Praktijkervaring Ford Mondeo: zo goed beviel laatste ‘wereldauto’

Met de naam ‘Mondeo’ geeft Ford aan dat het hier een wereldauto betreft. Daarmee heeft het merk het niet over de kwaliteiten van het model, maar doelt het op de verkrijgbaarheid. En dat klopt, want de Mondeo is overal ter wereld vrijwel hetzelfde. In 2022 kwam er een einde aan de Europese productie van het model. Wie écht niet zonder Mondeo kan, moet voortaan naar China verkassen. Daar wordt de sedan namelijk nog steeds onder deze naam geleverd. In dit artikel kijken we naar de generatie daarvoor, die je naar keuze als sedan, hatchback of stationwag0n geleverd kreeg. 

Zo rijdt de Mondeo 

We beginnen voor de verandering eens met het rijden. De Mondeo is immers een Ford en dat merk heeft een imago hoog te houden. “Wat vooral opvalt, is dat de auto je het gevoel geeft als het ware op rails te lopen”, vindt de rijder van een Mondeo 2.0 TDCi uit 2015. “Koersveranderingen, zijwind, vrachtwagens of bussen inhalen? De Mondeo geeft geen krimp, echt een heel fijn en veilig gevoel geeft dat!” De rijder van een lichtere dieselversie onderschrijft dat. “De Mondeo is besteld uit de folder, maar stuurt zoals verwacht: gewillig op bochtige wegen, maar ook comfortabel op slechter wegdek of oneffenheden. Reviews dat de elektrische stuurbekrachtiging het een mindere stuurauto maakt, kan ik niet onderschrijven. Hooguit voelt het bij lagere snelheden wat lichtvoetiger.” 

Een derde rijder kocht een jonge gebruikte ST-Line met 190 pk sterke EcoBlue-diesel en is niet bang om hem te gebruiken. “De Mondeo rijdt niet bepaald zacht op de 19-inch wielen en met de iets stuggere, sportieve afstelling van de ST-Line,  maar dat stoort me eerlijk gezegd niet.” Over het gebruik: “Ondanks de sportieve afstelling blijft het wel een kolos waarmee je op de baan bent. Vooral tijdens ritjes op de beruchte Nordschleife van de Nürburgring valt dat wel op.” Oké dan!  

Hoewel de Nordschleife officieel ook als snelweg kwalificeert, zullen maar weinig Mondeo’s daar te vinden zijn. Hoe zit het op andere trajecten? “Ik ervaar het nog steeds als een zeer prettige auto, die mij zeer comfortabel van A naar B brengt”, schrijft de eigenaar van een hybride Mondeo in luxe Vignale-trim. “Of dat nu korte stukjes zijn, waar ik ongeveer 50 procent van de rit elektrisch rij, of langere stukken snelweg, het is gewoon een fijne, stille auto.” Een andere Vignale-rijder: “De wegligging is heerlijk. Zeer rustig en comfortabel en als je wilt scherp en zelfs sportief. Zowel op snelweg als in de stad een heerlijke reisauto.” 

Rijders van minder krachtige versies schetsen een iets ander beeld. De eigenaar van een 1.5 EcoBoost: “Het is in geen enkel opzicht een echt prestatiegerichte auto. Hij rijdt wel gemakkelijk door bochten, maar je voelt de 1450 kilo wel. Hij daagt niet uit om echt de limieten te testen. In de stad en in dorpen merk je ook wel dat er een goed gewicht aanwezig is. Hier voelt de Mondeo zich ook niet echt op zijn gemak. Op de snelweg daarentegen is er niets meer aan de hand. Comfortabeler heb ik nog geen auto gereden.” De rijder van een 1.5-diesel: “Volgens de geleerden zou Ford altijd het beste onderstel in zijn klasse voorstaan. Ik heb echter het idee dat de Mondeo meer op comfort is afgestemd dan op sportiviteit.” 

Ruimte voor bagage en passagiers 

Goed, nu we weten hoe de Mondeo rijdt, kunnen we het over meer praktische zaken hebben. Het is een forse auto, betaalt dat zich uit in het ruimteaanbod? “Als troef nummer één blijft voor mij de combinatie binnenruimte-reiscomfort en stilte huizenhoog overeind staan”, aldus onze TDCi-rijder. “Het is echt een ideale auto om heel veel kilometers mee te maken. Ook voor passagiers voor- en achterin is er ruimte te over.” Het is een mening die de eigenaar van een 240 pk sterke Vignale sedan deelt. “Als ik met 1,85 meter (lange benen) achter mezelf ga zitten, heb ik nog ruimte genoeg!”, zegt hij enthousiast. Een andere rijder levert andere feedback. “Onze passagier op de middelste stoel achterin klaagde dat deze hard was en zelf vind ik dat de kofferbak weliswaar groot is, maar slecht toegankelijk. Dat is de prijs voor de schoonheid van een sedan…” 

Niet alleen het rijden met een sedan vergt offers, ook de hybride Mondeo doet een aanslag op de bruikbaarheid. “De ruimte in de achterbak wordt voor belangrijk deel opgeslokt door de accu's”, meldt de rijder van een Mondeo HEV Vignale. “Dat wist ik van tevoren, maar daar heb mij met het gebruik in de afgelopen maanden toch een beetje op verkeken. Concreet: de praktische ruimte in achterbak is zeer beperkt, zeker gezien de afmetingen van de hele auto.” 

Een derde rijder koos niet voor de sedan, maar voor een hatchback. Dat komt de belaadbaarheid van de auto aanzienlijk ten goede. “Zodra de achterklep volledig elektrisch  wordt geopend, ontstaat er een gapend gat waarbij je zou denken dat de achterbank is neergeklapt, terwijl het tegendeel waar is”, schrijft hij. Het is niet alléén hosanna. “Als je die bank wel neerklapt, ontstaat er een vervelend hoge drempel, waardoor die grote kofferruimte niet erg vlak is. Voeg daarbij de ronding in de drempel waar de slotplaat zich in bevindt en het wordt duidelijk dat de auto niet direct als bestelwagen is bedacht.” Mocht je je nu afvragen waar de Wagon-rijders blijven? Waarschijnlijk konden zij helemaal geen woorden vinden voor de kofferruimte. 

Zitcomfort 

Rijden doet de Mondeo dus naar behoren en met de ruimte zit het ook wel snor. Als het om zitcomfort gaat, scoort Ford opnieuw, want vrijwel alle reviewers hebben mooie woorden over voor het meubilair. “Nu de stoelen/de zit. Dit is echt 90 procent van de reden dat ik een Mondeo wilde hebben”, schrijft de eigenaar van een 1.5 EcoBoost Titanium. “De zit is naar mijn mening top! Het is licht sportief, want je zit echt ín een stoel. De stoelen zelf zijn zeer comfortabel. Na 500 kilometer stap je uit zonder enige fysieke vermoeiing.” De rijder van een hybride Mondeo in Titanium-trim deelt deze mening volledig. “Het zitcomfort is gewoonweg schitterend”, meldt hij. “De fauteuils doen mij denken aan exemplaren in een Franse wagen. Na vele kilometers kom je dus nog fris uit de auto.” 

Een derde Titanium-rijder is kritischer. “De stoelen zijn prima en deze wagen is voorzien van het zogenaamde ‘Comfort Seat 1-pack’, wat inhoudt dat de bestuurdersstoel elektrisch verstelbaar is. De zit is goed, maar op lange afstanden lijkt de zitting wat kort en mis ik af en toe wat zijdelingse steun bovenaan in de rugleuning. Maar goed, dit is uiteraard een persoonlijke ervaring.” 

Infotainment en bediening 

Uiteraard is de Mondeo voorzien van systemen die het leven aan boord gemakkelijker maken. “De multimedia van Ford is sterk verbeterd ten opzichte van het systeem dat ik in 2014 had”, meent de bestuurder van een Mondeo Titanium Lease Edition uit 2018. “Nu heb ik het Sync 3-systeem met het Sony soundsystem. Hij toetst vele malen sneller in, daar heeft Ford echt stappen gemaakt. Alleen is het systeem van de Volkswagen Group net iets eenvoudiger te bedienen.” Ook de meeste andere rijders zijn tevreden. “De bediening van de instrumenten is prima”, zegt de bestuurder van een eveneens in 2018 gebouwde Vignale. “Alle knoppen en dergelijke zijn gemakkelijk te vinden en te bedienen. Ook het touchscreen werkt erg prettig.”  

De rijder van een auto uit 2020 is kritischer. “Als ik toch een negatief puntje (of twee) moet zoeken, dan zijn deze te vinden in het Sync 3-systeem, dat mijns inziens wat aan de trage kant is. Ook heeft het soms wel eens kuren door het niet herkennen van mijn iPhone, waardoor Apple CarPlay niet werkt. Het systeem rebooten lost dit op.” En het tweede issue? “Een ander puntje is de klimaatregeling die op automatische stand soms wel eens kuren heeft. Maar goed, dat is echt zoeken om een probleem te vinden.” 

Onderhoud, storingen en irritaties 

Het mooie aan een auto die langer op de markt is, is dat ook eventuele problemen aan het licht komen. Ook eigenaren van een Ford Mondeo melden storingen en uitdagingen, waarbij het opvalt dat er zo goed als geen structurele fouten lijken te zijn. Het enige probleem dat vaker wordt gemeld, heeft betrekking op de EGR-klep van de 2.0 TDCI-diesel. De volgende rijder kreeg daarvoor eerst een software-update, maar die bood geen soelaas. “Na 300 kilometer met de update was hetzelfde euvel weer terug. De dealer had bij inlezen van de update al aangegeven dat vermoedelijk de EGR-klep moest worden vervangen, dus maar weer met de auto naar de dealer. Na vervanging van de klep heb ik geen problemen meer gehad.”  

Eén rijder had wel heel veel pech met zijn 2.0 TDCi. Een groot aantal terugkerende foutmeldingen zorgde ervoor dat hij al na twaalf weken afscheid van de auto nam. “Eerlijk: het was gewoon een maandagochtendauto”, meldt hij. “Het blijft een mooie auto, prima reiscomfort, betaalbaar et cetera. Gewoon een keer pech gehad. Op naar de nieuwe Mondeo.” 

Deze rijder was, ondanks de pech, overtuigd van de Mondeo en besloot het model een tweede kans te geven. Een keuze die andere tevreden Mondeo-rijders niet meer hebben. En dat is, als we op hun ervaringen mogen varen, best een beetje jammer.