Opel Vectra (2002) - Test

Een van de nieuwigheidjes vraagt veel gewenning: de richtingaanwijzer. Opel vond het namelijk nodig om die opnieuw uit te vinden en het vraagt een stevige portie doorzettingsvermogen om die te doorgronden. Zoals je gewend bent, geef je de zwengel achter het stuur een tik. Maar de zwengel schiet wel meteen weer terug in z'n oorspronkelijke positie. Dat komt omdat je een tiptoets bedient in plaats van een schakelaar. In theorie een voortreffelijk systeem - in de praktijk is het voordeel maar matig.

Het gaat namelijk fout wanneer je wilt inhalen. Het systeem is namelijk zo geprogrammeerd, dat een kort tikje goed zou zijn voor drie keer knipperen. Maar het blijkt een hele kunst te zijn om te bepalen wat een korte of lange tik is en je dus onbedoeld met een continu blinkend lampje rondtuft en je voor opdringerige wegpiraat wordt aangezien. Voor de ruitenwissers geldt hetzelfde verhaal: de intervalstand is een klein tikje, flink zwiepen is een iets langer duwtje. Dat verschil valt ook niet mee.

Alleen sedan
Het Vectra-aanbod is in het begin nog heel beperkt. Als 'ie eind mei komt, moeten we het bijvoorbeeld doen met maar een carrosserievariant: de sedan. Later in het jaar komt daar nog de GTS bij, in wezen een gewone vijfdeurs. Maar Opel wil die auto juist als de sportieve variant neerzetten, en dus werd het uiterlijk een beetje aangepast met dikkere bumpers, zichtbare uitlaat en donkere koplampen.
Ook de motorenkeus is allesbehalve ruim. Er zijn twee benzinemotoren en twee diesels - alle vier bekende motoren uit bijvoorbeeld de Zafira. De 1.8 en 2.0 DTI zijn de motoren waar de meute voorlopig waarschijnlijk voor gaat, maar die konden we nog niet proberen tijdens de introductie. Wel reden we met de 2.2 benzine en de 2.2 DTI, de voorlopige toppers. Daarover straks dus meer. Uitbreiding naar boven komt al snel: een 3.2 V6 staat voor dit najaar gepland in de GTS, de vijfdeurs Vectra. Bovendien wordt gewerkt aan direct ingespoten benzinemotoren en common rail-diesels.

Muisstil
We reden om te beginnen de 2.2 DTI met handbak. In de oude Vectra heeft 'ie ook nog een tijdje gezeten en daar maakte hij met z'n rumoer een knap chagrijnige indruk. De nieuwe Vectra is er met die motor een fractie sneller op geworden - en vooral stiller. De geluidsisolatie-experts hebben hun werk zeer serieus genomen, want de nieuwe Vectra is muisstil. Wie wel eens in een Lexus heeft gereden, weet ongeveer waar voor Opel de grens lag. Cruisen op de snelweg doe je in aangename stilte.
Het onderstel van Vectra komt op ons over als degelijk en betrouwbaar, maar weinig spectaculair. Waar de Ford Mondeo plotseling een zeer sportief onderstel blijkt te hebben als je even het gas opentrekt, heeft de Vectra een, tsja, hoe zullen we het noemen, saai weggedrag. Hobbels worden gladgestreken, bochten neemt 'ie zonder noemenswaardig hellen en heel strak. Wordt het te veel en glijdt de Vectra lichtjes over z'n voorwielen weg, dan grijpt het superwakkere ESPplus in, dat in tegenstelling tot andere ESP-systemen niet één wiel afremt, maar juist drie. De elektrische stuurbekrachtiging is direct, maar aan de lichte en gevoelloze kant. Maar echt communiceren doet het niet, da's een beetje jammer. De versnellingsbak is er wel enorm op vooruitgegaan - want van enig gehaak is geen sprake meer: als een paling in een emmer snot.
De tweede Vectra die we bij de kladden pakten, was een 2.2 benzine met nieuwe vijftraps automaat. Die automaat is er een van het zelflerende soort. Hij past zich aan je rijstijl aan. Rij je als een oude krant, dan schakelt 'ie snel door en houdt de toerentallen lekker laag. Ga je even flink boeren met je Vectra, dan schakelt 'ie later door en remt 'ie meer op de motor. De 2.2 benzine is nog iets stiller dan de diesel - het wordt nu echt doodstil en de ademhaling van verkouden passagiers begint plotseling knap irritant te worden. De Vectra kan - zoals we al verwachtten - goed uit de voeten met deze 147 pk-motor.

Ieniemienie-cijfers
Onze eerste indrukken van het comfort zijn positief. De stoelen zijn goed verstelbaar, net als het stuur en dus moeten de meeste bestuurders wel een plekje kunnen vinden. De binnenruimte is - gelukkig - flink toegenomen en vooral de mensen op de achterbank profiteren daarvan. Die hebben lekker veel plaats.
Airconditioning is standaard, en op de luxere versies krijg een automatische klimaatregeling. Bij de bediening daarvan lopen we tegen een missertje aan. Je stelt de temperatuur links en rechts in met een draaiknop die helemaal onderaan op de middenconsole zit, maar pas in het paneel een heel eind daarboven staat in Ieniemienie-cijfertjes de gekozen temperatuur te lezen. Het is mooi dat Opel alles in één paneel wilde integreren, maar onhandig dat je dus op twee plekken moet kijken en dus twee keer wordt afgeleid.
Met de basisuitrusting is trouwens weinig mis. Want zelfs de goedkoopste Vectra (de 1.8 van € 22.995) heeft reeds alle veiligheidsbellen en -toeters als zes airbags, remassistent en ESP standaard. Meer gedetailleerde info daarover leest u in het kader 'Wat zit erop- en aan?' elders op deze pagina. De optielijst beslaat trouwens pagina's met onder andere een neerklapbare leuning van de passagiersstoel voor € 100 (eerder gezien bij Mazda) en een rokerspakket (30 euro) dat bestaat uit een asbak en aansteker.

Manco's van vroeger weg
Het is duidelijk dat de Vectra weer helemaal bij de tijd is. In de eerste test, later dit jaar, zullen we eens kijken hoe hij het in vergelijking met de moordende concurrentie (Passat, Mondeo, Laguna, C5) doet. Alle manco's van vroeger zijn in ieder geval weg - en ontzettend verbeterd. Maar hij is vooral overtuigend in z'n degelijkheid. Er zit niet veel spectaculairs aan, maar je zult je er geen buil aan vallen.