Opel Meriva 1.4-16V Essentia (2005)

Door z'n langgerekte vorm, hooggeplaatste achterlichten en wat hoekige lijnenspel zie je er aan de buitenkant aan af dat 'ie binnenin best wel eens ruim zou kunnen zijn. De wielbasis is maar liefst 2,63 meter en dat is goed nieuws voor de achterpassagiers. Die kunnen hun lange stelten prima kwijt. De achterbank van de Meriva is er eentje van 't flexibele soort. De achterbank is bij fabrikanten van MPV's het ultieme speeltje van de binnenhuisarchitecten; daar kunnen ze zich heerlijk op uitleven. Je kunt het middelste deel laten zakken en de twee buitenste stoelen naar elkaar toeschuiven. Ook is het meubilair naar voren en achteren te schuiven en zijn de rugleuningen verstelbaar. Je moet trouwens wat spierkracht gebruiken om de achterbank te transformeren. 't Mag dan wat zwaar gaan, 't voelt wel solide aan. Een derde driepuntsgordel zit opgeborgen in het plafond. Het wekt geen verbazing dat de bagageruimte van de Meriva best groot is: 490 liter, te vergroten tot maximaal 1.410 liter. Als je de klep in de laadvloer optilt, doemt daar nog een extra opbergruimte op.

Nemen we plaats op de stevige bestuurdersstoel, die vrij hoog staat, dan zien we voor ons een zeer volwassen, strak ogend dashboard dat is opgetrokken uit kwalitatief mooie en zacht aanvoelende materialen. Opel monteert de klokken gelukkig gewoon aan de linkerkant en laat het plekje midden op het dashboard vrij voor een schermpje met minder essentiële informatie. Duidelijkheid en degelijkheid vieren hoogtij in de Meriva. Op het gebied van opbergvakken is het echter een beetje behelpen met Opels mini-MPV; met een paar bekerhouders en 'n dashboardkastje mét klep ben je er wel.

Staart
Je moet de Opel ook vreselijk op z'n staart trappen om de gang erin te houden. Alle 90 beschikbare paardenkrachten dienen aangewend te worden om de 1.230 (!) kilo zware Meriva tot presteren te bewegen. Op de snelweg moesten we echt serieus anticiperen voordat we een inhaalactie gingen inzetten. Met zijn cijfers van de tussensprints levert de Opel een beroerd rapport in. Vooral het sprintje van 80 naar 120 km/h is een klus van jewelste voor het arme 1,4-litermotortje. Je moet 'm nageven dat 'ie, hoewel hij de benen uit z'n lijf moet lopen, toch weinig rumoer in het interieur laat doordringen.

Over het onderstel hebben we weinig klachten, dat is stil en lekker stevig, zonder oncomfortabel te worden en het weet onderstuur tot een minimum te beperken. Schakelen gaat wat slapjes, maar de verzetten laten zich wel trefzeker inleggen. Vanuit je stevige, hoge stoel, die goede steun biedt, draai je aan een rad dat we als redelijk communicatief kunnen bestempelen. Niets op aan te merken eigenlijk. Met een sterkere krachtbron (of een lichtere koets) zou de Meriva stukken beter uit de verf zijn gekomen. Met deze 1.4 heb je echt het minimale aan boord.

Tijd om de balans op te maken. Weet deze mini-MPV z'n mooie beloften in aansprekende daden om te zetten? De Opel Meriva in Essentia-uitvoering zit wel degelijk in elkaar en heeft de (analoge) instrumenten op de enige juiste plaats zitten – voor de neus van de bestuurder. Maar hij komt door zijn lichte motor en zware carrosserie gewoon niet vlot genoeg uit de startblokken.