Praktijkervaring Kia (e-)Niro: hoe goed is de tweede generatie?

Hoewel veel mensen kiezen voor de Niro is er niet zoiets als één Niro. Ook de huidige generatie is er in maar liefst drie smaken. Een 1.6 GDI hybride, een plug-in hybride met dezelfde benzinemotor en de versie met volledig elektrische aandrijflijn. Als je de aandrijfvorm bepaald hebt is de belangrijkste keuze achter de rug. Verschillende vermogensvarianten of batterijpakketten zijn er niet, je hoeft alleen nog kleur en uitrustingsniveau te kiezen. Wel zo makkelijk. 

Ruimte en zitcomfort achterin

De Kia Niro opereert nu meer in het C-segment en oogt, meer dan zijn voorganger, als een hatchback al blijft het nog een cross-over. Zeker de Electric vergelijken wij van AutoWeek vaak met C-segment elektrische hatchbacks, bij de hybride kozen we ook wel voor SUV's als de Suzuki S-Cross, de Mitsubishi ASX en de Renault Arkana. Met de Niro kun je alle kanten op. Maar terug naar wat de eigenaren ermee doen. Wat betekent de groeistuip van de nieuwe generatie voor de ruimte? “Met 4 personen en bagage met de Kia op stap geweest. Ikzelf ben ongeveer 2 meter groot en niet fragiel, dat laatste geldt ook voor de medereizigers”, schrijft de eigenaar van een Niro Hybrid DynamicPlusLine. “Ik ben achterin gaan zitten als passagier. De zit is daar goed en lang vol te houden.”  

Het is een ervaring die wordt gedeeld door een Niro EV-rijder, of tenminste zijn passagiers. “Met vijf volwassenen in de auto is een wat langere rit toch nog prima vol te houden, ook voor passagiers op de achterbank.” 

Voor passagiers is er dus voldoende ruimte, een hybriderijder zou wel graag meer ruimte voor losse spullen zien. “De aflegmogelijkheden zijn niet riant. De portiervakken zijn, net als de vorige versie, te smal. Het middenvak is ruim, maar erg schuif- en krasgevoelig. Ik heb daar al een antislipmatje in gelegd, net als in het dashboardkastje.” 

Wel voldoende ruim is het bagagecompartiment. “Wat een zee van ruimte in de kofferbak”, merkt de rijder van een Niro EV op. “Niet alleen de kofferbak zelf, maar ook de dubbele bodem onder de plank. Hier heb ik al mijn laadkabels en andere rommel liggen. Effectief heb ik nu de hele kofferbak tot mijn beschikking.” Een PHEV-rijder heeft over de ruimte geen klachten, al biedt deze variant zo’n 100 liter minder inhoud dan de elektrische en hybride variant. 

Zitcomfort 

Minstens zo belangrijk als ruimte is een goede zit. Op dat gebied ontvangt de Niro pluimen, onder meer van deze lange Hybrid-rijder. “Over het zitcomfort kan ik met mijn 1,98 meter grootte kort zijn: redelijk hoge instap, voldoende steun in de stoel en goede afstelmogelijkheden.” Ook een kortere bestuurder vindt een goede zit in de hybride. “Ik ben slechts 1,72 meter lang en heb geen probleem om met de elektrisch bedienbare stoel een goede comfortabele positie ten opzichte van het verstelbare stuur te vinden.” 

Een derde hybridechauffeur deelt deze bevindingen. “De stoelen zitten perfect, ook de lendensteun is welkom. Dat er vrijwel geen stof meer op zit, maar kunstleer is voor het gevoel iets koeler. Maar dan helpt de stoelverwarming bij koud weer goed.” Daarnaast benoemt-ie een extraatje. “Leuk dat de bestuurdersstoel bij het in- en uitstappen automatisch naar je toe of van je af schuift.” 

Zo rijdt de hybride Niro 

Bij het rijden maken we onderscheid tussen de hybride en volledig elektrische variant. We trappen af met de eerste. “De auto bevalt prima”, steekt de rijder van een DynamicLine uit 2022 van wal. “Het blijkt elke keer een zeer comfortabele en stille rit. De auto is stiller dan de Hyundai Ioniq en mede dankzij de file-assistent is het gewoon een prettige auto voor het woon-werkverkeer.” 

De volgende rijder gaat dieper in op het onderstel. “De vering is redelijk zacht, maar dat vind ik een pluspunt. Oneffenheden op de weg worden namelijk goed weggewerkt, maar verkeersdrempels moet je niet te snel nemen. De auto helt niet over in bochten en ligt strak op de weg.” 

Deze eigenaar gaat zo nu en dan ook met een caravan op pad. “Hoe rijdt dat met zo’n sleurhut? Verrassend goed. Door de elektromotor rijd je standaard elektrisch weg, dus je hebt al een beetje snelheid. De slechts 105 pk sterke atmosferische motor trekt de caravan vervolgens vlot naar de 90 km/uur of sneller. Ga je er niet de bergen mee in en blijf je op vlak terrein, dan is het een prima caravantrekker.” 

Sportief tekeergaan met je Niro? Volgens deze in Frankrijk wonende eigenaar kan het wel. “Mocht je deze auto, door gevoelde noodzaak, als racebolide gaan gebruiken in de sportstand duurt het toch nog wel even voordat de banden gaan ‘glijden’”, zegt hij. “Maar eerlijk gezegd is daar deze auto niet voor gemaakt.” Bij het oprijden van de Franse bergen merkt hij ook op dat de motor wat luidruchtiger wordt. 

Over de aandrijflijn wordt geschreven: “De auto rijdt soepel, het hybridesysteem is geweldig in de file en in de bebouwde kom. Op de snelweg ligt het verbruik wat hoger dan verwacht, maar met iets onder de 5 liter per 100 km is het nog te overzien.” Die souplesse ervaart ook een andere rijder. “Overschakelen tussen benzine en elektrisch gaat soepel. Slechts aan het EV-lampje kan je zien dat je elektrisch rijdt.” 

En zo rolt de Niro EV 

De elektrische Niro is zo’n 300 kilogram zwaarder dan de hierboven genoemde hybride. Dat valt de volgende rijder in eerste instantie niet zo op. “Rijden tot nog toe helemaal top. Snel, zuinig en stil. Zelfs in de eco-stand is de auto meer dan vlot genoeg. Stuurgedrag en wegligging zorgen ervoor dat het zeker geen sportauto is. Sturen is gespeend van ieder gevoel, maar voor mij is het helemaal prima.” Later past hij de beoordeling aan. “We zijn een stukje verder. Wat is er opgevallen: de auto rijdt niet bijzonder prettig. Er zit 0,0 gevoel in de besturing en bij iedere bocht voel je heel duidelijk het gewicht. En ik ben een rustige rijder.” 

Andere Niro EV-rijders lijken zich niet in deze eigenschappen te kunnen vinden en noemen hun EV vooral rustig en comfortabel. Ook het rijden met één pedaal valt in de smaak. “1-pedal: vanaf de eerste dag al aan gewend”, schrijft zo’n rijder. “Gebruik niet anders meer. Het regenereren levert op lange ritten toch een leuke bijdrage aan de range, maar rijdt vooral zeer relaxt.” Over de rijhulpsystemen zijn rijders ook overwegend positief, en dat is wel eens anders.  

Over de werking van de aandrijflijn klaagt niemand, maar met de actieradius is niet iedereen tevreden. “Zolang je onder de 100 km/u blijft is de auto enorm zuinig en is het heel eenvoudig om zelfs tot 12 kWh/100km te komen”, schrijft een Niro EV-rijder. Op de snelweg is dat anders. “Gisteren een lange rit gemaakt van 2x 140 km. Heen ging nog deels met 100 km/u, terug volledig met 130. Begonnen met een volle accu en een geschatte range van 430 km. Bij aankomst was daar nog 265 km van over. Op locatie nog een paar kilometer gereden en aan de terugweg begonnen met nog 240 km in de batterij. Na circa 100 kilometer, met 130 km/u op de snelweg, was daar nog maar 70 km van over en zou het erom spannen of we thuis zouden komen. Dus maar een Fastned-station opgezocht en 20 minuten bijgeladen.”  

Ook een andere rijder is minder blij. “Een rit van ons huis naar Nijmegen (2x 175 km = 350 km) zouden we volgens de verkoopinfo zonder extra laden moeten kunnen halen, maar dat was niet het geval.” Net als bij elke EV geldt dat langzamer rijden een beter bereik oplevert, en als je daardoor een laadstop uitspaart zelfs een snellere rit. De volgende rijder haalt onder zomerse omstandigheden in ieder geval een keurige actieradius. “Range na opladen: 1x zelfs tot 470 km op een warme dag. Deze berekende weergave komt (in deze zomerperiode) aardig overeen met de werkelijkheid. Voor ritten in NL prima te doen. Wanneer rijd je nu meer dan 400 km per dag? Ik rijd op de snelweg niet harder dan 105. Verbruik ligt tussen de 13 en 15 kWh per 100 km.” 

Storingen en irritaties 

De Niro is een vrij jonge auto volgens een voor Kia bekend recept. Dat helpt ongetwijfeld mee met de betrouwbaarheid, waarmee met name hybriderijders geen problemen melden. Voor de EV-rijders ligt dat anders. Zij merken op dat de ‘zombie-mode’, die we ook kennen van de Kia EV6, de nieuwe Niro niet bespaard blijft. In deze staat reageert de auto niet meer op de versnellingshendel en kan dus niet worden verplaatst. “Ik heb het op kunnen lossen door de minpool van de 12V-accu los te halen, paar tellen te wachten, en weer vast te zetten. Auto start en rijd nu wel weer”, schrijft een eigenaar die dit overkwam. Een ander is even pragmatisch. “Oplossing voor nu: steeksleutel 10 in de auto om even kort de minpool van de 12V-accu los te halen.” 

De slotsom luidt dat eigenaren en gebruikers behoorlijk te spreken zijn over hun Niro. Het ruimteaanbod klopt, de stoelen zijn goed en de aandrijflijnen functioneren naar behoren. Over de rijeigenschappen van de Niro EV is niet elke rijder te spreken, iets meer feedback van de besturing zou wenselijk zijn. De ‘zombie-mode’ treft helaas ook hier EV-rijders. Als Kia deze hobbel onder controle krijgt doet deze tweede Kia Niro vooral heel veel goed.