Na 15 jaar heeft het moderne McLaren een zekere magie maar die F1 komt altijd ter sprake

Vertel je dat je met een McLaren gaat rijden en bijna iedereen begint over de legendarische F1 uit de jaren 90. “Daarin zit je als bestuurder toch in het midden?”, vragen de niet-kenners. Ze zijn niet op de hoogte van het huidige gamma, maar die supercar van dik dertig jaar terug kennen ze nog wel. Eind 2010 zette de MP-4 12C als eerste ‘nieuwe’ McLaren voet op het allerhoogste supercarpodium.

Vijftien jaar later stappen wij in een 750 S Spider, die je uit duizenden herkent als een moderne McLaren, al blijft het lastig om de modellen uit elkaar te houden. Zo lijkt deze 750 S nog zeer sterk op zijn voorganger, de 720 S, en is hij vanbuiten op details aangepast. Zo zitten er andere openingen in de voorbumper, die gevaarlijk dicht boven het asfalt hangt. Daarmee lijkt hij klaar om alles wat voor zijn neus komt op te zuigen als een opgevoerde Nilfisk.

De uitlaten zijn ondergebracht in een ovale opening die opvallend hoog in de kont zit. Later deze dag zullen we ervaren hoeveel warmte daaruit komt wanneer je achter de auto staat. Autospotters, houd daar rekening mee!

We hebben geluk, want het is mooi weer vandaag. Zodoende kunnen we het dak open zetten en zetten we koers richting Duitsland. Ons plan? Eerst een stukje autobahn en dan paraderen over de supercar-hotspot van Duitsland, de Kӧnigsallee in Düsseldorf. Dat is dé plek om met je exoot te worden gezien. Die parkeer je daar niet in een diagonaal parkeervak. Nee, je plempt hem gewoon langs de straat voor een van de dure winkels.

Pitstop bij de Max Verstappen-fanstore

Eerst maken we een pitstop bij de Max Verstappen-fanstore in Swalmen, vlak bij Roermond. Het ligt enigszins op de route tussen McLaren Eindhoven en ons Duitse einddoel. Het is wel een tikje pikant om met een McLaren bij de Verstappen-winkel te komen voorrijden, want de strijd tussen McLaren en Max in de Formule 1 levert voor het tweede jaar op rij enerverende gevechten op. Worden we weggestuurd als we de auto pontificaal naast de vangrails voor de pui parkeren? De in Red Bull-shirts getooide verkoopsters spoeden zich al naar het raam wanneer ze ons zien aankomen.

Wanneer we de vleugeldeuren omhoog zetten en vervolgens de winkel binnenwandelen, ontvangen ze ons echter allerhartelijkst. Zo’n bolide zien ze hier zelden. Het is dan ook alweer een poosje geleden dat Max Verstappen zelf op bezoek kwam, die privé in een Porsche rijdt. Wij krijgen vooral een warm gevoel van de Formule 3-racewagen met AutoWeek-sticker, die recht tegenover de ingang staat. Het is de raceauto waarmee Verstappen in 2014 de Masters of Formula 3 op Zandvoort won, zijn kennismaking met wat nu zijn thuiscircuit is. Wij waren er destijds bij en de sticker getuigt jaren later nog daarvan.

Intussen komt er een gezin aan, bestaande uit vader, moeder, puberzoon en -dochter. Alle vier raken ze in vervoering van onze Engelse sportwagen, maken ze foto’s en vragen ze ons van alles over de auto. Hoe hard kan hij? Wat kost hij? Het zijn de gebruikelijke vragen die je als bestuurder van een excentriekeling als deze krijgt. “De top is 332 km/h en hij kost € 393.074”, luidt het antwoord. Zo verloopt onze pitstop precies zoals we hadden gehoopt. Reuring in Swalmen, waar niemand overigens begint over Max en McLaren. Ze houden hier gewoon van snelheid en ook al is Max Verstappen hun held, ze kunnen de aanwezigheid van de 750 S Spider zeer waarderen.

Kiwi-knopje: je favoriete setup

Bij het wegrijden trakteren we de shopmedewerksters en het gezin op het kernachtige, fanatieke geluid van de geblazen V8. Bij het starten gaat het toerental automatisch flink omhoog. Hij heeft niet dat warmbloedige geluid van een Ferrari en stoot ook die hufterige klanken uit van een Lamborghini, maar het klinkt zonder meer als serieuze machinerie die tot leven komt. Bij het wegrijden fluit de 750 S licht en sissen doet hij er ook bij; het geluid draagt ver in het verder zo rustige Swalmen. Op naar Duitsland.

Al snel passeren we de grens en dat betekent dat de maximumsnelheid op de provinciale weg omhoog gaat naar 100 km/h. We schakelen terug naar de tweede versnelling en drukken op de knop met het symbool van een kiwi (de vogel verwijst naar de Nieuw-Zeelander Bruce McLaren, de in 1970 bij een testrit verongelukte F1-coureur en renstaloprichter). Daarmee activeren we de voorgeprogrammeerde stand voor aandrijflijn en onderstel. Je kunt beide ook instellen via knoppen aan weerszijden van het instrumentarium, dicht bij het stuur dus. Nu schakelt de bak nog sneller terug, met klappen uit de uitlaat tot gevolg.

De flippers van de McLaren kun je twee kanten op bedienen. Zo kun je altijd, ongeacht hoe het stuur staat, met de ene op- en met de andere terugschakelen. Dat laatste hoeft dus niet per se met de linker, het kan ook met de rechter (de vaste opschakelflipper), maar dan moet je die naar voren tippen in plaats van naar achteren. Tijdens een verwoede stuursessie op een circuit of bergpas kan zoiets zeker van pas komen. Vol op het gas in twee spinnen de achterwielen door en in de derde versnelling blijft hij dat ook doen. Snel van het gas nu, want de snelheid ligt ver boven de 100 km/h. Zo trek trek je al snel de aandacht met een McLaren.

Zevende versnelling erg lang, ga je voor topspeedrun schakel hem dan niet te vroeg in

We rijden ‘open’, want het is ook in Duitsland een schitterende herfstdag. Zelfs met een gesloten targadak kun je via het te openen achterruitje echter volop genieten van de fanatieke klanken van de 4,0-liter V8 met twee turbo’s, die een asfalt- en rubbervergruizende 800 Nm opwekt. Dat imposante koppel piekt overigens pas bij 5.500 omwentelingen per minuut. Dat toerental is opmerkelijk hoog voor een turbomotor, maar het kenmerkt het fanatisme van het merk. Je wilt in een auto als deze dat de motor een karakter heeft waarbij alles op het scherp van de snede gebeurt. Niet dat er te weinig trekkracht onderin is. Alhoewel, als je op de autobahn de McLaren bij 265 km/h de zevende versnelling laat selecteren … We willen de 300 km/h toch even aantikken op dit onbeduidende stukje snelweg tussen Roermond en het Roergebied.

De overgang van zes naar zeven is groot. Het is beter om het zevende verzet met lange eindoverbrenging pas in te schakelen als de zesde versnelling aan het eind van zijn bereik zit. Dan gaat het boven de 300 km/h! De versnelling tussen 200 en 300 is waanzinnig en de sensatie voor een turbomotor ongekend groot, want doorhalen tot bijna 8.500 toeren is netjes. Bij 7.500 toeren levert de 750 S 750 pk. Overigens heeft Lamborghini nu een V8 met drie turbo’s die 10.000 toeren kan draaien, wat in de Temerario nog meer toerenbeleving oplevert.

Achterspoiler als luchtrem

Maar dan het indrukwekkendste aspect van deze auto: de grote achterspoiler die werkt als een luchtrem. Aan de pedaaldruk voel je dat de McLaren specifiek voor deze hogesnelheidsexercities is gemaakt; nu voelen de remmen echt lekker aan. Een blik in de binnenspiegel biedt zicht op de omhoog staande zwarte spoiler. Bizar, andere woorden hebben we er niet voor.

Gefocust alsof het een grote Lotus Elise of Exige is

De scherpte van de McLaren 750 S Spider, die nog geen 1.500 kilo weegt, zit hem echter nog meer in hoe hij aanvoelt. Wat is hij gefocust als je instuurt! Sportwagens met middenmotor hebben soms kortstondig een lichte neus, maar niets van dat alles in deze Britse beul. De besturing communiceert heerlijk en hij doet altijd perfect wat je wilt. He voelt het meteen als de 305 millimeter brede achterbanden tractie dreigen te verliezen. Twijfelen aan de acceleratietijd van 0 naar 100 km/h in 2,8 seconden dankzij een launch control-functie doen we geen moment, maar we laten die oefening vandaag achterwege.

De McLaren voelt aan als een grote Lotus. Daarmee bedoelen we niet de enorme accubakken van nu, maar de Elises en de Exiges zoals we die nog kennen van een jaar of tien geleden. Het draait in een McLaren allemaal om purisme. Dat je in een auto met een superstijf chassis stapt, wordt al duidelijk als de vleugeldeur omhoog staat. Dan zie je de breedte ervan, wat resulteert in een enorme dorpel. Doordat het chassis aan de voorzijde smaller wordt om plek te bieden aan de voorwielophanging gaat de positie van je linkerbeen vervelend aanvoelen als je een tijdje onderweg bent. Noodgedwongen moet je je been wat schuin naar links houden.

De doelmatigheid druipt verder van het interieur af, al zie je dat ook bij veel Ferrari’s. Het dashboard dient als hulpmiddel om alles uit je supercar te halen. Dat is belangrijker dan de look and feel.

Autobahn 44 is kort en smal en hij voert je het centrum van Düsseldorf in, waarbij je een van de grote bruggen over de Rijn moet nemen om er te komen. De McLaren laat zich na de verpletterende acceleratiesnelheden en de paar bochtjes die we snel konden nemen prima door het stadsverkeer loodsen. Met de aandrijflijn en het onderstel in de relaxte stand verandert hij in een relatief rustige supersportauto, die niet overdreven hitsig en nerveus overkomt. Drempels vormen evenmin een probleem, zolang ze niet te hoog zijn. De liftfunctie van de neus werkt snel, maar we kregen van McLaren Eindhoven voor ons vertrek het uitdrukkelijke advies de snelheidsremmers met grote voorzichtigheid te nemen.

Stapvoets op de Königsallee

Op de Königsallee gaat het tempo naar stapvoets. Laat die supercars maar komen, maar het zijn aanvankelijk vooral bouwvakkersbusjes die we waarnemen en geen op wandeltempo rijdende exoten waarvan de inzittenden vurig hopen dat autospotters hun kostbare vierwielers op de gevoelige plaat vastleggen. Wij zijn op dit moment de voornaamste attractie. Het voelt een tikkeltje ongemakkelijk, maar we doen het met een doel.

Halverwege de chique winkelstraat doemt een andere Engelse gigant op, letterlijk. Het is een Rolls-Royce Phantom met nogal bijzondere wielen. Ze zien eruit als een extreem duur horloge, en hebben de tekst ‘Klaus, dein Lieblingswieler auf der Kӧ’, het koosnaampje voor de Königsallee. Klaus is de eigenaar van de juwelier Fine Art Kӧ en de auto van de winkeleigenaar staat de hele dag als publiekstrekker voor zijn zaak. Dit is namelijk de winkelstraat ten voeten uit. Je neemt je partner mee naar de Kӧ, parkeert je exorbitant dure auto voor de zaak, waar je hem of haar kunt trakteren op iets duurs, en laat zo aan iedereen zien hoe geslaagd je bent in het leven. Instagram staat er vol mee.

Een gewone G-klasse of 911 valt niet op, alleen een 4x4² of GT3 RS

Tussen al die Mercedessen G-klasse van shoppende moeders met kinderen springt de iets verder dan de Rolls geparkeerde Mercedes G-klasse 4x4² in het oog, de extreem hoogpotige versie van de terreinbeul. Nu ziet vanuit de lage McLaren een GLC-klasse er al snel uit als een rijdende container, maar deze speciale variant van de G lijkt wel het vlaggenschip van containervervoerder Maersk. Toch wil het nog niet echt vlotten met echte supercars. Nog maar een rondje dan. Bij een van de hotels aan de andere kant van het watertje dat de Königsallee in tweeën splijt, staat een zwarte Lamborghini Hurácan. En we zien carspotters. We vragen ze wat ze mooier vinden. “Jullie McLaren”, luidt het antwoord van de kereltjes, die hoogstens twaalf jaar oud zijn.

De magie van McLaren? Het kan ook de kleur zijn. De zwarte Lamborghini vormt het begin naar meer ‘duistere’ spots, zoals een zwarte Porsche 911 GT3 RS, de extreme variant met de grootst mogelijke achterspoiler die je op een straatauto kunt aantreffen. De 911 heeft een kenteken uit Berlijn. Na een zwarte Audi R8 Spider begint het wat saai te worden. Even veren we op vanuit onze strak omsluitende kuipstoelen. Een witte Ferrari 458 met een lokaal geregistreerd kenteken! Daarna zien we een zwarte Mercedes-AMG GT en vervolgens spotten we tot onze grote vreugde een papaja-oranje McLaren 570C, met bijpassend kenteken. Een mindere god dan wij, maar we steken enthousiast onze duimen op naar de inzittenden. Ze vinden het prachtig. Met de magie van McLaren zit het kennelijk wel goed.