Mazda 3 MPS (2007)

Het is maar goed dat Mazda de MPS een brandweerrode kleur heeft meegegeven. In het zwart of grijs was onze aandacht waarschijnlijk afgedwaald naar ander blik. Toch zie je er wel degelijk aan af dat dit een serieuze 3 is: bredere wielkasten, een andere motorkap om plaats te bieden aan de intercooler, een agressieve frontpartij, zijskirts, 18-inchwielen, een dakspoiler en een matzwarte achterbumper die de indruk van een diffusor moet wekken. Alleen jammer van dat ene uitlaatpijpje.
Binnenin kijken we uit op een druk dashboard. De drie kokers met toeren-teller, snelheidsmeter en temperatuur- en brandstofmeter passen uitstekend bij dit topmodel. Verder zijn het de bekende zaken die voor 'n sportieve sfeer moeten zorgen, zoals een setje 'racepedalen' en een pook met alu-accenten en rode stiksels in 't leer. Jammer is dat we iets te veel harde kunststof aantreffen. De forse sportstoelen bieden goede steun. Rechts naast de pook zitten de bedieningsorganen van het navigatie-systeem. Op het eerste gezicht een vreemde locatie, maar als je de knopjes kent, blijkt het ergonomisch goed voor elkaar te zijn.

Onrustige voortrein
Het 2,3 liter metende viercilinderblok met turbo kennen we uit de 6 MPS, maar het is voor het eerst dat we de 260 pk sterke krachtbron in een voorwielaan-gedreven hatchback aantreffen. Dankzij zijn sperdifferentieel zou de MPS minder last moeten hebben van een doorslaand binnenste voorwiel bij het uitaccelereren van een bocht. Dat is inderdaad het geval, maar het heeft ook tot gevolg dat de MPS kampt met een zeer onrustige voortrein op nat asfalt.
De MPS geeft je in elk verzet een enorme duw in de rug, alleen heeft de turbo van de Japanner, nadat je van verzet hebt gewisseld, iets meer tijd nodig om de draad weer op te pakken. Vanaf 2.500 tpm is het alle hens aan dek, tot het bij zo'n 7.000 tpm weer hoog tijd is om op te schakelen. Dat gaat overigens erg prettig, met korte, precieze slagen. De geluidsproductie van de ruim bemeten viercilinder is niet zo indrukwekkend, alleen met de naald van de toerenteller in de buurt van het rode gebied laat de turbo echt van zich horen.

Veel voor weinig
Of het aan ons testexemplaar lag weten we niet, maar de Mazda 3 MPS kwam op ons over als een nerveuze auto die op een of andere manier niet helemaal 'klopt'. Zo is de voortrein niet alleen zoekerig bocht-uit, maar heeft-ie het ook lastig met accelereren rechtuit, waarbij de boel soms flink klappert als de wielen doorslaan, ook – en vooral – met de tractiecontrole ingeschakeld. De dempers hebben moeite met het verwerken van korte oneffenheden, waardoor er al spoedig een trilling door de koets trekt. Ook de reminstallatie kwam allerminst vertrouwenwekkend over. De boel begon al spoedig hevig te trillen bij stevig aanremmen voor een bocht. Desondanks laat de MPS wél een zeer korte remweg noteren; in 34,7 meter tot stilstand komen vanaf 100 km/h is een erg nette prestatie.
De 3 MPS mag dan qua rijeigenschappen achterblijven bij de verwachtingen, als het op prijsstelling aankomt, is er geen auto die voor zo'n aantrekkelijke prijs zoveel vermogen en snelheid biedt en daarbij behoorlijk compleet is uitgerust.
De enige opties zijn een navigatie-systeem, metallic lak en een Bose-geluidsinstallatie. Een typisch gevalletje van veel voor weinig!