Renault Captur TCe 130 EDC Edition One

Ook in Nederland is het model een succes, want sinds de lancering weet Renault in ons land jaarlijks zo’n 8.000 exemplaren te slijten. Afgaande op die cijfers was een vervanger nog niet eens nodig, maar bij de les blijven is ook voor Renault van levensbelang. De auto is duidelijk herkenbaar als Captur, maar is tegelijkertijd een stuk volwassener dan het voorgaande model. Dat komt niet alleen door de moderne lichtunits en het strakkere front, maar ook doordat de koets er met name in de lengte en breedte wat centimeters bij heeft gekregen. Meer nieuws is er binnenin, waar de Captur uiteraard beschikt over een dashboard dat nagenoeg identiek is aan dat van de nieuwe Clio. Dat betekent dat ook in het hogere model enorme sprongen zijn gemaakt. Waar het dashboard van de eerste Captur niet bepaald z’n sterke punt was, is het dat in de nieuwe nadrukkelijk wel. De vormgeving is speels, maar niet geforceerd. Dankzij de grootschalige inzet van zachte materialen en fraai aluminium is het kwaliteitsgevoel dik in orde. De bijzondere ‘brug’ op de middenconsole, moderne automaatbediening en het grote scherm zorgen bovendien voor een moderne sfeer, al is lang niet alles standaard. Het 9,3-inch touchscreen hoort bij de hier geteste Edition One-uitvoering en reageert vlot op aanrakingen.

Achterbank

Ook op vormgeving en indeling is weinig aan te merken, zeker voor een auto in het hogere B-segment is het allemaal goed voor elkaar. Renault heeft zelfs nog wat moeite gestoken in onnodige maar leuke grapjes, zoals de mogelijkheid om te kiezen wat voor auto er over de navigatiekaart rijdt en sfeerverlichting die zich in niet minder dan acht kleuren laat instellen. De schermen kleuren mee, zodat er altijd sprake is van een coherent geheel. ‘Schermen’, inderdaad, want het centrale touchscreen laat zich indien gewenst combineren met een volledig digitaal en configurabel 10-inch instrumentarium. Onze testauto moet het met een 7-inch exemplaar doen. Dat is ook mooi, maar biedt slechts beperkt de mogelijkheid om de boel zelf in te delen. Het ‘eiland’ waarop de automaatbediening huist, valt mooi onder handbereik en levert bovendien meerdere lagen aan opbergruimte op. Ook het feit dat de ‘lade’ die als dashboardkastje dient is overgeheveld uit de vorige Captur, draagt bij aan het praktisch gebruiksgemak. Dat is een belangrijk aspect van de Captur, die vanaf nu bij Renault ook een alternatief voor de verdwijnende Clio Estate moet zijn. Als het gaat om bagageruimte krijgt de auto dat niet helemaal voor elkaar. Met 355 tot 1.235 liter blijft alles op dat vlak opvallend genoeg bij het oude, zodat de Captur nog altijd z’n meerdere moet erkennen in zo’n Estate. Ook tegenover de hier gepresenteerde concurrenten moet de Renault het afleggen op dit vlak, al scheelt het niet veel. Alle drie de auto’s beschikken over een verschuifbare achterbank, maar die van de Captur is de enige waarbij die zich ook vanuit de bagageruimte laat bedienen. Met de bank in de achterste stand is er over beenruimte niets te klagen, maar is de hoofdruimte voor langere personen wel een pijnpunt.

EDC-automaat

De automatische Captur heeft geen driecilinder in het vooronder, maar een veelgebruikte 1.3 die 131 of 155 pk levert. Veel reden om voor die laatste te kiezen lijkt er niet te zijn, want ook in z’n minst krachtige vorm is de viercilinder al lekker bij de les. Het blokje hangt fijn aan het gas, ligt lekker in het gehoor en is krachtig genoeg om de Captur in ruim minder dan 10 seconden van 0 naar 100 te slepen. Wel valt op dat de krachtafgifte niet altijd even lineair gaat. Bij lage toerentallen lijkt de boel even tijd nodig te hebben, waardoor de auto soms anders reageert dan verwacht. De EDC-automaat, een bak met dubbele koppeling, doet z’n werk keurig. Hij is niet de snelste in z’n soort, maar kiest z’n schakelmomenten zorgvuldig en weet ze schokvrij af te werken. Ook sturen gaat op een prettige manier. De Captur reageert opvallend direct op input van de bestuurder, maar gaat daarin nog net niet zover dat het onrustig wordt. Iets soortgelijks geldt voor het onderstel. Dat laat goed merken wat er allemaal gebeurt en weet de relatief hoge Captur in een snel genomen bocht mooi vlak te houden. Keerzijde daarvan is een relatief straffe vering, die nu eenmaal nodig is om een auto met deze carrosserievorm aan een gezonde dosis dynamiek te helpen. Daar moet je van houden, maar hard of oncomfortabel is de Captur gelukkig niet.

De Captur Edition One kost € 31.590 en da’s best een heel bedrag. Daarbij moet wel worden aangetekend dat de auto voor dat geld lekker in de spullen zit. Het meest uitgebreide multimedia- en audiosysteem, ledverlichting en 18-inch-lichtmetaal zijn bijvoorbeeld standaard. Wel ontbreekt echte luxe als leer en stoelverwarming, waarvoor moet worden uitgeweken naar topversie Initiale Paris. Door z’n kleurstelling en een pakket met wat rij- en parkeerhulpjes komt ons testexemplaar op € 33.655.