieve cruise control, verkeersbordherkenning en botspreventie. Elektrische achterklepbediening kenden we al, maar Lexus is bang dat hooggehakte dames bij een voetzwiep onder de bumper op hun roodgestifte mondje gaan en kiest voor een hand- of elleboogzwiep bij het logo.

Het valt ons meteen op dat de nieuwe RX duidelijk dynamischer rijdt dan we van hem gewend zijn. Je krijgt behoorlijk wat informatie van de wielen en in snelle bochten blijft de koets mooi stabiel. De besturing is een tikje licht, maar dat past wel bij dit type auto en de reacties op het stuur zijn mooi secuur, al heb je net wat meer onderstuur dan je zou willen. Dat komt doordat dit in de basis een voorwielaandrijver is. De benzinemotor drijft alleen de voorwielen aan, daarbij geholpen door een 167 pk sterke elektromotor die in het planetaire stelsel van de traploze transmissie zit verwerkt. Op de achteras zit nog een extra elektromotor met een wat meer bescheiden 68 pk. Gecombineerd levert dat 313 pk op, waarmee deze forse jongen in een respectabele 7,7 seconden op de 100 km/h ligt. Toch ervaar je dat geweld niet zo, doordat de transmissie nogal wat elasticiteit tussen krukas en wielen creëert. Daardoor voelt de RX toch wat minder sportief aan dan bijvoorbeeld een X5. We spreken Naohisa Hatta, een van de ingenieurs die vanaf het begin nauw betrokken was bij het ontwikkelen van deze (en de vorige) RX. "De RX is een SUV, we laten ons niet gek maken door de concurrenten die zo'n auto dan toch weer willen laten rijden als een sportwagen."

Vuile handen

Een plugin hybride RX is er niet en komt er ook niet, zegt Lexus stellig. Dit is een full hybrid en het voordeel daarvan wordt tijdens de presentatie onderstreept door een sheet met twee vuile handen die uit smetteloos witte mouwen steken. "Dat wil niemand," stelt Lexus, "waardoor er met plugins in de praktijk veel te weinig wordt geplugd. "Mensen vergeten dat het primaire doel van hybride techniek het recupereren van energie die anders verloren zou gaan, is. Plugin betekent weer meer gewicht en dan dreig je aan je doel voorbij te streven," aldus Hatta. Een boude stelling voor een fabrikant die de Prius PHEV als warme broodjes uitdeelt en een eenduidig antwoord op de vraag hou we deze tegenstrijdigheid moeten zien, blijft dan ook uit.