Porsche Panamera 4 (2011)

Oké, als je bij de naam Porsche meteen een 911 op het netvlies krijgt, dan is de Panamera een walvis. Maar zie je die walvis zo laag op het asfalt liggen, met de knap behouden 911-achtige neus, dan heeft hij iets imponerends, iets dreigends. Dan vergeef je hem die wat merkwaardige bochel, die hem van opzij minder sierlijk maakt. Sterker, die bochel draagt zelfs bij aan het dreigende uiterlijk van de Panamera. Mocht je die 911-neus alleen een wat flauwe, magere knipoog naar Porsches icoon vinden, stap dan in de Panamera.

Je zit in een stoel die in de 911 niet zou misstaan en de zitpositie is net als in een 911 of Boxster van het type bilnaad tegen het asfalt. Ook het stuur en de klokken zijn sterk verwant aan die van de echte sportwagens van Porsche. Een klein en van onderen afgeplat stuur met de bediening voor de automaat aan de duimen, vijf mooie klokken die elkaar overlappen en natuurlijk het contactslot links. De brede middentunnel en de verticale luchtroosters doen daarentegen weer wat denken aan de Cayenne. Die tunnel
is aan weerszijden van de pook bezaaid met knoppen, vooral om de rijkarakteristiek te beïnvloeden.
Eén van de grootste verrassingen aan de Panamera is wellicht de ruimte achterin. Daar tref je geen bank, maar dezelfde sportstoelen aan, die ook nog eens net zo laag zitten als voor. Die lage zit levert veel winst op voor de ruimte achterin. Verder heb je die merkwaardige bochel in het dak, waardoor de achterstoelen nog wat verder naar achteren kunnen.

Niet onderschatten
Een V6 met 300 pk mag dan heel wat zijn, alles is relatief en aangezien we eerder met beide V8-versies reden, stap je toch met wat lagere verwachtingen in de V6. Let wel, deze auto weegt 1.820 kilo. Sleur daar maar eens aan. Nou, dat doet de motor wel degelijk. Alleen het starten al lijkt een provocatie. Dus jij onderschat mij? Met een felle grom springt de machine aan. Met een snelle duw springt hij van zijn plek en dan gaat de teller sneller omhoog dan je zou verwachten. Razendsnel schiet de PDK, Porsches interpretatie van de automaat met dubbele koppeling, door de zeven versnellingen. In iets meer dan zes tellen rijden we 100 km/h. Tweetienden langzamer dan de fabrieksopgave en dat is knap, want het is vies, nat en ijzig op de weg. Door een combinatie van vierwielaandrijving en een setje serieuze banden heeft de Porsche daar weinig last van. Met alle systemen aan is hij amper uit zijn koers te krijgen, wat je ook doet. Zelfs in Sport is het lastig de kont te laten uitbreken. Pas in Sport Plus, wanneer alles op scherp staat en de veiligheidsystemen stand by zijn, kun je de Panamera echt om krijgen. Zolang er geen zeurende mensen achterin zitten, heb je op zulke momenten amper het gevoel met een vijf meter lange limousine aan het spelen te zijn. Maar verwacht desondanks geen snoeihard apparaat op de snelweg, want met de luchtvering kun je alle kanten op. Op zijn zachtst ingesteld is de Panamera een heerlijke reiswagen, zowel voor- als achterin. Op constante snelheid draait de motor in zijn hoogste versnelling een relaxte 2.100 toeren. Muisstil is hij dan niet, daarvoor hebben de ingenieurs te zeer aan het geluid zitten polijsten, maar wat je hoort, mag er wezen.