Test: Mazda 3 2.0 CiTD (2007)

De Mazda 3 is een dynamisch baasje. Hij ziet er niet alleen vlot uit, maar het is tevens heerlijk sturen met deze Japanner. Bij al die sportiviteit hoort natuurlijk ook een dikke diesel en die is er nu, eindelijk. Een jaar na de introductie krijgt de 1,6 liter CiTD versterking van een grote broer. De tweeliter CiTD is overigens opvallend genoeg níet de Ford/PSA-motor die in zijn platformbroeders Ford Focus en Volvo S40/V50 ligt, maar is afgeleid van die van de 5 en 6. In feite is dat de motor uit de oude Ford Mondeo, maar Mazda heeft hem doorontwikkeld. Zo is hij nu voorzien van een turbo met variabele geometrie. Mede daardoor is het vermogen gestegen tot 143 pk, waarmee hij 'oog in oog' staat met concurrenten als de Golf TDI met 140 pk en de Opel Astra CDTi met 150 paarden. Belangrijker nog is het koppel: 360 Nm bij 2.000 toeren is bepaald niet verkeerd.

Geen drama

Maar krijgt de 3 al dat koppel ook nog een beetje fatsoenlijk op straat? Ja, absoluut, want Mazda's techneuten hebben de 2.0 CiTD voorzien van diverse verstevigingen uit de snelle MPS-uitvoering: de bovenbalk van de voorwielophanging en de dwarsbalken in schutbord en middentunnel stammen uit dat model. Samen met de dikkere stabilisatorstangen en straffer afgestelde vering en demping zorgt dat ervoor dat de 3 geen last heeft van ongewenste aandrijfinvloeden, ook al maakt de koppelrijke dieselmotor het de voorwielen flink moeilijk. De 3 gaat echter zonder drama van zijn plek en gaat evenmin met het stuur trekken zodra het gas er in krappe bochten vol op gaat. Het is eens te meer het bewijs dat de 3 over een uitstekend onderstel beschikt, dat een knappe mix is van comfort en sportiviteit. De wegligging is van een hoog niveau en de besturing is heerlijk 'vlezig', maar tegelijkertijd valt er op het veercomfort niets af te dingen. Voor de stoelen gaat hetzelfde op: ze bieden een comfortabele zit, maar in bochten heb je weer lekker veel zijdelingse steun.

De nieuwe dieselmotor zet geen maatstaven, maar geeft evenmin veel reden tot klagen. Al bij zo'n 1.500 tpm pakt hij lekker op, om vervolgens zijn krachten keurig gelijkmatig over het toerenbereik uit te smeren. Waar er bij bijvoorbeeld VW's TDI tot 2.000 tpm niets gebeurt en er opeens een welhaast té heftige duw in de rug volgt, is de 2.0 CiTD heel lineair. Gevoelsmatig komt hij daardoor ook wat tammer over dan die TDI, maar dat is bedrog: hij brengt de 3 binnen 10 seconden naar de 100 km/h, en da's een keurige tijd. Een gemiddeld brandstofverbruik dat volgens Mazda op 6 liter per 100 km ligt geeft evenmin reden tot klagen. Een praktijktest zal moeten uitwijzen of die waarde klopt. Dan kunnen we ook een geluidsmeting doen, maar onze oren vertellen ons dat er stillere diesels in dit segment zijn. Bij accelereren en hogere toeren hoor je heus dat er een zelfontbrander in het vooronder schuilt.

Schakellui

De tweeliter diesel is gekoppeld aan een zesversnellingsbak, die je met korte polsbeweginkjes heel eenvoudig door de verzetten loodst. Laat het bouwen van versnellingsbakken maar aan die Japanners over. Zet je de bak op de snelweg in z'n zes, dan valt het met de geluidsproductie aan boord ook alleszins mee. Bovendien hoef je niet snel terug te schakelen, want de diesel pakt altijd lekker op. Wat dat betreft kun je uitstekend schakellui rijden met deze auto.

Het interieur van de 3 kennen we al: het dashboard heeft een leuke vormgeving en over de afwerking en materiaalkeus geen klachten. Over het ruimteaanbod evenmin, want met een lengte van 1,90 meter kan ondergetekende probleemloos achterin zitten, zowel in de sedan als de hatchback.

De 3 2.0 CiTD is per direct leverbaar vanaf E 29.295 voor de hatchback in Executive-uitvoering, die met volautomatische airco, cruise control, 16-inch lichtmetaal en elektrische bedienbare ramen voor en achter al goed in zijn toebehoren zit. De GT-M voegt daar voor E 2.700 extra onder andere xenonverlichting, 17-inchwielen, licht- en regensensor, keyless entry en een radio/cd-speler aan toe.