Test: Land Rover Range Rover (2013)

Over oorspronkelijkheid kun je tot eniger mate discussiëren, maar dat de Range Rover aan de wieg stond van het segment der luxe offroaders, daar valt bar weinig tegenin te brengen. 42 jaar geleden werd de eerste generatie onthuld, een heel opvallende verschijning dankzij zijn hoekige, kenmerkende verschijning en de hoge raampartijen. De Range Rover werd het luxe alternatief voor de Defender, maar moest evengoed een heel eind komen in het terrein. De eerste generatie hield het een kwart eeuw vol, een ongelofelijk lange levenscyclus voor een automodel. Generatie twee en drie gingen minder lang mee, en daarom is het nu tijd voor de vierde generatie. Land Rover heeft zijn best gedaan de auto een modern uiterlijk te geven, maar tegelijkertijd zijn verwantschap met het origineel te bewaren. Daar zijn ze in hoge mate in geslaagd, al oogt de eerste generatie nogal fragiel als je hem naast zijn achterkleinzoon zet.

Walhalla

Land Rover wil ons bij de eerste kennismaking vooral imponeren met de terreincapaciteiten. Nou worden we bij introducties van suv's wel vaker vergast op offroadexercities, maar die zijn doorgaans van een bijna pathetische flauwheid. Een paar boomstronkjes, een hoopje zand en een modderpoel, dat soort werk. Onder begeleiding van een nerveuze, overbezorgde instructeur. Zo niet vandaag. Decor is Marokko, al was het alleen maar om daar veertig jaar eerder de RaRo 1 aan de pers werd voorgesteld, een jaar nadat daar de prototypes hun testronden deden. En ook daar was een goede reden voor, want Marokko is een walhalla voor terreinrijders. We beginnen ons avontuur in Essaouira, een kustplaats aan de Atlantische Oceaan, met brede, verlaten stranden en uitgestrekte duinpartijen. En waar je in de Nederlandse duinen al een ME-peloton over je heen krijgt als je een distelbloem voor je meisje plukt, kun je je aan de Marokkaanse kust nog volledig laten gaan in je 4x4. En dat doen we dan ook. De eerste dag rijden we met de beul van het gamma, de 510 pk sterke vijfliter V8 met mechanische compressor. Een van de, zoniet dé belangrijkste verbetering ten opzichte van de vorige generatie is de aanzienlijke gewichtsafname. De stalen carrosserie is vervangen door een volledig aluminium exemplaar en mede daardoor ging het gewicht afhankelijk van de uitvoering met zo'n vierhonderd kilogram omlaag. Dan denk je misschien met een vederlichte suv te maken te hebben, maar dat is beslist niet het geval. De vorige was een blok beton. Hoe dan ook, de mindere massa merk je meteen al in het terrein. Want waar je als echte terreinhaas vooral een broertje dood aan hebt is lompe massa. We pakken het eerste duin, dat angstaanjagend steil omhoog gaat en bovendien als flink is los gereden door degenen die ons voorgingen. We zetten de tussenbak in laag en het Terrain Response systeem in standje 'zand', nemen een stevige aanloop en bestijgen het duin. Allengs verliest de kolos aan kostbare snelheid en het zand spuit bij vier wielen metershoog naar achteren, maar we hebben de snelheid goed ingeschat en net voordat de auto vast dreigt te raken, bereiken we de top van het duin. Dat deze exercitie pas na enkele minder succesvolle pogingen lukte, laten we omwille van de ruimte maar even weg uit het verhaal. Afdalen aan de andere kant is daarbij vergeleken kinderspel, al was het maar omdat de zwaartekracht daarbij geen tegen-, maar medestander is. En ook omdat de Range Rover uiteraard Hill Descent Control heeft; je hoeft alleen maar (zo min mogelijk) te sturen. Van de pedalen moet je afblijven en de systemen reguleren zelf gas en rem, zodat je veilig en gelijkmatig aan de voet van de helling aankomt. En daar neem je de controle weer zelf over.

We nemen nog een paar duinen, met toenemende behendigheid en plezier. Toch blijft er af en toe iemand reddeloos in het zand steken. En op die momenten moet er toch weer een Defender met zijn 122 pk Ford Transit-motortje en met lier aan te pas komen; baas boven baas.

Klimmend dier

Minstens zo spectaculair is het 'rock crawlen', in dit geval vooral van buitenaf. Het Terrain Response blijft op 'Zand en Rotsen' en we nemen een beklimming over rotsblokken van minimaal een metertje doorsnee elk, waar menig alpinist zenuwachtig van wordt. Het is een prachtig gezicht hoe de Range Rover van wiel op wiel gaat staan, daarbij steeds zijn gewicht verzettend, als een klimmend dier. En hoewel het achter het stuur toch het leukste is, is het ook hier bijzonder te ervaren met hoeveel rust en stilte een dergelijke uitdaging ondergaat wanneer je bijrijder bent. Het enige wat je echt mist zijn fatsoenlijke handgrepen voor de bijrijders op het dashboard en de A-stijl.

De serieuze doorwadingen die ons in het vooruitzicht zijn gesteld, blijven helaas uit. Land Rover claimt dat de nieuwe Range Rover tien centimeter dieper kan dan de vorige, dat betekent dat hij tot negentig centimeter kan pootjebaden, zonder snorkel. Daartoe heeft hij luchtinlaten aan de zijkanten van de bovenste randen van het motorcompartiment, door de Engelsen aangeduid als de 'Queen Mary tunnels'. Het is alleen te hopen dat de afdichting van de portieren op orde is, gezien de legendarische woorden van een BMW-topman: "De enige door de mens gemaakte objecten die vanaf de maan te zien zijn, zijn de Chinese Muur en de kieren tussen het plaatwerk van een Land Rover." Maar op het oog te oordelen zit dat bij deze LaRo wel snor.

Reiswagen

En toch, ondanks zijn verbluffende prestaties in het terrein komen maar heel weinig Range Rovers in hun hele leven zelfs maar in de buurt van wat wij vandaag doen, dus vervolgen we onze weg over het asfalt richting Marrakech, wat hier nog het dichtst in de buurt komt van de PC Hooftstraat. En ook daar is deze auto erg in zijn element. Als je zo zacht, comfortabel en geruisloos over het asfalt zoeft, is het moeilijk voor te stellen dat je niet van voertuig hebt gewisseld na de fratsen van die ochtend. Of anders gezegd: kun je je moeilijk voorstellen dat deze ultraluxe reiswagen veel verder komt dat wat blubber. En dat is precies wat Land Rover eind jaren zestig voornemens was te bouwen. Het verlies aan gewicht ervaar je duidelijk in snelle bochten. De koets helt merkbaar minder over, al is het nog steeds geen Cayenne. Subliem is het interieur. Je krijgt voortreffelijk bede stoelen die zijn overtrokken met mooi leer. Het dashboard en de middentunnel zijn breed en rijk opgezet. De vormgeving van het stuur is op een goede manier gewaagd. Standaard krijg je een achterbank, maar op aanvraag worden daar twee riante fauteuils van gemaakt.

De volgende dag duiken we wederom het terrein in, ditmaal in het Atlas-gebergte. En ditmaal laten we de Supercharged staan, want de Range Rover is voor het eerst beschikbaar met de TDV6. Met zijn 258 pk en 600 Nm is die al uitstekend in staat om de Range Rover mee te sleuren. Alleen helemaal onderin moet je heel even door een klein vermogensgat heen duwen, maar dat went snel en is nauwelijks storend. Diesel of niet, hij is bijna even stil als de Supercharged en in het terrein, hoewel de hindernissen vandaag aanmerkelijk minder zwaar zijn dan gisteren, is hij zijn sterkere broer minstens de baas.

Goedkoper

Crisis? Hoezo crisis. De voorverkoop van de nieuwe Range Rover is net een maandje bezig en Land Rover Nederland heeft al ruim honderd orders genoteerd, ongereden. Het leeuwendeel daarvan is voorzien van de V6 diesel. Die versie is er vanaf E 113.990 en dat is ruim twintig mille minder dan de instapper van het huidige model, iets dat voornamelijk te danken is aan twee cilinders minder en het enorm gereduceerde gewicht, waardoor verbruik en dus CO2-uitstoot afnamen. In de eerste weken na de jaarwisselingen verschijnen de eerste exemplaren op de Nederlandse wegen. En af en toe daarnaast.