Test: Opel Insignia - Alfa Romeo Giulia - Kia Stinger
Buiten de lijntjes scheuren
Een bovengemiddeld sportieve, middelgrote auto? Zal wel weer een Audi, Mercedes of BMW worden. Dat hoeft echter niet, want wie lak heeft aan het imago kan bij Opel terecht voor de nieuwe Insignia GSI. En als het ook niet Duits hoeft te zijn, hebben Alfa Romeo en Kia ook verleidelijke semi-sporters in de showroom.
Het is geen OPC, maar de nieuw 2.0 Turbo 4x4 GSi mag zich op dit moment wel de meest sportieve Insignia noemen en dat gaat verder dan wat uiterlijke opsmuk en grote wielen. Onderstel, remmen en vierwielaandrijving gingen allemaal op de schop om de dynamische capaciteiten van de grote Opel een stuk te verbreden en dat merk je meteen. De GSi stuurt zó verrassend neutraal, dat concurrenten als de Alfa Romeo Giulia en Kia Stinger, met hun achterwielaangedreven basis, niet zonder meer beter zijn. Waar auto's met een dwarsgeplaatste motor en vierwielaandrijving vaak de neiging hebben om eerst te ondersturen, blijft de GSi verrassend lang neutraal. Uiteindelijk drukt de neus wel door, maar daarvoor moet je echt als een hooligan tekeergaan. De bocht uit stevig gas geven, leidt ertoe dat de twee koppelingen in het achterste differentieel significant meer kracht naar het buitenste achterwiel leiden en dat maakt de Insignia verrassend wendbaar met het gaspedaal. Het gevoel dat de auto de bocht om wordt gedrukt, geeft hem een dynamisch randje. Hoewel de GSi niet zo levendig reageert als de Giulia, is het zeker geen saaie, doodse auto. Bovendien werken de dynamische schokdempers uitstekend. Ze zijn altijd stevig, maar laten in Tour-modus genoeg bewegingsvrijheid aan de veren om comfor- tabel lange snelwegritten te verwerken. In Sport geven ze meer controle en om dan de grens van de beschikbare grip te vinden, moet het harder gaan dan op de openbare weg verantwoord kan. Daarmee is de GSi dus precies wat Opel belooft: een model zonder de wilde uitbundigheid van een OPC en evenmin met dat vermoeiende karakter.
RADICALERE KOERS
Alfa Romeo volgt een veel radicalere koers en heeft van de Giulia Veloce een zeer opwindende auto gemaakt. Niets in de Italiaan voelt als een compromis, alles richt zich op maximale beleving en stuurplezier. Remmen en sturen gaan beide zó direct dat de Italiaan in het begin lastig te plaatsen lijkt. Al snel voert de Veloce zijn bestuurder echter mee in zijn bliksemsnelle tempo en niet snel daarna dringt het volle besef van de sportiviteit van de auto door. Net als de Insignia drijft de Giulia alle vier de wielen aan. Het verschil zit hem erin dat de basis achterwielaangedreven is en dat de achteras dus onder normale omstandigheden alle kracht te verwerken krijgt. Sterker nog: de voorwielen lijken alleen bij te springen als het écht niet anders kan. Onder alle andere omstandigheden voelt de Alfa als een achterwielaandrijver. Een levendige achterwielaandrijver bovendien, want met het optionele sperdifferentieel krijg je de auto met gas, rem en stuur precies daar waar je hem hebben wilt.
Verder lezen?
Dit artikel is gratis te downloaden in PDF-formaat. Hiervoor maak je eenmalig een AutoWeek account aan, waarna je onbeperkt uit het AutoWeek archief kunt downloaden.
