Test: Mercedes-Benz B-klasse (2005)

Toen Mercedes in 1997 met de A-klasse op de proppen kwam, reageerde de wereld verbaasd. Mercedes, bij uitstek het merk van de klassieke achterwielaangedreven vierdeurs koetsen en combi's, zette ineens een compacte ruimteauto neer die ook nog eens op de voorwielen werd aangedreven. Toen de A-klasse tijdens een uitwijkproef kantelde en de journalist die achter het stuur zat de schuld aan de auto gaf, was de moeilijke start van dit avontuur een feit. Maar dat een slechte start geen slechte race hoeft te betekenen, bewees Mercedes in de jaren die volgden. Cartoons van A-klasses met zijwieltjes en grappen over kantelcabines ten spijt werd de - onlangs aan de tweede generatie begonnen - A-klasse een vertrouwde verschijning op onze wegen.

En dan is het 2005 en staan we, sleutels in de hand, tegenover de B-klasse. Een zeurpiet zou het een verlengde A-klasse kunnen noemen, de Mercedes-adept spreekt waarschijnlijk liever van een Scénic-killer. Wij gaan gewoon rijden. Maar eerst vragen we aan de mensen van Mercedes aan wie ze deze auto denken te gaan verkopen. Het antwoord is in elk geval goed nieuws voor de Mercedes-dealers; het gros van de kopers zal namelijk uit andere merken stappen. Zo denkt Mercedes aan de Peugeot 307 SW en de Renault Grand Scénic, maar ook aan de BMW 3-serie combi en zelfs de Audi A3 Sportsback. En de B-klasse zal, meer dan de A-klasse, een typische lease-auto worden, voorspelt verkoopdirecteur Gert van Kooy van Mercedes Nederland: "Als je bijtelling moet betalen, wil je ook privé veel met de auto doen. En dat kan met de B-klasse beter dan met de A."
Toen Mercedes in 1997 met de A-klasse op de proppen kwam, reageerde de wereld verbaasd. Mercedes, bij uitstek het merk van de klassieke achterwielaangedreven vierdeurs koetsen en combi's, zette ineens een compacte ruimteauto neer die ook nog eens op de voorwielen werd aangedreven. Toen de A-klasse tijdens een uitwijkproef kantelde en de journalist die achter het stuur zat de schuld aan de auto gaf, was de moeilijke start van dit avontuur een feit. Maar dat een slechte start geen slechte race hoeft te betekenen, bewees Mercedes in de jaren die volgden. Cartoons van A-klasses met zijwieltjes en grappen over kantelcabines ten spijt werd de - onlangs aan de tweede generatie begonnen - A-klasse een vertrouwde verschijning op onze wegen. En dan is het 2005 en staan we, sleutels in de hand, tegenover de B-klasse. Een zeurpiet zou het een verlengde A-klasse kunnen noemen, de Mercedes-adept spreekt waarschijnlijk liever van een Scénic-killer. Wij gaan gewoon rijden. Maar eerst vragen we aan de mensen van Mercedes aan wie ze deze auto denken te gaan verkopen. Het antwoord is in elk geval goed nieuws voor de Mercedes-dealers; het gros van de kopers zal namelijk uit andere merken stappen. Zo denkt Mercedes aan de Peugeot 307 SW en de Renault Grand Scénic, maar ook aan de BMW 3-serie combi en zelfs de Audi A3 Sportsback. En de B-klasse zal, meer dan de A-klasse, een typische lease-auto worden, voorspelt verkoopdirecteur Gert van Kooy van Mercedes Nederland: "Als je bijtelling moet betalen, wil je ook privé veel met de auto doen. En dat kan met de B-klasse beter dan met de A."

Pausmobiel
Zoals het in dit segment hoort, schermt Mercedes met de royale binnenruimte van de auto. De B-klasse is van binnen zelfs ruimer dan vroegere S-klasses, verzekert iemand van de fabriek ons. Het trucje dat Mercedes heeft toegepast om dit te bereiken, heet 'sandwich-concept'. Door een slimme positionering van motor en versnellingsbak, gedeeltelijk onder het passagierscompartiment, kon het compartiment relatief groot worden gehouden. Een stuk kreukelzone kon worden ingeleverd omdat de aandrijflijn bij een frontale botsing onder de vloer door wordt gedrukt. Dat die constructie inderdaad voordelen heeft, merken we meteen als we de achterbank op schuiven. De nieuwe paus heeft vast niet met de B-klasse gereden voordat hij zijn nieuwe pausmobiel uitkoos. Maar dat het sandwich-concept ook zijn keerzijde heeft, merken we wanneer we achter het stuur plaatsnemen. In de eerste instantie zit je als een indiaan, met je knieën bijna in je nek, door die hoge vloer. Gelukkig kan de stoel nog een eind omhoog, maar tegen de tijd dat je benen in de juiste positie zitten, kijk je hinderlijk tegen de binnenspiegel aan. Het lijkt wel alsof het in deze auto de bedoeling is dat de ouders achterin, en de kinderen voorin zitten. Iets waar menig kroost geen bezwaar tegen zal hebben, maar wij denken daar anders over.
Nadat we uiteindelijk toch een redelijk prettige zitpositie hebben gevonden, starten we de 193 pk sterke motor van de B 200 Turbo. Een lekker kronkelig parcours over de bergweggetjes aan de Costa Dorada strekt zich voor ons uit. Mercedes beweert met de B-klasse eindelijk een midi-MPV met het rijgedrag van een personenauto te bieden; dat zullen we wel eens zien.
Het blijkt geen grootspraak te zijn. We snijden met duivels genoegen de krappe bochten aan, en het duurt niet lang voor we het geklooi met de zitpositie vergeten zijn. De B-klasse heeft een heerlijke wegligging. Hij luistert uitstekend naar het stuur, helt nauwelijks over en begrijpt precies waar de koetsier heen wil. Laat die elanden maar komen. Alleen in het eerste uur van onze testdag, wanneer de wegen nog nat zijn van de regen in de nacht ervoor, merken dat 193 pk op de voorwielen van een MPV nogal veel is. De sterkste benzinemotor heeft in handgeschakelde versie een verzet meer dan zijn lichtere broers. De motor kent een erg goed koppelverloop; zelfs op deze bergweggetjes kun je volstaan met een redelijk lui schakelgedrag en dat is prettig, want zo kun je meer aandacht besteden aan het stuurwerk. Je kunt natuurlijk ook kiezen voor een automaat. In het geval van de B-klasse is dat de nieuw ontwikkelde continu variabele Autotronic, die E 2.413 extra kost.

Conservatief
Het is altijd handig om bij de introductie van een nieuw model met opvallende nieuwe gimmicks uit te pakken. Zo kun je bij de B-klasse kiezen voor een iPod-voorbereiding in het dashboardkastje. Voor degenen die nog met ouderwetse cd's werken: de iPod is een razendpopulair kastje ter grootte van een pakje sigaretten, waarin duizenden liedjes kunnen worden opgeslagen. De iPod kan aan een stekkertje in het dashboardkastje worden geprikt, waarna het apparaatje via het stuur kan worden bediend.
Het motorenaanbod van de B-klasse is bijna volledig overgenomen van de A-klasse. Alleen de lichtste diesel, de 150 CDI, werd de B onwaardig bevonden. Dat betekent dat de koper keus heeft uit twee diesels en vier benzinemotoren. Wij reden behalve de 200 Turbo ook de 200 CDI, met 140 pk en 300 Nm. Natuurlijk is die minder spectaculair dan de Turbo, maar hij deelt het goede weggedrag met zijn nestgenoot en toont zich een bijzonder prettige, stille reisauto. Vanbinnen twijfel je geen moment aan het merk dat je rijdt. Het interieur ademt de typische, wat conservatieve Mercedes-sfeer. De materiaalkeuze is prima. Het is natuurlijk geen S-klasse, maar daar is de prijs dan ook naar.

Op de toog slingeren
Niet dat de B-klasse goedkoop is overigens. Want als we de prijslijst vergelijken met die van bijvoorbeeld de Renault Grand Scénic, dan zien we steeds verschillen van meerdere duizenden euro's. En wat krijg je voor dat geld? Een echte Mercedes-sleutel om in de kroeg op de toog te slingeren, plus een voor dit segment uitstekend weggedrag. Is het dat waard? In die sleutel geloven wij niet zo, maar de rij-eigenschappen van deze nieuwe speler zijn hun prijs beslist waard.