Praktijkervaring Nissan Pixo: alternatieve Alto verstandige keuze?

Met ‘micro-Micra’ doelen we enkel op de plek van deze auto in het gamma. Het was Nissans absolute instapper, maar technisch had hij niets met zijn grote broer te maken. Nee, de Pixo was vooral een Suzuki Alto met een iets volwassener neus. Een neus die eveneens geen Micra-trekjes had, maar meer leek op die van de MPV Nissan Note. Onder de motorkap was het aanbod overzichtelijk: elke Pixo heeft een 1,0-liter driecilinder met 68 pk.

Comfort voor inzittenden

“Zo klein als hij is, biedt hij verrassend veel ruimte, zeker voorin”, lezen we in de allereerste review die we in ons opnemen. “De stoelen zijn goed voor ellenlange ritten, het dashboard is ergonomisch prettig ingedeeld en 's avonds verlicht als de cockpit van een gevechtsvliegtuig boven vijandelijk gebied.” Je begrijpt: we moesten ook wat andere reviews lezen om te ontdekken dat deze schrijver vooral humor in zijn schrijven legde en geen cynisme voor ogen had.

Dat bewijst het schrijven van een andere eigenaar: “De zit is best goed voorin, ben zelf 1,83 meter en dit zit goed. Achterin uiteraard klein, maar twee kids gaan er toch prima in. De kofferbak is superklein en daar past bijna niets in: een buggy en een tasje en dan is hij vol.” Over het interieur wordt het volgende gemeld: “Dashboard is plastic fantastic helaas. ’s Avonds ziet het dash er goed uit met de ingebouwde radio; alles wordt sfeervol rood verlicht. Best gaaf. Het voelt en ziet eruit als een klasse hoger.” 

De opmerking over het vele plastic vanbinnen lezen we overigens vaker, zoals bij deze minder contente Pixo-rijder: “Het dashboard en de deurpanelen zijn enorm krasgevoelig, wat een constante bron van ergernis is.” Kortom, voor de beste Pixo-beleving kan het maar beter donker zijn.

En de stoelen?

Het werd al even aangestipt, maar de gemonteerde stoelen vallen behoorlijk in de smaak. Eén rijder besloot om de zit nog iets verder te verbeteren. “Het zitcomfort is prima, waarbij ik de zetel van stoel aan de voorkant twee centimeter omhoog heb laten zetten en aan de achterkant één centimeter. Daardoor kantelt de zitting iets en heb ik meer ondersteuning van de bovenbenen.”

De verstelbaarheid van het stuurwiel blijkt voor een andere eigenaar een heikel punt. “Om een goede zithouding te krijgen, moet ik de bestuurderstoel wat verder naar achteren zetten, maar dan zit ik eigenlijk te ver van het stuur, waardoor je je handen niet goed aan het stuur kunt zetten. Het stuur is alleen verticaal verstelbaar.” In dit segment is dat eerder regel dan uitzondering, maar toch iets om rekening mee te houden.

Weggedrag en prestaties Nissan Pixo

De vrolijke schrijver waarmee we dit artikel begonnen, laat ook zijn rijervaring niet onbenoemd. “De motor maakt tijdens fel accelereren hetzelfde hese geluid als een Porsche 911, het is tenslotte een halve zescilinder, en in de ogen van de grijnzende inzittenden zie ik voortdurend sterretjes van genot. Na de acceleratie verdwijnt het vette geluid naar de achtergrond, waarna er een soort rust in de auto neerdaalt die het vermoeden wekt in een auto van een hogere klasse te rijden.” 

Ook hier voert humor de boventoon, maar als we de volgende rijder mogen geloven, zit er een flinke kern van waarheid in. “Zoals al eerder vermeld, rijdt het ding als een echte auto, je hebt dan ook niet het idee met zo een klein ding onderweg te zijn. Het geluidsniveau is verrassend laag, er zijn geen kraakjes en rammeltjes en de stoelen zitten voor ons erg goed.” 

Omdat driemaal scheepsrecht is, quoten we ook een derde Pixo-rijder: “Het rijcomfort van de Pixo bevalt ons erg goed. Zelf ben ik altijd een liefhebber geweest van grote auto's, maar ik moet zeggen dat de Pixo me aangenaam heeft verrast. De auto is heerlijk stil vanbinnen en ook is het interieur vrij van rammeltjes of kraakjes. De auto ligt lekker strak op de weg en ook heeft hij geen last van windgevoeligheid. Ook is het motortje lekker pittig en alert.”

Deze mening over de windgevoeligheid wordt niet door elke rijder ondersteund. “Hoewel de auto prima rijdt en een goede wegligging heeft, merk je wel het verschil met een grotere auto, met name bij sterke wind en op het moment dat je even te hard een bocht instuurt en dan moet corrigeren”, meldt een vierde Pixo-chauffeur. Waar de meningen minder over verdeeld zijn: de Pixo blijkt geen heel overzichtelijke auto, met rondom behoorlijke dode hoeken.

Onderhoud, storingen en irritaties

De reviews schetsen het beeld van een overwegend behoorlijk betrouwbare auto. Het betekent niet dat de kleine Nissan voor iedereen foutloos is gebleken. Zo meldt een rijder een krakende motorsteun. Na vervanging hiervan lijkt de auto ook stiller te zijn geworden. Het is een ingreep die vaker is gedaan, zo ook bij de volgende rijder: “Bij de eerste controle hebben ze iets met de rubbers bij de wielophanging gedaan, maar na twee weken was het geluid weer terug. Bij de tweede keer hebben ze de motorsteunen vervangen. Nissan heeft gemodificeerde motorsteunen die wat solider zijn en die de trillingen van de motor meer beperken.” 

Eén rijder is meermaals onderweg gestrand, wat bleek te komen door een waterlekkage die de elektronica ontregelde. Nog een aandachtspunt: “De auto heeft tot dusverre slechts één nadeel getoond en dat is de wel zeer matige lak. Je hoeft er maar bij langs te lopen of je ziet op die plek de witte grondlaag al door de lak tevoorschijn komen”, meldt een eigenaar na 32.000 kilometer rijervaring.

Al met al blijkt het voor Nissans kleinste een behoorlijk goed verhaal. Goed, je moet kunnen omgaan met de plastics in het interieur en de kofferruimte houdt niet over, maar je zit wel op fijne stoelen. Los van een incidentele stranding en krakende motorsteunen houdt de Pixo zich goed en overtuigt hij met een – voor zijn tijd – klasse-overstijgende rijbeleving. Daarmee lijkt de Pixo een betere keuze dan je op basis van zijn rol in de marge zou verwachten.