Praktijkervaring Volkswagen Scirocco: Toen was iets leuks heel gewoon

De naam Scirocco komt Volkswagen-fans vast bekend voor, want ook in de jaren 70 en 80 leverden de Duitsers een coupémodel met deze naam. In de jaren 90 nam de Corrado de honneurs waar, waarna er een lange periode zonder speelgoed volgde. De nieuwe Scirocco was dan ook een welkome toevoeging aan het gamma. Ook technisch was de auto interessant. Onder de motorkap lagen onder meer TSI-motoren met zowel een turbo als een compressor, schakelen ging desgewenst met een razendsnelle DSG-automaat. Daar laten we het voor nu even bij … 

Rijden met de Scirocco 

Nee, we kijken eerst naar het weggedrag van deze sportief geënte Volkswagen. Hoe ervaren zijn bestuurders dit? “Wie van lekker sturen houdt heeft met de Scirocco een prima auto”, steekt de eigenaar van een 1.4 TSI met 160 pk van wal. “Ik ben zelf van het 'sportieve' rijden, en daar is de auto meer dan geschikt voor. Het sturen is erg dynamisch en geeft voldoende feedback. Het blijft een echte allrounder, want het zit tussen sportiviteit en comfort in. Wie lange stukken op de snelweg rijdt ervaart in de Scirocco een zeer prettige auto. En wie een dagje wil gaan sturen in de bergen zal niets tekortkomen.” 

Een andere 1.4 TSI 160-rijder is iets kritischer, maar komt tot ongeveer dezelfde conclusie. “Voor een sportieve coupé is de auto wel wat zacht geveerd,” vindt hij, “maar voor de vele kilometers die ik afleg, is dat ook wel weer lekker. Als je echt voor het sportieve gaat, moet je toch een Renault Mégane RS hebben, echt waar.” Maar goed, die auto is dan ook echt op een andere leest geschoeid. Ook voor een derde rijder blijkt de Scirocco een schot in de roos. “De auto ligt goed op weg en heeft een strakke vering, de sturing is direct en het stuur ligt goed in de hand. Op de rechte stukken ligt hij strak op de weg zonder te veel in te leveren op comfort. Ook in de bochten blijft hij lekker op de weg liggen.” 

Natuurlijk trekt een model als dit rijders aan die het onderste uit de kan halen. Wat er dan gebeurt? “Hij trekt zonder veel problemen zo door naar de 200 km/h”, schrijft opnieuw een 1.4 TSI 160-rijder. “Maar ik moet zeggen dat de auto boven de 210 een beetje onstabiel aan begint te voelen. Maar tot en met 200 km/h rijdt die nog erg comfortabel.” Ook een 2.0 TSI Highline-eigenaar ervaart dit. “Boven de 220 heb je het gevoel dat de auto loskomt van de weg, bij stevig remmen op deze snelheden wordt het al snel eng.” Deze eigenaar besluit daarop om het onderstel aan te passen.  

Volkswagen beperkte zich niet tot een 2.0 TSI in Highline-trim. In de R-versie werd het vermogen opgeschroefd tot wel 265 pk. Die letter R maakt het, zo blijkt, tot een heel andere auto. “De auto heeft een stand om het stuur wat zwaarder te maken, hier kwam ik pas later achter”, aldus een eigenaar van dit sportieve topmodel. “Superfijn voor op de snelweg, maar te zwaar voor in de stad. Daarnaast is hij super stug en stuiter je alle kanten op op slechte wegen. Dit komt ook wel door de relatief platte banden en het sportieve onderstel, maar soms is het iets te veel van het goede.” 

Over de prestaties van Volkswagens TSI-motoren zijn eigenaren erg goed te spreken en ook de DSG-automaat valt overwegend in de smaak. Wel wordt er zo links en rechts wat gechiptuned, waardoor de motoren flink aan vermogen winnen. Ook de DSG-automaat bevalt bestuurders meestentijds goed, al heeft de volgende 1.4 TSI-rijder kritiek. “De DSG moet soms te lang nadenken wanneer je na een bocht weer gas geeft; en jammer dat hij toch schakelt als je op het maximum toerental komt. Hang je net lekker in een bocht, schakelt de bak op en dat wil je dan net niet.” 

Wat biedt ie in praktisch opzicht? 

Iemand die een auto om puur praktische redenen koopt had bij Volkswagen destijds volop keuze. De Golf V, Golf Plus, Touran en Tiguan zijn allen op dezelfde leest geschoeid. Toch is het handig als een auto ook nog enigszins bruikbaar is. “Het moge duidelijk zijn dat je de Scirocco niet uitzoekt als je dagelijks een horde kids te verplaatsen hebt of veel met grote spullen rondrijdt”, concludeert de eigenaar van een Scirocco 1.4 TSI Highline. “De kofferbak weliswaar diep (hoogte), maar de klep biedt maar weinig ruimte om er spullen in te plaatsen.” Daarbij haalt hij graag een voorbeeld aan. “Onlangs heb ik voor een klus aan mijn huis wat 1.220 x 610mm mdf-platen vervoerd. Die gingen niet in de kofferbak, maar pasten precies achter de voorstoelen. Zo kom je toch een heel eind, maar het stelt beperkingen aan de grootte van de klus ...” 

Bovenstaande rijder gebruikt de achterbank niet voor passagiers. Gelukkig deelt een andere bestuurder wel ervaringen met de zitplaatsen achterin. “Het is geen aanrader om een rit van een aantal uren te maken”, schrijft hij daarover. “Degene die voorin zitten hebben het goed, maar de mensen die achterin moeten zitten hebben het een stuk minder naar hun zin. De achterbank zit goed, maar er is een beperkte hoofd- en beenruimte.” Over de kofferbak: “De bagageruimte is redelijk te noemen, je kunt er best wat in kwijt. Daarbuiten kun je de achterbank ook in delen neerklappen.” Over het zitcomfort voorin klaagt inderdaad niemand: de stoelen worden unaniem goed ontvangen en gewaardeerd. 

Ook buiten de beperkte interieurruimte kent het ontwerp van de Scirocco een paar uitdagingen. “De instap en die enorme deuren zijn niet handig in een volle parkeergarage”, merkt een rijder op. “Nee, je ziet niets naar achteren”, schrijft een ander. “De C-stijl is dermate dik dat er van alles in kan verdwijnen.” Het zijn geen unieke opmerkingen.  

We sluiten dit onderwerp af met de samenvatting van een 2.0 TSI-rijder. “Tot op heden zijn er +- 1.300 Rocco’s verkocht”, rekent hij voor. “Op zich is dit niet vreemd: hoge tildrempel, geen trekhaak, grote deuren dus onhandig parkeren, kleine kofferbakruimte, boven de 1,90 meter heb je gewoon een panoramadak nodig  vanwege de hoofdruimte en het is bijna onmogelijk om je anoniem (weinig opvallend) door het verkeer te begeven.” Vooral het laatste lijkt ons overkomelijk. 

Onderhoud en storingsgevoeligheid 

Dat de innovatieve T(F)SI-motoren van de Volkswagen Group fantastisch presteerden, maar niet altijd even betrouwbaar waren is allang geen nieuws meer. De Scirocco had de bedenkelijke eer om net in de slechtste periode het levenslicht te zien. Een eigenaar die de auto met 73.000 kilometer kocht schrijft: “Het is bekend dat het motortje problematisch kan zijn, en bij mij dus ook.” Uiteindelijk worden bij de dealer de bougies vervangen en wordt de software bijgewerkt. “Alle problemen zijn sindsdien weg, hij rijdt (al 25.000+ km) als een zonnetje.” Daarna gaat het lange tijd goed. Maar eind goed, al goed? Dat niet. Bij 190.000 kilometer geeft de motor een storing aan.  “De distributieketting was versleten waardoor de kleptiming uit de pas liep”, meldt de eigenaar. “Dure grap, maar het motortje draait nu weer netjes.” 

Ook de eigenaar van een Scirocco 2.0 TSI ervaart dergelijke problemen, maar dan iets eerder. Bij 167.000 km laat hij weten: “Helaas, ondanks al het (extra) preventieve onderhoud ben ik gestrand met kettingschade. Ik heb uiteindelijk een nieuwe stripmotor (een kaal motorblok) besteld van het type CCZ. We kunnen er voorlopig weer tegenaan.” Daarbij heeft hij een tip voor aanstaande eigenaren: “De kettingproblemen beperken zich niet tot de 1.4! Als je een 2.0 Scirocco hebt met een hogere kilometerstand, overweeg dan de ketting en kettingspanner te laten vervangen.” Toch is er ook een lichtpuntje: over de eveneens kwetsbare DSG-automaat klagen Sciroccorijders niet. 

Ook kleiner leed speelt op bij Scirocco-rijders. “De bougies zijn diverse malen vervangen”, schrijft een 1.4 TSI-rijder. “Ben vier keer geconfronteerd met het ineens op drie cilinders lopen. Ook de lambdasonde is al twee keer vervangen. Als ik deze auto privé gereden zou hebben, dan was ik not amused!” Ook een tweede 1.4-eigenaar moest meermaals voortijdig bougies laten vervangen, ook gaf de koppeling van de handgeschakelde versnellingsbak al bij 75.000 toeren de geest. Tot slot meldt deze rijder, net als een aantal anderen, problemen met de raammechanismen. Vanwege de ‘stijlloze’ raamconstructie krijgen deze het bij vorst zwaar te verduren. 

De Volkswagen Scirocco is dus met recht een buitenbeetje, maar tegelijkertijd een hit. Hij doet precies wat zijn rijders van hem verwachten – en je weet dat ze geen ruimtewonder verwachtten. Helaas voor de auto werd hij geboren onder een slecht gesternte: de TSI-motoren bleken op langere termijn minder betrouwbaar. Maar als je er eentje weet te vinden met een goed onderhouden of hersteld blok, dan heb je echt iets unieks in handen.