Renault Clio (2001) - Test
In de aanval!
- Benny Hogeweg
- Eerste rijtest
De aanval is nog altijd de beste verdediging. Om het zware gevecht met de sterke concurrentie te kunnen volhouden, verdedigt Renault met een aanval: de vernieuwde Clio.
Slechts drie jaar is de Clio op de markt en werden er meer dan 1,7 miljoen verkocht. In Europa behoorde hij continu tot de top drie in zijn klasse. Toch kiest Renault nu al voor een ingrijpende facelift. Niet onverstandig want - zeker in Nederland - ondervindt de Clio zeer zware weerstand van de sterke Peugeot 206, de gloednieuwe Opel Corsa, de nog immer populaire Volkswagen Polo en niet te vergeten de best verkopende Japanner: de Toyota Yaris. Eind dit jaar volgt ook nog eens de hagelverse Ford Fiesta. Kortom: in dit sterke veld zit Renault net even lekkerder met een aangesterkte Clio. Goede reden om meteen twee nieuwe motoren te introduceren: een 1,2-liter zestienklepper en een 1,5-liter common rail turbodiesel. We offerden ons op om ze voor u alvast in de zonnige omgeving van Biarritz voor te proeven.
Snoetje en geraamte
Al een paar weken zijn de uiterlijke veranderingen in het Journaal de revue gepasseerd. Renault heeft de ronde Clio wat strakke elementen gegeven zoals de koplampen en iets gewijzigde bumpers. Zeg maar in de stijl van het komende topmodel Vel Satis. Onderhuids zijn er eveneens veranderingen te noteren. Op essentiële plaatsen is de structuur versterkt om botsingen nog beter te weerstaan. Goed voor vier sterren in de Euro-NCAP proeven en dat is een prima score. Vier airbags, gordelspanners voor- en achterin zijn op alle versies standaard en de Clio is de eerste auto met een driepunts Isofix-systeem voor kinderzitjes. Daarmee wordt de kantelbeweging van het stoeltje bij een aanrijding voorkomen. Om deze klap te voorkomen wordt op alle Clio's ABS en remassistent gemonteerd. Bij een noodstop wordt de remkracht elektronisch versterkt om de remmen vol in het ABS te jagen. Prachtig systeem. Over standaarduitrusting gesproken: er zijn vier niveau's. Authentiek is de basis en die heeft al elektrische ramen vóór en centrale vergrendeling met afstandsbediening. Volgende stap is de Expression die onder meer een deelbare achterbank met drie hoofdsteunen, mistlampen en regensensor toevoegt. Tenslotte volgen een sportief getinte Dynamique en een luxueuze Privilège uitvoering. Apart hiervan is er ook nog de Clio Renault Sport 2.0 16V, maar dat snoepje bewaren we nog even voor later.
Superdiesel
We beginnen de rit met de 1.5 dCi. Nog voor we de motor starten valt op dat Renault naar de vele kritiek heeft geluisterd: de interieurmaterialen ogen aanmerkelijk beter. Met name de bovenkant van het dashboard. Dan de motor. Het is een 1,5-liter direct ingespoten turbodiesel met common rail. Het is eigenlijk een bol en geen echte rail, maar dat mag de pret niet drukken. We hebben de 65 pk versie te pakken, eind dit jaar volgt een tweede variant met een inlaatkoeler die 82 pk levert. Toch is deze minst krachtige 1.5 dCi al een juweeltje. Goed oppakken bij lage toeren en bij hogere toeren is hij nog lekker levendig. En stil! We zijn heel wat diesels gewend maar nu twijfelden we toch écht even of het wel een zelfontbrander was. Eén tekortkoming: bij het afzetten schudt het blok de auto behoorlijk heen en weer. Jammer.
Over naar de 1,2-liter zestienklepper die we al uit de Twingo kennen. Met zijn 75 pk behoorlijk vermogend om de Clio te bewegen. Pakt ook lekker op en zal voor de meeste Clio-rijders de beste keuze blijken: vlot genoeg, laagste benzineverbruik en stil. Over stil gesproken: beide Clio's vallen op door hun enorme rust. Er blijkt dan ook veel aandacht besteed aan geluidwering. We hebben speciaal op de nieuwe elektrische stuurbekrachtiging gelet, want daar zijn we geen fan van. De Clio besturing is beslist de beste in zijn soort, maar rond de middenstand is 'ie toch nog wat lichter en ongevoeliger dan een hydraulische stuurhulp. Verder valt op dat Renault de ophanging iets heeft gewijzigd. Er zijn elastische verbindingen bij scharnierpunten van de sportieve versies overgenomen. Dat is te merken want we herinneren de Clio als een wat soepel geveerde auto, maar de nieuwe voelt steviger aan. De 1.5 dCi nog wat meer dan de 1.2 16V, maar dat zou aan de zwaardere stabilisatorstangen kunnen liggen.
Renault heeft met de vernieuwde Clio dus een beter wapen in handen. Niet in de laatste plaats door de nieuwe motoren en de goede standaarduitrusting waarbij niet is beknibbeld op veiligheid. Dat de instapprijs van f 25.332 hoger ligt dan voorheen is daarom meteen vergeven.