Eerste rijtest: Renault Captur E-Tech Hybrid 145

De Captur waarin wij rijden, bevat zelfs dubbel nieuws, want het is ook meteen een R.S. Line. Die sportief aangeklede variant was er niet eerder van dit model en is nu niet alleen leverbaar op de hybride, maar ook op alle andere uitvoeringen behalve de Bi-Fuel. De auto onderscheidt zich met de nodige badges, een sportiever afgewerkt interieur met rode accenten, andere wielen en – het belangrijkste – een unieke voor- en achterbumper. Het achterste exemplaar heeft een diffuser-achtige aankleding, de voorbumper krijgt iets mee wat Renault een ‘F1-blade’ noemt. Dat is wat optimistisch voor wat toch een erg braaf SUV’tje blijft, maar de deels in zwart uitgevoerde voorgevel mag er zijn. De magische term ‘Formule 1’ wordt ook genoemd als het gaat om de aandrijflijn van de Captur E-Tech, want de in de autosport opgedane ervaringen zouden hier zijn toegepast. Opnieuw wat vergezocht, maar feit is dat Renault lekker creatief te werk is gegaan met de hybride-techniek. Het is een ingewikkeld en tegelijkertijd relatief eenvoudig pakket, bijvoorbeeld doordat een koppeling of koppelomvormer ontbreekt. De taak van zo’n onderdeel wordt opgevangen door de kleinste van de twee aanwezige elektromotoren, die voor een soepele overbrenging tussen de motor en de vierbak zorgt. Een grotere elektromotor ondersteunt de atmosferische 1,6-liter viercilinder (oorspronkelijk van Nissan!) bij het zwaardere werk en beschikt bovendien over twee eigen verzetten. Daarmee komt het totaal aan versnellingen technisch gezien op acht, maar ontstaat vooral een auto die eindeloos kan variëren met zijn aandrijving. De Captur rijdt bijvoorbeeld altijd elektrisch weg, waarbij de motor als generator kan fungeren. Op hogere snelheid wordt het blok alsnog direct aan de wielen gekoppeld, al dan niet met elektrische ondersteuning.

Eigenaardig

In vergelijking met de Captur E-Tech Plug-in Hybrid 160 draait de verbrandingsmotor uiteraard veel vaker mee, want diens oplaadbare 10,1 kWh-accu maakt hier plaats voor een exemplaar van grofweg één tiende daarvan. Met 143 tegen 159 pk is de hybride Captur zonder stekker ook duidelijk minder krachtig, maar tegelijkertijd is de auto ook zo’n 200 kg minder zwaar. Het verschil in snelheid is dan ook klein, met een 0-100-tijd die volgens de fabriek net een halve tel langer is. Onderweg voelt de hybride Captur dan ook zeker vlot aan. Renault zegt zich als doel te hebben gesteld om een aandrijflijn te creëren die niet het elastische, afstandelijke gevoel geeft dat aan veel andere hybrides kleeft en daarin zijn de Fransen grotendeels geslaagd. De Captur, die door een nieuwe kalibratie overigens 3 pk krachtiger is dan een hybride Clio, versnelt gevoelsmatig met veel gemak. Wel is de krachtbroncombinatie ook hier niet vrij van wat kleine eigenaardigheden. Zo is er na het vol intrappen van het gaspedaal vanuit stilstand eerst een nadrukkelijke vertraging voordat de auto alle kracht beschikbaar heeft. Ook lijkt het soms alsof versnellingen soms overdreven lang blijven ‘plakken’, omdat het motortoerental dan nog even op peil wordt gehouden. Tegelijkertijd gaat dit alles niet gepaard met grote schokken of ongemakken. Het is dan ook zeker geen ramp, maar zorgt er wel voor dat zo’n hybride-Renault net even wat onnatuurlijker reageert dan een traditioneel aangedreven exemplaar.

Zuinig

Een hybride moet natuurlijk vooral zuinig zijn en op dat vlak lijkt Renault op de goede weg. Het merk geeft een gemiddeld verbruik op van 1 op 20 en hoewel dat in de praktijk vast iets minder gunstig zal zijn, weten we van de Clio dat deze aandrijflijn erg efficiënt kan zijn. Het maakt de Hybrid ook tot een uitstekende keuze voor wie graag een Captur met automaat wil, zeker omdat de auto ten opzichte van die TCe 140 EDC nipt goedkoper is. De sterke eigenschappen die zo’n benzine-Captur heeft, gelden natuurlijk ook voor de E-Tech-versie. De Captur oogt fris en volwassen, rijdt gemakkelijk en fijn en heeft een bijzonder hoogwaardig afgewerkt interieur. Daarbij is de uitvoering wel erg belangrijk, want zonder het verticale scherm en het ‘zwevende’ eiland in het midden oogt de boel toch wat gewoner. Het ruimteaanbod is prima voor een auto van dit segment, waarbij volwassenen tot zo’n 1,85 meter ook een prima plekje vinden op de verschuifbare achterbank. Bovendien leidt de bagageruimte hier niet of nauwelijks onder de E-Tech-techniek, waar dat bij de plug-in duidelijk wel zo is. Met 305 liter zit de Hybrid op dat vlak dichter bij een reguliere Captur (351) dan bij de plug-in (221). Nog belangrijker is dat in de Hybrid de dubbele bodem nog gewoon bruikbaar en in twee hoogtes instelbaar is. De opgeofferde ruimte bevindt zich in het compartiment daaronder en wordt dus in de praktijk nauwelijks als een gemis ervaren. Wel levert de hybride-rijder ten opzichte van de krachtigste benzine-Captur de helft van het trekgewicht in (750 kg), maar wie daarmee kan leven, heeft aan de Captur E-Tech Hybrid 145 een fijn ding.