Test: Kia Cee'd (2015)

Het is beslist niet te veel eer om de Cee'd een belangrijke bijdrage aan de explosieve groei van het merk Kia toe te dichten. Voorganger Cerato stond zijn hele carrière een beetje schuchter tussen de coulissen van het podium. Niet dat de Cee'd bij zijn opkomen in 2007 de protagonist werd, maar een heel behoorlijke bijrol in het C-segment wist hij wel degelijk te veroveren. Een nekkendraaier was de Cee'd eerste generatie nog niet, maar dat veranderde met de komst van de tweede generatie in 2012. Die is inmiddels al weer drie jaar onderweg en dat vond Kia een mooi moment om hem om een frisse neus te sturen. Heel veel heeft die facelift niet om het lijf. De grille is licht gewijzigd, mistlampen zijn aangescherpt en de luchtinlaat onder de bumper is wat breder getrokken. Aan de achterkant zijn de lichtunits opnieuw ingedeeld en heeft de bumper reflectoren gekregen. Aan de binnenkant is Kia al net zo terughoudend te werk gegaan en beperken de veranderingen zich tot wat extra chroom rond de deurgrepen, luchtroosters, aircoknoppen, ruitbediening en pook. Verder heeft de Cee'd voortaan een aluminium startknop. Al met al geen reden dus voor eigenaren van de pre-facelift-Cee'd om vanaf nu de auto een paar straten verder te parkeren.

'A slow Kia'

Zijn we daarom via allerlei omwegen naar het moeilijk bereikbare Žilina in Slowakije (want daar wordt hij gebouwd én in het Engels heet het, waar zouden we zijn zonder Koreaanse humor, SlowaKIA; we hebben dat voor de hand liggende anagram maar achterwege gelaten) gevlogen? Gelukkig niet; Kia heeft de facelift aangegrepen om de Cee'd technisch een stuk volwassener te maken, bovendien is het gamma breder geworden om meer mensen te kunnen bedienen.

Om met dat laatste te beginnen: op veiligheidsgebied is de Cee'd voortaan leverbaar met dodehoeksensoren, rijbaanassistentie en snelheidsbordenherkenning. Bovendien zijn sensoren die bij het achteruit uitparkeren het verkeer op de rijbaan in de gaten houden leverbaar. Voor de liefhebbers van uiterlijk vertoon heeft Kia een heel nieuwe uitvoeringslijn in het leven geroepen. De GT-Line moet worden gezien als een aparte tak van de Cee'd-familie, in 2017 komt er nog zo'n lijn naast, teast Lia ons vast. De GT-Line heeft de stoere, sportieve looks van de 204 pk sterke GT, maar met onderhuids de minder potente motoriseringen. Voordat we verder gaan enkele woorden ter geruststelling aan de eigenaren van een echte GT: jouw auto is niet een op een gekopieerd, er zijn wel degelijk verschillen. Niettemin heeft de GT-Line lekker dikke bumpers, afwijkende luchtinlaten, dezelfde 'ijsblokje-achtige' viervoudige led-dagrijverlichting als de GT, sideskirts en dubbele uitlaat. Verder krijg je xenonverlichting, bochtverlichting, 17 inch lichtmetalen wielen en een speciaal interieur met speciale bekleding, stuur- en stoelverwarming voor, digitale radio, smart key en een digitaal scherm op de plek van de snelheidsmeter.

Strengere demping

En dan de techniek. Het feit dat de Cee'd al een behoorlijk onderstel heeft, weerhield Kia er niet van de boel nog eens verder te verfijnen. Dat merken we met name aan de achteras, die voor de facelift nog een tikje bonkerig kon reageren op slecht wegdek. De vering is wat zachter, hetgeen gecompenseerd is met een wat strengere demping, waardoor de Cee'd wat beter overweg kan met de ruwe gaten en hobbels waarvan ze hier in Slowakije hele voorraden hebben. De besturing is gefinetuned en moet wat rustiger zijn in de rechtuitstand. We geloven het graag, maar zouden liegen als we zeiden dat we het daadwerkelijk merken. De besturing voelt nog steeds erg licht en wat gevoelloos, de knop op het stuur die je laat kiezen tussen Comfort, Normal en Sport kan daar niets aan veranderen. Wat overigens niet wegneemt dat de Cee'd een prettig sturende auto was en blijft.

Het meest benieuwd zijn we nog naar de nieuwe motor. De Cee'd is voortaan ook leverbaar met een driecilinder en dat is een eenliter blokje met turbo dat naar keuze 100 of 120 pk piekt. De lichtste van de twee is voor ons land extra interessant omdat hij dit jaar nog voor 20 procent in aanmerking komt, maar die is vandaag nog niet beschikbaar, dus kiezen we zijn sterkere broer. Helemaal onderin komt hij wat tekort, maar eenmaal op toeren voelt hij vlot genoeg aan. Op de snelweg bij 130 km/h draait hij 3.000 toeren en dan is hij aardig soepel. Bij volgas hoor je de driecilinder-roffel vrij prominent, maar verder doet de verbeterde geluidsisolatie goed werk.

Ook nieuw is de zeventraps DCT uit eigen keuken die op de 1.6 CRDi leverbaar is. Op de valreep rijden we daar nog een blokje mee om. Hoewel hioj niet zo vlot en naadloos schakelt als de meer ervaren Duitse concurrenten, is het beslist een vooruitgang ten opzichte van zijn conventionele voorganger. In elk geval is de diesel dankzij deze bak de rest van dit jaar goed voor 20 procent.

Apex-krabber

In zijn eenvoudigste verschijning gaat de vernieuwde Cee'd door het leven onder de naam Comfort Line. Die heeft standaard handbediende airconditioning, cruise control, elektrisch verstelbare spiegels, Bluetooth, mistlampen voor, wegrijhulp en instelbare stuurbekrachtiging. Een trede hoger staat de Dynamic Line met achteruitrijcamera, navigatie, parkeersensoren achter, automatische airco met twee zones, donkere ruiten achter en 16 inch lichtmetalen wielen. Voor die luxe moet je € 2.500 extra reserveren. Voor € 6.500 bovenop de instapprijs trakteer je jezelf op de Executive Line met leren bekleding, actieve koplampen, elektrische stoelverstelling voor, speciale 16 inch wielen, rijbaanhulp en dodehoekdetectie. De Echte apex-krabber kiest de GT met door 18 inch omhulde rode remklauwen, panoramadak en deels lederen Recaro's en die uitvoering is er uitsluitend in combinatie met de T-GDi-motor. De Sportswagon kost precies duizend euro meer dan een vergelijkbare vijfdeurs Cee'd, de driedeurs Pro-Cee'd is er alleen als 1.0 T-GDi 120 GT-Line en 1.6 T-GDi GT.