Op zoek naar een stationwagon voor 5.000 euro

De V50 heeft als compacte premiumstation het rijk alleen gehad en ook de Ford Focus heeft met zijn sportieve inborst weinig concurrentie gekend. Bij ons komt de Seat Leon ST als voornaamste opponent bovendrijven, maar die kwam pas in 2013. Nee, dan de bread and butter cars. Een heleboel Europese en Aziatische autofabrikanten hadden wel zo’n nuchtere pakezel in het programma. Wij kozen uit dit grote aanbod een bijna vergeten model. Immers, onbekend maakt … betaalbaar!

Gewoon goed

Chevrolet Nubira Station Wagon 1.8 Class aut.

Januari 2010

142.294 km

€4.945

Chevrolet Nubira

Midden jaren 90 kwam vanuit Zuid-Korea het budgetmerk Daewoo opzetten. Al vrij snel lijfde General Motors Daewoo in, waarna de modellen de merknaam Chevrolet kregen opgeplakt. Toen Chevrolet – op de Camaro en de Corvette na – vervolgens Europa verliet, kwamen de inruilers al snel in de ramsjhoek terecht. Immers: onbekend maakt onbemind en dus goedkoop. Dat is ook met dit model het geval. Ga maar na: van ons trio duidelijk de jongste en met de laagste kilometerstand. Bovendien heeft hij net als de V50 maar één eigenaar gehad, die er zichtbaar zuinig op is geweest. Zo’n Nubira mag dan indertijd vooral punten hebben gescoord op het gebied van value for money en minder op het vlak van raffinement, na elf jaar en bijna anderhalve ton aan kilometers oogt de auto vanbinnen en vanbuiten gewoon als nieuw. Dat telt voor de calculerende occasionkoper. Ruimtezoekers die voor een duizend of vijf de voorkeur geven aan een nuchtere, keurig onderhouden, luxe occasion zijn met dit soort onder de radar liggende bread and butter cars uitstekend bediend.

Maar waar ligt het gebrek aan raffinement dan aan? Niet zo zeer aan het rijden zelf, waarbij we wel moeten opmerken dat rechtuit de Nubira comfortabel aanvoelt, maar dat (scherpe) bochten duidelijk minder aan hem zijn besteed. Evenmin aan het comfort: de zachte, ruim bemeten zetels passen goed bij het onderstel, dat vooral de niet-actieve rijder zal bekoren. En ook niet aan de uitrusting, zij het deels. Deze Class-uitvoering deelt met de V50 onder meer tractioncontrol, elektrische ramen achter (in de Focus is het achterin slingeren geblazen), klimaatregeling (handbediend in de Ford), een regensensor en elektrisch verstel- en verwarmbare buitenspiegels. Op veiligheidsgebied draagt de Amerikaanse Zuid-Koreaan de rode lantaarn: geen remassistent, ESP of hoofd-/gordijnairbags. Ook is de benzinedorst van de 1.800-motor, die aan een viertraps automaat is gekoppeld, niet meer van deze tijd. De 1.8 verlangt gemiddeld elke 11,4 kilometer een liter. Daartegenover staat dat de afschrijving grotendeels achter de rug is en ook de algehele staat van de auto geeft vertrouwen dat de maandelijkse kosten binnen de perken zullen blijven. Laat je niet op het verkeerde been zetten door het voorkomen van deze Nubira Station Wagon. Hij mag dan in volume het kleinste zijn, binnenin is hij toch niet de krapste. Zo komen de benen achter in de Nubira het minst in de knel. Gewoon goed, dat is het algehele beeld van deze occasion.

Vlotte vrachtvervoerder

Ford Focus Wagon 1.8-16V Flexifuel Ambiente

Januari 2008

147.422 km

€5.250

Ford Focus

Toch liever een pakezel met een meer sportieve inborst? Dan komt al snel de Ford Focus Wagon in beeld, want compacte stationwagons met een uitgesproken levens­lustig karakter waren en zijn dun gezaaid. Je moet dan wel bereid zijn concessies te doen. In het geval van deze Focus is dat je voor iets meer geld dan de Nubira een auto in handen krijgt die weliswaar ongeveer evenveel kilometers heeft gereden, maar ook twee jaar ouder is. Daar staan echter genoeg pluspunten tegenover. Om te beginnen voelt de Focus veel strakker aan, met zijn betere wegligging en prima stuur- en schakelgedrag. Hiermee is bochtjes pakken juist een feest. Dat daarbij de functionaliteit niet uit het oog is verloren, toont de bagageruimte aan, die met de achterbank neergeklapt zo maar dik 200 liter meer biedt dan de V50, die op dezelfde leest is geschoeid. Nu we het toch over Volvo hebben; in de tijd dat beide occasions werden geproduceerd, was Volvo eigendom van Ford, wat zich tevens uit in het gebruik van dezelfde krachtbronnen. Met die van de Focus is echter iets bijzonders aan de hand. Deze was namelijk speciaal ontwikkeld om naast gewone benzine ook bio-ethanol (beter bekend als E85) te nuttigen. Andere krachtbronnen van deze Focus-generatie hadden die mogelijkheid niet. Nu, na zoveel jaren, kunnen we constateren dat bio-ethanol nooit echt van de grond is gekomen. Het aantal tanklocaties bleef beperkt, het goedje was aanmerkelijk duurder en bovendien lag het verbruik veel hoger dan op ‘gewoon’ loodvrij. Dat de CO2-uitstoot desondanks veel lager was, bleek een te schrale troost.

In Ambiente-uitvoering is de Focus aardig aangekleed. Ook heeft één van de twee vorige eigenaren een standkachel laten inbouwen. Deze Focus mag dan twee jaar ouder zijn dan de Zuid-Koreaan, op veiligheidsgebied zijn de rollen omgedraaid. Hier bijvoorbeeld wél hoofd-/gordijn­airbags, terwijl destijds een nette vijf sterren in de Euro­ NCAP-crashtest werden gescoord. De Volvo heeft er – vanzelfsprekend – ook vijf, de Nubira is toentertijd niet tegen de muur gezet. Omdat de Focus net wat duurder is dan zijn kompanen krijgt hij als enige zes maanden Bovag-garantie mee. Fijn, dan kan bij aflevering die irritante trilling in het gas­pedaal worden opgelost die je tot in je bovenbenen voelt.

Tijdloos

Volvo V50 1.8 Momentum

Mei 2005

238.833 km

€4.440

Volvo V50

Liever op chic? Dat kan ook, maar veel verder dan de Volvo V50 reikt ons geheugen niet als het gaat om een premiumstation in het compacte segment. Volvo heeft goed zijn best gedaan om iets stijlvols te creëren. Hoewel krachtbron en onderstel gelijk zijn aan die van de Ford Focus is het koetswerk echt Volvo. Wie denkt met de V50 zo’n baksteen van weleer in handen te hebben, komt wel bedrogen uit. Weliswaar is de Zweed nipt de grootste van ons trio, die ruimte zie je niet terug in de passagiers- én de bagageruimte. Wat we daar wél terug­zien, is een rustige en doordachte vormgeving. Attributen als een op te klappen afscheiding in de bagageruimte, de zwevende middenconsole die nog altijd een fraai en tijdloos detail is, de forse zetels die voor een goede zit garant staan.

Hieraan en aan het stevige, maar toch rustige rijkarakter merk je dat de V50 uit ander hout is gesneden dan zijn bloedbroeder, terwijl het contrast met de Nubira nog iets groter is. Helaas moeten we voor dit mobiele stuk prestige eveneens concessies doen. Deze V50 is namelijk drie respectievelijk vijf jaar ouder dan de Focus en de Nubira, terwijl de kilometerstand 90.000 méér aangeeft. Volvo’s mogen de naam hebben een eeuwigheid mee te gaan, we kunnen daar niet voetstoots van uitgaan. Kijk, dat na zo’n lang leven hier en daar slijtplekken en soms scheuren in de bekleding ontstaan, dat is bijna inherent. Aan enkele butsen in het dak die blootstelling aan een hevige hagelbui doen vermoeden, kan de V50 ook niets doen. Nee, wat ons vooral zorgen baart, is de versnellingsbak. Niet alleen schakelt deze opmerkelijk zwaar en gaat de koppeling juist weer licht rond de derde versnelling, bij stapvoets manoeuvreren voor de fotografie schoot de pook soms pardoes in zijn vrij. Dat duidt op een aanstaande, mogelijk kostbare reparatie.