Test: Lexus RX 450hL (2018)

De huidige, vierde generatie Lexus RX 450h is alweer ruim twee jaar onder ons, maar we hebben alle reden hem opnieuw in de schijnwerpers te zetten. Het gamma is namelijk uitgebreid met de 450hL, een versie met derde zitrij. Omdat Lexus zijn reputatie van luxe en verwennerij in ere wil houden, is het merk niet zomaar wat gaan schuiven met het meubilair om er twee extra stoelen bij te kunnen proppen. Nee, de auto moest vanbinnen echt flink ruimer worden, met grotere buitenmaten als consequentie. De 450hL is 1,5 cm hoger dan de normale uitvoering. Daarnaast is de achterruit meer rechtop gezet voor extra hoofdruimte en is de auto in totaal maar liefst 11 cm langer geworden. Dat alles bij een gelijkblijvende wielbasis, wat in theorie weinig goeds belooft voor de optische balans van het geheel. Het is namelijk een enorme puist auto die 'erachteraan hangt', terwijl er geen aanpassingen zijn gedaan aan het gedeelte vóór de C-stijlen. Als je dat weet, zie je wel dat deze jongen een forse achtersteven heeft, maar als je de confrontatie zonder voorkennis en dus onbevooroordeeld aangaat, valt het een stuk minder op. De ontwerpers van Lexus heb-ben slim gebruikgemaakt van de bijzondere vormen die de C-stijl al had. Was het een conventionele stijl geweest, dan was het door de verlenging een halve Atlantik-wall geworden. Maar door de verchroomde bogen, die een lange, vloeiende extra zijruit suggereren, heeft de enorme achtersteven zowaar iets sierlijks gekregen en komt de op de gewone RX geveinsde coupélijn nu zelfs nog wat beter tot zijn recht. Een knappe prestatie.

NAAR BINNEN KLAUTEREN

Laten we eens kijken wat in het interieur het resultaat is. Om met de ruimte te kun-nen variëren, is de middelste zitrij in twee delen (40-60) 15 cm verschuifbaar gemaakt in de rijrichting. Ook is hij wat hoger geplaatst om de mensen achterin de mogelijkheid te geven hun voeten eronder te stallen. De rugleuning en zitting in het midden gaan met een enkele beweging van een hendel naar voren, zodat er een redelijke doorgang naar achteren ontstaat. Niet geschikt voor oma met haar reuma, maar kinderen zullen gemakkelijk naar binnen klauteren. Het zijn natuurlijk sowieso de kinderen die je hier moet plaatsen in de tafelschikking. Toch kun je er, als de middelste rij naar voren is geschoven, als volwassene nog best een aardig noodzitje aan hebben. Je kan de amazonezit nog een beetje draaglijker maken door de middelste 20 procent van de rugleuning voor je neer te klappen (niet vergeten te checken of daar nog iemand zit!).

Wat de voorzieningen betreft, zijn het helemaal achterin allesbehalve noodzitjes, want je hebt er een eigen bedieningspaneel met een display voor de derde klimaatzone en, mits je een duurdere uitvoering hebt gekozen, twee usb-aansluitingen. Opmerkelijk is dat zelfs met de derde zitrij rechtop de kofferruimte nog heel behoorlijk is; dat zie je niet vaak bij auto's die zeven zitplaatsen hebben. Het op- en neerklappen gebeurt volledig elektrisch. Alleen moet je de hoedenplank nog even met de hand verwijderen. Er is voor die plank een keurige ruimte onder de vloer gereserveerd.

Helemaal voorin is het ook één en al luxe en weelde. De brede stoelen zijn vrij hoog geplaatst en zitten erg goed. Je hebt een mooi uitzicht en dankzij de brede opzet van het instrumentenpaneel en de middentunnel wordt het ruimtelijke gevoel nog een stuk groter. De middenconsole is een stukje naar de bestuurder toe gedraaid om de betrokkenheid bij het rijden te vergroten. Het uit de Japanse pianobouw (Yamaha) afkomstige materiaal naast de pook (een laminaat van hout en aluminium) is echt prachtig. Minder enthousiast worden we van de opbouw van de systemen. Er zit weinig logica in, waardoor je in het begin vaak lang moet zoeken. Ook met het navigatiesysteem hebben we nog geen vriendschap kunnen sluiten. De aanwijzingen komen nogal eens vaag en/of laat door en hoewel het systeem dat verkeersborden herkent zelf keurig werkt, krijgt de auto geen informatie over snelheidslimieten. Dat is des te lastiger omdat we rijden in Zwitserland, het land waar de snelheidslimieten nog sneller wisselen dan bij ons en de straffen op overtredingen welhaast van het niveau misdrijf zijn.

COMFORTABEL

De Lexus RX is geen scherp sturende auto, maar zo is hij natuurlijk ook niet bedoeld. Hij heeft vooral een comfortabel karakter, waaraan de transmissie met een planetair tandwielstelsel, dat werkt als een CVT, flink bijdraagt. De 105 extra kilo's zijn er allemaal aan de achterzijde bijgekomen, maar dat is niet te merken. Dit komt deels op het conto van de vierwielaandrijving; in principe gaan alle krachten naar de voorwielen, maar indien nodig werkt de tweede elektromotor, die op de achteras zit, mee. Zo weet de elektronica de auto netjes in balans te houden. Wel wil de koets af en toe licht deinen, maar alleszins binnen de perken. Met zijn 313 pk gecombineerd vermogen is de RX 450hL lekker vlot en je kunt behoorlijke stukken volledig elektrisch rijden. Lexus zet zijn zevenzitter hoog in de markt door van de Business Line de in- stapversie te maken. Standaard heeft hij daardoor leren bekleding, koeling en verwarming van de voorstoelen, een elektrisch bedienbare achterklep, gescheiden klimaatregeling, 20-inchwielen en een Safety System+ genoemd pakket veiligheidsvoorzieningen.