Test: Mitsubishi Pajero (2007)

De timing kan haast niet beter. Als de nieuwe Mitsubishi Pajero eind januari zijn opwachting bij de dealers maakt, is met een beetje mazzel nét de Dakar-champagne opgedroogd. Dat zou voor de reclamemakers een uitgelezen kans zijn om de vierde generatie van het model in de markt te zetten. Een zegevierende Pajero Evolution die de komst van de vernieuwde civiele versie inluidt, hoe kan het mooier? Eén plus één is drie, zeg maar. Gezien Mitsubishi's historie in de beruchte monsterrally (elf overwinningen, waarvan de laatste zes jaar op rij) geen ondenkbaar scenario, het zou ons niks verbazen als het reclameconcept al klaar ligt.

Hoewel het over de Afrikaanse duinen dansende rallymonster slechts zijn naam gemeen heeft met de versie die straks in de showroom staat, is de geest hetzelfde. Kwaliteit, betrouwbaarheid en echte offroad-eigenschappen; dat zijn de belangrijkste kernwaarden voor de Pajero. En dat is zijn goed recht, in Europa worden jaarlijks nog altijd tussen de 100.000 en 120.000 authentieke terreinwagens verkocht, een aantal dat nauwelijks aan modegrillen onderhevig is. Daarvan neemt de Misubishi Pajero 25 procent voor zijn rekening. Een min of meer vergelijkbaar aandeel hebben overigens de Toyota Land Cruiser en de Nissan Pathfinder. Van de Pajero-kopers gaat 43 procent regelmatig het terrein in.

Blokkendoos

Sinds de Pajero in 1982 het levenslicht zag, is er geen sprake van revolutie, maar evolutie. Als je de vierde generatie zo ziet, kun je je zelfs afvragen in hoeverre de term 'nieuw' van toepassing is, want de vorm vertoont grote gelijkenis met zijn voorganger. Toch is slechts een kwart van de onderdelen overgenomen. Daarvan is, hoewel stijver gemaakt en met een lager zwaartepunt, de zelfdragende carrosserie er één van. Vandaar dat de vierkante gestalte zo herkenbaar is. Hij zou waarschijnlijk een rode kaart krijgen van de modepolitie, maar onderzoek heeft uitgewezen dat dit is wat de traditionele 4x4-rijder wil. De achterkant is, hoewel de deur nog steeds naar de zijkant scharniert, nieuw. Het reservewiel is naar het midden verplaatst en zit bovendien lager, wat het zicht naar achteren bevordert.

Ook de neus werd opnieuw ontworpen. Bij de vijfdeurs zijn de bolle voorschermen van de vorige Pajero verdwenen, wat het vierkante karakter versterkt. Bij zowel de drie- als de vijfdeursversie keert de grille terug naar het oorspronkelijke rechthoekige patroon, met het logo in 'Mount Fuji' stijl. De aan de zijkanten naar boven oplopende voorbumper accentueert de nieuwe koplampen. Doordat de motor iets achter het hart van de voorwielen geplaatst is, kon weer een typerende, korte neus gerealiseerd worden. Voordeel daarvan is dat je daarmee makkelijker tegen een bult op kan rijden; de aanrijhoek is 36,6 graden aanrijden (36,7 voor de driedeurs). Precies genoeg, want de Pajero kan tegen een helling van 35 graden oprijden. En zijwaarts kan hij een helling van 45 graden hebben voordat-ie omvalt. Tel daarbij het feit dat de Pajero door 70 centimeter diep water kan waden, en z'n offroadkwaliteiten zijn wel duidelijk.

Hightech

Binnenin zien we een compleet nieuw ontworpen, modern dashboard. Het instrumentenpaneel is opgedeeld in verschillende zones, waarbij gelijke functies logisch bij elkaar zijn gebracht. Functionaliteit staat voorop, dus we zien geen onnodige franje, maar degelijk plastic en een op het eerste gezicht prima afwerking. Een beetje haaks op die gedachte staat de 860 watt sterke Rockford audioinstallatie met een wisselaar voor zes cd's, een minidiscspeler en een aansluiting voor mp3. Het geluid te midden van de twaalf individueel in te stellen speakers is werkelijk fantastisch. Het systeem is uit te breiden met 30GB harddisc multicommunicatiesysteem met een touch-screen kleurenscherm. Waarop ook de beelden van de achteruitrijcamera getoond worden. Tien gigabites zijn gereserveerd voor het opslaan van muziek.

'Als goed voorbeeld van wat je niet moet veranderen als het goed is, geldt de zitpositie', vermeldt de presentatie van de nieuwe Pajero. Daar zijn we het niet helemaal mee eens, want omdat de stoel relatief ver richting deur staan is de bewegingsvrijheid van de linkerarm beperkt. Bovendien is de zitpositie, met name op de elektrisch verstelbare, leren zetels, wel érg hoog. Als je meer dan 1,90 meter bent kom je onherroepelijk met je kruin tegen het dak. Bovendien kan het stuur net niet hoog genoeg, waardoor je die een beetje op je schoot hebt. Op het basismeubiliar is het wat dat betreft beter toeven. Op de uitstulping links onderaan het dashboard na, waarop ondermeer de knoppen voor de spiegelverstelling geplaatst zijn. Deze bult zit hinderlijk tegen de linkerknie.

Met z'm 4,90 meter lengte en wielbasis van 2,78 meter is voor de vijfdeurs uiteraard weer een slim weg te werken derde zitrij verkrijgbaar. Dankzij de verlaagde vloer is de hoofdruimte daar gegroeid.

Minder bodyroll

Net als het vorige model heeft de nieuwe Pajero een onafhankelijke wielophanging rondom, met dubbele draagarmen vóór een multilink achteras. De karakteristiek is echter flink aangepast. Daardoor is de bodyroll volgens Mitsubishi met 25 procent gereduceerd, iets wat je vooral op de normale weg goed merkt. Hij heeft niet de lichtvoetigheid en directheid van een X5 of een Q7, verre van dat zelfs, maar voor een auto van dit soort stuurt de Pajero prima, op asfalt is-ie net even wat strakker dan zijn voorganger. Opvallend is de relatief harde demping, die kleine oneffenheden behoorlijk nadrukkelijk doorgeeft.

Op het onverhard komt de Japanner écht in zijn element. We reden 'm een behoorlijk diepe zandafgraving in, maar dankzij de 4WD kwamen we geen moment in de problemen. Het systeem kent vijf standen: hoge gearing met achterwielaandrijving, hoge gearing met vierwielaandrijving (33/67 tot 50/50), hoge óf lage gearing met vierwielaandrijving en vergrendeld centraal differentieel en lage gearing met vierwielaandrijving en vergrendeld centraal differentieel plus vergrendeld achterdifferentieel. In die laatste stand hoeft er, zo hebben we ervaren, maar één wiel grip te hebben en je kunt nog wegrijden. In de eerste vier standen is er ook nog tractie- en stabiliteitscontrole aanwezig. De engine brake assist control zorgt ervoor dat je in lage gearing zonder gas te geven of te remmen een steile heuvel kan afdalen.

Twee motorvarianten

Voor de meest verkopende vijfdeursuitvoering zijn twee motorvarianten: een 170 pk-sterke, schone maar enigszins luidruchtige 3.2 DiD en een van de Eclipse afgeleide, 250 pk-sterke 3.8 V6. Om aan alle Euro4 emissie-eisen te voldoen, heeft de diesel een andere afstelling voor de automaar dan voor de handbak. In het eerste geval levert-ie 170 pk en 373 Nm, in het tweede 160 pk en 381 Nm. Dat is hoe dan ook ruim voldoende voor zowel op als naast de weg. De V6 is alleen in combinatie met de naar onze smaak enigszins te trage automatische transmissie te krijgen en levert 250 pk en 329 Nm. Daarmee zit je in 10,8 seconden op de 100 km/h en bereik je een top van 200 km/h. Lekker voor op straat, maar wie veel offroad rijdt, doet er goed aan om voor de common-raildiesel te kiezen, die in het terrein profiteert van zijn sterke koppel bij lage toerentallen. De driedeurs is alleen met deze zelfontbrander te verkrijgen.

De basisuitvoering van de Pajero heet Invite, en is standaard voorzien van onder meer twee airbags vóór, zijairbags, gordijnairbags, ABS met EBD, stabiliteitscontrole, climate control, elektrische ramen en zeventien inch wielen. Hier bovenop heeft de vijfdeurs twee extra uitrustingniveaus, de Intense en de Instyle. De benzine is alleen in die laatstgenoemde, meest luxe uitvoering beschikbaar.