Eerste Rijtest: Mini Countryman John Cooper Works

Als Mini de badge 'John Cooper Works' op een auto plakt, schept dat hoge verwachtingen. Dat waren tot op heden namelijk stuk voor stuk verslavende scheurijzertjes met een kartachtige wegligging en opzwepende motoren. Voor de 'verstandige' telg uit de familie, de Countryman, heeft het merk echter een wat andere benadering gekozen. Voor het eerst wordt er namelijk gebruikgemaakt van vierwielaandrijving – en ook de combinatie met een wat hoger op de poten staand model is nieuw. Wat uiterlijk betreft is de missie in ieder geval geslaagd, want de Countryman ziet er lekker dik uit. De grille met extra luchtinlaat kennen we van de Cooper S, maar bij de 'Works' zit er een grotere spoiler onder de voorbumper. Samen met de grotere, in kleur meegespoten side skirts en de dikkere achterbumper met zijn prominent aanwezige achterbumper zorgt dat ervoor dat de JCW een stukje lager oogt dan zijn minder bedeelde familieleden. En dat is niet alleen optisch bedrog, want het standaard sportonderstel behelst ook een verlaging met 10 millimeter. Je kunt je natuurlijk afvragen wat het nut is om een auto eerst hoger op zijn poten te zetten en vervolgens weer te gaan verlágen, maar feit is dat de Countryman JCW qua uiterlijk vertoon zijn mannetje staat.

4WD

Ook als je instapt, zijn de JCW-genen onmiskenbaar. Zo is de bekleding afgewerkt met rood stiksel – tenzij je voor het optionele leer kiest – net als het stuur en de versnellingspook. Uiteraard heeft het merk ook kwistig rondgestrooid met John Cooper Works-logo's, op het stuur en de instaplijsten bijvoorbeeld. Dat neemt niet weg dat de gebruikte plastics op sommige plekken nogal teleurstellen, zeker als je bedenkt dat deze uitvoering 45.000 euro kost. En wat ergonomie betreft, blijven de dashboards van Mini gewoon een rommeltje. We betrapten ons er tijdens de testrit op dat we voor het aflezen van de snelheid niet één keer op het grote display middenin het dashboard keken, terwijl die toch het formaat van een stationsklok heeft… Ook de bediening van het optionele navigatiesysteem is met Mini's priegelige afgeleide van BMW's iDrive-knop bepaald geen pretje. Daar staat tegenover dat het interieur van de Countryman behoorlijk ruim is, ondanks zijn relatief bescheiden lengte van 4,13 meter. Dankzij de verstelbare stoelen achterin en de riant aanwezige hoofdruimte kun je met een lengte van 1,93 meter prima 'achter jezelf' zitten, hoewel je in dat geval wel een bescheiden bagageruimte overhoudt.

Op het moment dat we de startknop indrukken, volgt in eerste instantie een kleine teleurstelling. De 1,6 liter turbomotor klinkt bij lagere toerentallen teleurstellend tam, terwijl hij toch goed is voor 218 pk in deze hoedanigheid. Ook de slagen van de zesbak zijn aan de lange kant voor een dergelijk sportief model.

Maar eenmaal onderweg weet de JCW het beeld al snel te veranderen. Als eerste Works-uitvoering beschikt hij namelijk over vierwielaandrijving – een voorwielaandrijver zit ook niet in de planning – en dat werpt zijn vruchten af. Waar de reguliere JCW's hun riante vermogen via de voorwielen kwijt moeten zien te raken en als gevolg daarvan met de nodige hoeveelheid torque steer te kampen hebben, voel je in de Countryman JCW geen onrust in het stuur bij gas geven. Daarnaast heeft de JWC voor een auto van dit formaat en met deze hoogte een briljante wegligging, want dankzij het verlaagde sportonderstel met straf afgestelde veren en dempers en dikkere stabilisatoren is overhellen relatief binnen de perken gehouden.

De stabiel en veilig aanvoelende wegligging zorgt ervoor dat je al snel vertrouwen krijgt in de JCW en de grens durft op te zoeken. Je moet echt gekke dingen doen om hem uit het gareel te krijgen, al is hij best bereid tot een speels toefje lift-off oversteer bij plotseling gas lossen in snel genomen bochten. De voortrein heeft enorm veel grip, waardoor stuurbevelen snel en precies worden opgevolgd. En tóch knaagt er iets, want dat befaamde kartachtige waar bij de gangbare JCW-modellen tot in den treure over wordt gesproken, biedt de Countryman niet.

Hinken op twee gedachten

De 1,6 liter turbomotor heeft al onder de 2.000 tpm een riant koppel in huis en blijft all the way tot 5.000 toeren per minuut vol op stoom. Op de één of andere manier is de Countryman JCW echter gewoon wat te lief. Zoals genoemd is het motorgeluid teleurstellend braaf, tenzij je plotseling gas lost. Dan ploft de uitlaat dat het een lieve lust is, op het randje van ordinair zelfs. Daarvoor moet je overigens wel de sportstand inschakelen, die ook de gaspedaalrespons en besturing aanscherpt. In lichte mate overigens, want het stuur biedt ook dan net te weinig tegendruk, hoewel de besturing zelf boven alle twijfel verheven is.

Ondanks het strakke karakter van het sportonderstel hadden vering en demping naar onze smaak nog wel iets harder mogen zijn, zodat je je écht een voelt met de auto. Oké, hij houdt daardoor voldoende comfort over voor het gebruik van alledag, samen met de plezierig zittende stoelen kun je prima kilometers vreten met de Countryman JCW. Toch vragen we ons een beetje af voor wie deze auto is bedoeld. Immers, als je in de markt bent voor een compromisloos sportieve rijdersauto, moet je gewoon een Mini Cooper S JCW hebben, zoveel is duidelijk. De Countryman is juist bedoeld als praktischer, comfortabeler alternatief voor de gewone Mini en dan is de vraag waarom je dan voor een sportuitvoering zou kiezen die die voordelen deels weer onderuit haalt. Nou ja, laten we zeggen dat-ie nóg kekker voor je deur staat in Amsterdam-Zuid.