Ford Mondeo (2014) - Test

In de Britse serie Fawlty Towers wordt hotel­eigenaar John Cleese door een vervelende klant gevraagd naar de geclaimde versheid van de erwten in zijn omelette. "Uit de vriezer? Maar dat is niet vers!" Het gesprek verzandt in een bijna filosofische discussie over versheid, die je ook kunt houden over de nieuwe Ford Mondeo. Eigenlijk gewoon twee jaar oud bij lancering, maar evengoed bij de pinken.

In deze harde markt lijkt het van tevoren een lastige opgave. Hoe kun je een competitieve auto op de markt brengen die in 2012 al is onthuld? Helemaal terwijl concurrenten links en rechts nieuwe modellen en facelifts presenteren? Maar Ford is natuurlijk niet de eerste de beste. De Mondeo heeft de afgelopen twee jaar heus niet in een blok ijs gezeten, maar is in de tussentijd voorzien van de nieuwste techniek en motoren. Zo is de instapbenzinemotor (vooralsnog) een 1,5-liter Ecoboost, een gloednieuw blok dat de niet eens zo oude 1,6-litervariant vervangt. Het is dat we de gefacelifte Focus enkele weken geleden nog gereden hebben, anders zou dit onze eerste kennismaking met die motor zijn. Hoezo auto van twee jaar oud?

Extreem design

Het helpt bovendien dat het design nogal extreem is. We kennen de Aston Martin-grille, zoals we het nieuwe front maar zullen noemen, al van de gefacelifte Fiesta en dito Focus, maar de Mondeo is de ­eerste níéuwe Ford die het front draagt. En of het design nu gepikt is of niet, de auto heeft er wel een stoot persoonlijkheid van heb ik jou daar door gekregen. Er komt echt iets op je af. In zijn totale vorm is de auto bovendien een stuk minder plomp dan het uitgaande model, al is het nog altijd een enorme auto. De sedan en de hatchback meten 4,71 meter en de wielbasis bedraagt een goede 2,85 meter. Ford verdeelt die ruimte mooi tussen de achterbank en de kofferbak. Achterpassagiers zitten zodoende zeer riant (alleen een Skoda Suberb is nog groter) en hebben in de hatchback bovendien lekker veel hoofdruimte, terwijl de kofferbak 550 liter(!) meet. En dankzij de vijfde deur is al die ruimte nog eens goed toegankelijk ook. De sedan biedt een nette 525 liter. Als je wilt dat je passagiers warm blijven als je je koffer pakt, is die versie dus een optie.

Nemen we plaats achter het stuur, dan volgt toch een kleine teleurstelling. De onlangs gelanceerde S-Max tilt het interieurniveau van Europese Fords naar een nieuw niveau. Helaas zien we daar in de Mondeo weinig van terug. De middenconsole is vlak en hard en voorzien van simpele knoppen. Wel het is geheel lekker opgeruimd, omdat veel functies zijn onder­gebracht in een splinternieuw multimediasysteem. De menustructuur daarvan is goed, maar vervelend is de trage touchscreenbediening. Druk, wachten, druk, wachten. In het tijdperk van de iPhone is dat erg hinderlijk, temeer omdat sommige virtuele knoppen nog erg klein zijn ook. Het stuur is op zijn beurt nog altijd voorzien van een knoppenzee, zoals we in meer Fords zien. De bediening daarvan is na een wenperiode oké, maar het blijft een druk geheel. Op dit vlak betaalt de Mondeo de hoogste prijs voor zijn leeftijd; de S-Max heeft immers laten zien op welk niveau Ford eigenlijk hoort te staan.

Lage bijtelling

Gelukkig zitten de stoelen uitstekend. Bovendien is de zitpositie ook helemaal in orde. Wij rijden ook met de 2,0-liter TDCi met 180 pk, die ook in 2015 goed is voor 20 procent bijtelling – heel netjes voor zo'n ­grote D-segmentauto. De motor zelf biedt meer dan genoeg power dankzij 400 Nm aan koppel, maar je moet dan wel zorgen dat je hem in het goede toerengebied houdt. Het maximumkoppel is pas bereikbaar bij 2.000 tpm. Zoals we tegenwoordig vaker zien, zijn de overbrengingen van de versnellingsbak erg lang, zodat je krap 90 km/h haalt in z'n twee – voor een diesel vrij veel. Hierdoor valt het toerental te ver terug als je vóór 3.500 tpm opschakelt naar z'n twee. Doe je dat heuvelopwaarts, dan gaat de motor bokken. Even doorhalen dus. De motor is alleen wat rumoerig op vollast, maar de Ford is uitstekend geïsoleerd en kan zich op dat vlak prima meten met de nieuwe Passat.

Op rijgebied blijkt dat Ford zijn goede naam méér dan waarmaakt. Het merk weet er in de nieuwe Mondeo voor te zorgen dat ook rustig rijden rij­plezier oplevert. Hun truc is te zorgen dat de koets direct reageert op stuurbewegingen, zonder dat de massa zich voelbaar naar het buitenste stuurwiel verplaatst. Hierdoor krijg je een gevoel van controle dat eigenlijk de basis is voor rijplezier in het algemeen. En dat is wat anders dan met hoge snelheid door bochten knallen; je bereikt hetzelfde op normaal tempo over glooiende wegen. Sterker nog, daar excelleert bijvoorbeeld de Focus misschien nog wel meer dan op de limiet. ­Prima voor een middenklasser. Dat zorgt ervoor dat hoe langer je onderweg bent, hoe fijner de auto wordt. Prijstechnisch lijkt de Mondeo niet zo goedkoop als hij ooit was, maar dat komt ook omdat er nog een instapmotor bij komt in de vorm van een 1,0-liter Ecoboost. Jawel, de Mondeo krijgt een driecilinder! Bovendien weet Ford zijn opties en optiepakketten erg gunstig te prijzen, zodat het met het aankleden van de auto niet zo gruwelijk uit de hand loop als bij sommige concurrenten.

Zeker omdat Ford de aandrijflijnen van de Mondeo compleet heeft vernieuwd nog vóórdat de auto op de markt kwam, is de auto veel meer bij de pinken dan menigeen waarschijnlijk verwacht had. Zijn zwakke punten zijn niet anders dan in het verleden, en Ford heeft altijd laten zien dat het desondanks een uitstekend aanbod op de markt brengt. De nieuwe Volkswagen Passat heeft er in elk geval meteen een geduchte concurrent bij en mensen die in dit segment een nieuwe auto zoeken, kunnen hun lol op. Helemaal omdat er ook net een gefacelifte Peugeot 508 uit is.