Praktijkervaring Fiat Multipla: met de kennis van nu

Natuurlijk is het een buitenissig ding, die Multipla. Toch wist-ie met name in het eerste volle verkoopjaar, 1999, 1.295 kopers voor zich te winnen. Daarna zakte de interesse snel, waardoor de opvallende Fiat tot een Nederlands verkooptotaal van 3.537 stuks kwam. Een facelift in 2004, waarbij de kenmerkende snuit werd vervangen, zorgde voor een hooguit minimale opleving. Of we de naam Multipla in de toekomst terug gaan zien? We kunnen niets anders dan afwachten. 

Praktische MPV 

Door alle commotie zou je bijna vergeten wat de Fiat Multipla eigenlijk is: een midi-MPV, een in die tijd behoorlijk populaire carrosserievorm. “De ruimte in deze 3,99 meter lange auto is enorm”, schrijft de eigenaar van een Multipla 1.6 uit 1999. “Zes personen hebben zes identieke verstelbare stoelen tot hun beschikking, dus geen smalle middenstoel achterin. Met z'n drieën voorin is erg gezellig.” Daar houdt het niet op. “De bagageruimte is flexibel, doordat elke achterstoel apart is te verwijderen. Erg gemakkelijk tijdens de vakantie.” Fiats eigenwijsheid heeft ook een keerzijde: “De forse breedte (1,87 meter) is soms een nadeel: op de oprit kunnen de fietsen er maar krap langs.” Een andere rijder waardeert juist de korte koets. “Ondanks de breedte, maar dankzij de vier meter lengte is parkeren een eitje. En zes man past er echt in, met redelijk wat bagage.” 

Naast ruim blijkt het interieur ook MPV-flexibel, zoals een 1.6 SX-rijder beschrijft. “De stoelen achterin kunnen met de rugleuning plat of helemaal worden verwijderd. Momenteel staan ze in de achterste stand, wat een riante beenruimte geeft. Het is mogelijk om ze een stuk naar voren te halen, zodat de kofferruimte nog groter wordt.” De rijder van een vergelijkbare auto: “Met Koningsdag hebben we de achterstoelen eruit gehaald, omdat we spullen voor de vrijmarkt moesten vervoeren. Echt ideaal! De stoelen gaan er zeer eenvoudig uit en net zo gemakkelijk weer in. En wat een ruimte! Echt gigantisch.” 

Zouden ze weten dat je ook ín de Multipla kunt zitten?

Niet elke Multipla heeft zes stoelen: je kon hem ook bestellen met vijf zitplaatsen. De volgende eigenaar beschrijft wat je dan krijgt. “Een familieauto pur sang. Een auto met een zee aan ruimte en mogelijkheden. Afgelopen pinksterweekend maar eens een test gegeven met diverse baby-attributen, zoals de buggy, kinderwagen, luiertas et cetera, et cetera. Het past er allemaal in. Ook voor de bestuurder en passagier is er ruimte genoeg. In het midden voorin een koelbox/kast, erg handig. Mijn vrouw kon er mooi broodjes op smeren.” 

Zo rijdt de Multipla 

De bijzondere dimensies van de Multipla leveren hem dus voordelen op, wat wordt voortgezet in het rijden. “Door zijn vormgeving en gewicht ligt hij als een blok op de weg”, ervaart een 1.6-rijder. “Het stuurt lekker direct en de stuurbekrachtiging is actief. Bij het inparkeren stuurt hij iets zwaarder , maar verder lekker direct. Daarnaast zit je lekker hoog en heb je goed overzicht. Qua snelheid komt hij goed mee.” Een andere 1.6-rijder beleeft goeddeels hetzelfde. “Het weggedrag vind ik echt prima”, schrijft hij. “De auto is koersvast en je kunt, als het moet, behoorlijk hard de bochten door. De stuurbekrachtiging had voor mij wel iets minder sterk gekund. Hij stuurt heel erg licht ten opzichte van de Opel Zafira. Misschien toch gewenning?” 

Een bestuurder met een voorliefde voor obscure automobielen is eveneens enthousiast over zijn Multipla 1.9 JTD. “En rijden doet hij: ongelooflijk, wat een bochtenridder. Mijn andere auto, een Mitsubishi RVR X3 -Evo VI, doet hem dat bijna niet na, al is die natuurlijk wel veel sneller.” Een andere dieselrijder vindt de Multipla in elk geval vlot genoeg. “Ik vind de auto super rijden en goed sturen. Hij heeft een goede wegligging en je zit lekker hoog. Ook trekt de auto nog best aardig. Ik rij er rustig 170 mee.” 

Een bestuurder hierboven vond de 1,6-liter benzinemotor voldoende, maar een andere eigenaar is het daar niet helemaal mee eens. “De motor is een 1.6 16-klepper met 100 pk”, licht hij toe. “Het is niet bepaald een strepentrekker, maar als je flink toeren maakt, is het wel redelijk te doen. Groot voordeel is dat de motor heel soepel is en zonder mokken ook bij lage toerentallen weer oppakt. 50 km/h in de vijfde versnelling is mogelijk.” 

Drie ton op de klok 

Tot zover is er vooral veel positiefs te melden over Fiats opvallende creatie. Dat kan echter veranderen, want de oudste exemplaren zijn inmiddels al 25 jaar oud. Zwaktes hebben zich dus onvermijdelijk kunnen openbaren. Laten we beginnen met de hoogste kilometerstand: 313.431 kilometer, voor een 1.9 JTD die de eigenaar met 240.000 kilometer kocht. De tijd daarna vroeg de Multipla om niets meer dan regulier onderhoud, op een defecte luchtmassameter van 100 euro na. Toch heeft het verhaal helaas geen zonnig einde. “Update: bij 313.000 km is de oliepomp kapotgelopen, met als gevolg onherstelbare (lees: gezien de kilometerstand onbetaalbare) motorschade. Tijdens een haastige rit door Duitsland werden akelige geluiden uit het vooronder gevolgd door een rood knipperend olielampje. Het oliepeil was perfect. Er schijnt een modificatie voor de oliepomp op de markt te zijn, maar helaas is die niet in deze Fiat toegepast.” 

Een andere dieselrijder schrijft na ruim 120.000 kilometer ervaring: “Geen noemenswaardige problemen, slechts normale zaken als de distributieriem bij 120.000 km, banden en andere aan slijtage onderhevige onderdelen. Wel zijn onlangs uit voorzorg – een bekend probleem bij de Multipla – de draagarmen voor vervangen.” En inderdaad, meerdere rijders melden dat de draagarmen zijn vervangen. Ook het airbaglampje speelt bij meerdere rijders op. “De eerste maal is de detectie-unit vervangen (garantie). De tweede keer ging het om een losse stekkerverbinding”, meldt een eigenaar die hiermee te maken kreeg.

Dan zijn er nog rijders die tevreden rondrijden met een kleine kerstboom. “Het vrolijke oranje motorstoringslampje, dat al vanaf het begin zonder aanwijsbare oorzaak brandt, valt me niet eens meer op”, schrijft deze 1.6 16v-rijder. “De auto loopt en rijdt dan ook prima en zonder problemen. De garage kan ook niets vinden.” 

Afwerking valt tegen 

Wat we meermaals lezen, is de degradatie van het interieur. “De kwaliteit van de gebruikte materialen van het dashboard is ondermaats”, concludeert de eigenaar van een Multipla uit 1999. “De asbak (die ik overigens niet gebruik) zit half los, het plastic ziet er verweerd uit en het dashboard is op sommige plaatsen plakkerig.” Dat is voor een rijder die zijn auto als toekomstige klassieker koestert geen onoverkomelijk probleem. “Het kleverige interieur (dashboard en bedieningsknoppen) en de verweerde handgrepen heb ik ondertussen aangepakt (kunststof onderdelen opnieuw gelakt) en de wagen lijkt meer en meer uit een showroom te komen.”  

Een derde rijder investeerde zo’n 3.000 euro in het oplossen van achterstallig onderhoud van de Multipla 1.6 ELX, maar met klinkend resultaat. “De auto is nu goed en rijdt fantastisch”, schrijft hij. “Het is een beetje een dubbel gevoel met deze auto. Aan één kant baal je van de gebruikte materialen. Alle kunststof delen zijn zo beschadigd, hendels van de stoelverstelling breken af, afdekdopjes vallen eruit. Aan de andere kant ga je de auto wel waarderen en neem je bovenstaande zaken op de koop toe.”
Zodra mensen zoiets gaan zeggen, weet je: de Multipla wacht een toekomst als échte liefhebbersauto.