Praktijkervaring Mini Countryman (2017-2024): maxi-Mini beoordeeld door gebruikers

Kijken we naar de verkoopcijfers, dan valt echt op hoe succesvol de tweede Mini Countryman precies is geweest. Het gaat niet om wereldschokkende aantallen, maar het verloop van de verkopen is op zijn minst opvallend. Direct vanaf zijn introductie verdubbelt het aantal verkopen ten opzichte van zijn voorganger al, maar dat die lijn daarna blijft stijgen is relatief zeldzaam.  

De Countryman biedt in ieder geval voor elk wat wils. Instappen in een Countryman One levert je een met 102 pk behoorlijk tamme 1.5 driecilinder op, een motor die het in de Cooper tot 136 pk schopt. De sportiever Cooper S heeft een 2,0-liter viercilinder en 192 pk, terwijl topmodel Cooper S JCW je voorziet van niet minder dan 306 trappelende paarden. Heel hip plug-in hybride rijden kan met de Cooper SE en, eveneens heel trendy, de dieselmotor werd in 2022 uitgezwaaid. 

Zo groot is-ie 

Dat deze Mini geen kleintje is wisten we al, een rijder die upgradet vanaf het vorige model Countryman benadrukt dit nog eens. “Die extra ruimte merk je heel duidelijk”, schrijft hij over de plug-in hybride Cooper SE All4 uit 2018. “Bij Mindy was de term ‘MINI’ al lastig, met Mike is dat echt niet meer van toepassing. Je hebt hier gewoon een volwaardige C-segmenter voor je neus staan.” Voor wie het nog niet door had: de vorige Countryman droeg de naam Mindy, de huidige heet Mike. 

Ook bij een andere familie blijkt de Countryman een prima gezinslid. “De auto is als gezinsauto heel goed. De achterbak is niet overdreven groot, maar wel praktisch, zeker met elektrische klep. Ruimte achterin is prima. Onze baby zit goed achterin, in het kinderstoeltje.” Ook is er feedback: “Diegene die openen van de achterklep met voetbediening heeft bedacht, mag er nog een keer over nadenken. Het werkt 7 van de 10 keer niet en vaak is dat net als je met een tas vol met boodschappen staat, of met een Maxi Cosi in je hand. Bij de Mini Clubman werkte dit echt veel beter.” 

Kortere reacties zijn niet minder positief. “Tot nu toe dus een perfecte auto voor ons en met z’n tweeën altijd groot genoeg, maar ook met een aantal lange pubers achterin is het heel goed te doen”, aldus een Countryman Cooper-rijder. “Ik kan met mijn 1,83 meter prima achter mezelf zitten, heb zo'n 5 centimeter over, en mijn hoofd komt niet in de buurt van het panoramische dak”, ervaart de rijder van een Countryman Cooper S. “Dikke plus voor de ruimte binnenin (ik ben 1,89 meter) en de bagageruimte!”, besluit de eigenaar van een frisblauwe Cooper. 

Zitcomfort en infotainment 

Deze twee zaken samenvoegen lijkt wat onlogisch, maar de reden daarvoor is dat er door gebruikers maar weinig aandacht aan wordt besteed. De Cooper S-rijder uit bovenstaande alinea’s schrijft over het meubilair: “De stoelen zijn erg fijn, ik ben niet de kleinste qua formaat en de stoel kan behoorlijk goed ingesteld worden met de elektrische stoelverstelling. Hierdoor na 2 keer een rit van zo'n 2 uur fris de auto uitgekomen.” En over het infotainment: “Deze auto heeft het vernieuwde mediacenter met touchscreen. Daar maak ik persoonlijk geen gebruik van vanwege de vette vingerafdrukken, dat gaat mij altijd irriteren. De touchpad vind ik fantastisch. Reageert snel en erg gebruikersvriendelijk.” Zo, hebben we daar toch maar mooi een beeld van. 

Op pad met de maxi-Mini 

Over het weggedrag van de Mini schrijft men gelukkig volop. We blijven nog even bij de vorige rijder, die ons een veeg uit de pan geeft. “Qua rijgedrag snap ik niets van alle Autoweek-reviews waar zij zeggen dat die nerveus is op de snelweg. Hier heb ik echt nog niets van gemerkt”, laat hij weten. “Wegligging is super, al is het geen Mini 3 of 5-deurs, maar echt wel behoorlijk dynamisch.” 

De rijder van een ‘normale’ Cooper schrijft het volgende. “Ik merk dat deze auto zwaarder is dan de Clubman. Met 1.340 kg geen lichtgewicht en dat merk ik aan het accelereren.” En over de wegligging: “Je doet er goed aan om met wat minder snelheid de bochten te nemen als je met passagiers bent. Dat is dan gewoon minder comfortabel, meer beweging in de koets. Maar ben je alleen, dan kun je echt wel heerlijk bochtjes nemen en bochten op snelheid op de rijksweg doet hij prima!” 

Ook de plug-in hybride Countryman lijkt een fijne metgezel. De volgende rijder, die hem vooral elektrisch rijdt, laat zijn Mini soms even uit. “Als je de auto in sportstand zet is het een wolf in schaapskleren, hij schiet ervandoor en begint sportief te grommen. Op de snelweg rijdt hij vlot en comfortabel. Het is geen Passat CC op de Duitse autobaan, maar zeker geen straf om er langere afstanden mee te rijden.” Een andere plug-inrijder noteert een aandachtspunt. “Bij sportief rijgedrag verrassen de remmen soms. Waarschijnlijk doordat de auto alleen de remmen gebruikt bij harde remacties (regenerative braking is de standaard). Daardoor is de remkracht onvoorspelbaar, omdat de remmen soms koud zijn en soms op temperatuur. Vergt even wat gewenning.” 

Ook is er kritiek op de elektrische actieradius. “Zelfs bij heel rustig rijden is het me nog niet gelukt verder dan 30 km op een lading te komen daar waar 41 km mogelijk zou moeten zijn, gemiddeld zitten we op een bereik tussen de 25 en 28 km max”, schrijft een eigenaar. “Volle accu levert tussen de 26 en 34 km elektrisch rijden op, is wel een beetje afhankelijk van de kou”, is de ervaring van een ander. Ook op benzine blijkt de range beperkt. “De benzinetank is klein en daardoor is het toch nog verbazingwekkend vaak stoppen (35 l/zo'n 500km)”, merkt een derde gebruiker op. 

Hulpsystemen minder verfijnd 

Ook de rijhulpsystemen werken niet helemaal zoals men wenst. “De active cruisecontrol is een optie die je niet moet nemen in Nederland. Op de snelweg is er simpelweg niet mee te rijden, maar ik denk dat dit bij alle auto's met ACC zo zal zijn” is de voorzichtige bewering van een Cooper S-rijder. Een andere bestuurder ondersteunt zijn verhaal. “De cruisecontrol met afstandsbewaking is gewoon vreselijk”, luidt de conclusie, “Zelfs met de marges op minimaal ben ik beter in het inschatten van de verkeerssituatie dan dit systeem. Een systeem dat regelmatig last heeft van foutjes in de voertuigherkenning en dan uitschakelt.” Een derde gebruiker is evenmin tevreden. “De adaptieve cruisecontrol heeft wel een heel groot veiligheidsmarge. Zelfs op de kortste volgafstand is de afstand dermate groot dat je in wat drukker verkeer de optie vaak uitzet.” 

Onderhoud, storingen en irritaties 

Er is ook goed nieuws te melden, zo hebben onze rijders geen last van serieuze problemen. Wel stipt een Cooper SE-rijder het onderhoudsschema van ‘Mike’ de plug-in aan. “De bougies bij 40.000 km?! Ja, ik was ook verbaasd. Het interval voor de 1.5 L driecilinder is 5 jaar of 60.000 km. De auto is bijna 5 jaar oud en de ervaring leert dat de bougies beter tijdig vervangen kunnen worden, om andere veel duurdere problemen te voorkomen. Kennelijk heeft het sterkere ad hoc-karakter van de PHEV nogal zijn weerslag op de bougies.” 

Een tweede PHEV-rijder noemt een ander punt van aandacht bij deze uitvoering. “Nog een eigenaardigheid was dat de airco plots ophield met functioneren. Na onderzoek van de garage blijkt dat de airco enkel op het elektrisch systeem werkt en dus niet op de motor. Gevolg is dat zodra de accu onder de +/- 7 procent komt, het elektrisch systeem stopt en dus ook de airco. Je zou verwachten dat de grenswaarde hierboven blijft zodat deze systemen blijven functioneren in hybridemodus, niet dus.” Andere rijders melden dit gedrag niet, dus wellicht is het toch exemplarisch. 

Na het lezen van deze gebruikerservaringen begrijpen we waarom juist de tweede generatie Mini Countryman zoveel succes kende. Hij blijkt flink bruikbaarder dan zijn voorganger en ontpopt zich tot een prima rijdende gezinsauto. Zijn onlangs verschenen opvolger heeft in ieder geval grote schoenen te vullen.