Test: Land Rover Discovery Sport (2015)

De zon is pas een paar uur op, maar de avond staat al weer op invallen. Deze tijd van het jaar gaan ochtendgloren en avondrood hier naadloos in elkaar over en omdat we niet weten welke van beide het mooist is, zijn de dagen kort maar prachtig. Terwijl de besneeuwde vlaktes om ons heel al weer donkerblauw kleuren, steekt aan de horizon de enorme kegel van de Ok fel oranje tegen de horizon af, als de lava die deze vulkaan meer dan elfduizend jaar geleden uitbraakte. Bovenop de Thorisjokull gletscher verwachten we elk moment een troep Orks om ons te belagen, maar wij zijn geen ruiters uit Rohan en dit is niet Middle Earth, maar IJsland. Pal op de langs elkaar wrijvende Noord-Amerikaanse en Euaziatische tectonische platen, waardoor dit een van de meest flatulente gebieden ter wereld is. Hier en daar kringelt sterk naar zwavel ruikende damp tussen aardkieren door, maar de eindeloze, onherbergzame witte wildernis voert hier de boventoon en Land Rover had zich dan ook geen beter decor kunnen wensen om te bewijzen dat de nieuwe Discovery Sport veel meer is dan een softroader om kinderen mee naar school te brengen.

Sublabel

De auto waarmee we vandaag over IJsland rijden, is namelijk de opvolger van de Freelander, die in 1997 op de markt kwam als het nieuwe instappertje van Land Rover, de auto die dit toch wat elitaire merk wat dichter in het bereik van de gewone man te brengen. Met succes, want de Freelander klom al gauw op tot de top van de compacte SUV's en vond dan ook steeds meer navolging van andere merken die in deze klasse mee wilden toeteren. Een kleine achttien jaar en twee generaties (zie kader) verder is het tijd om afscheid te nemen van de Freelander. Tenminste, van de naam, want de Discovery Sport is de regelrechte opvolger. Land Rover wil van de naam Discovery een nieuw sublabel maken, dat tussen het superluxe Range Rover en het spartaanse Defender in wordt gepositioneerd. Een eerste blik op dit nieuwe model leert ons in elk geval dat de auto wat betreft het design een stuk dichter richting Range Rover is gekropen. De auto oogt erg robuust, maar tegelijkertijd ook behoorlijk rank en elegant. Elf en Ork in een. Typische Land Rover-elementen zoals de dikke C-stijl en de rond de randen gevouwen motorkap zijn ook hier behouden.

Mede dankzij de wigvormig oplopende raampartij heeft Land Rover een stoelopstelling kunnen maken die ze zelf 'theatre' noemen; de achterbank staat wat hoger dan de voorstoelen, de (optionele) derde zitrij weer wat hoger dan de achterbank, zodat niemand zich ingesloten zou moeten voelen. Om de beenruimte voor de passagiers wat beter te verdelen (of de bagageruimte te vergroten) kan de achterbank zestien centimeter in de rijrichting worden verschoven. Zelfs met de achterbank helemaal naar achteren heb je 479 liter kofferruimte over en dat is nog steeds twintig liter meer dan de laatste Freelander. Schuif je de bank naar zijn voorste positie, dan kun je zelfs 689 liter kwijt en dat is zelfs in deze klasse fors. Dat is mede te danken aan de nieuw ontwikkelde multilink achterwielophanging die minder ruimte in beslag neemt, hetgeen weer nodig was om plaats te bieden aan de derde zitrij.

Behoudend

Het dashboard van de Discovery Sport is tamelijk behoudend vormgegeven. Land Rover stelt herkenbaarheid duidelijk boven vernieuwing, maar dat weerhield ze er bij de Range Rover niet van verfrissende elementen toe te voegen. In deze Discovery Sport is het vooral heel recht toe recht aan. De materialen zijn netjes, de afwerking meer dan netjes, maar op de middenconsole treffen we nog wel wat harde, gladde kunststoffen aan. Ergonomisch is het allemaal mooi overzichtelijk. En al vinden we de vormgeving misschien wat behoudend, Land Rover denkt wel degelijk aan de toekomst: elke inzittende (ook in de zevenzits versie) heeft zijn eigen usb-aansluiting om zijn telefoon, gameconsole of tablet te laden.

Over de rij-eigenschappen van de Discovery Sport onder de gewone, Nederlandse omstandigheden kunnen we na anderhalve dag door de sneeuw ploegen weinig zeggen. De paar kilometer op asfalt die we in en om Reykjavik reden, beïnvloedden de onder ons ratelende metalen noppen de grip daar te veel voor. Maar over de terreinwaardigheid van de auto weten we inmiddels des te meer. Toegegeven, wij reden alleen de 4x4-versie, maar die liet zich absoluut niet kennen. Sper tussen links en rechts heeft de Discovery Sport niet en dat kwam een auto voor ons op een gevalletje vast zitten te staan toen hij met de linkerkant in een sneeuwberg raakte. Maar het tussendifferentieel (dat de krachtverdeling tussen voor- en achteras regelt) heeft wel zo'n sper, dat afhankelijk van de omstandigheden automatisch wordt ingeschakeld. Dreigen de wielen voor of achter door te slippen, wordt het sper progressief ingeschakeld om te voorkomen dat de broodnodige kracht onder de doorslippende wielen wegglijdt. Het bekende Terrain Response System is weer verder aangescherpt en biedt keuze uit normaal, gras/grind/sneeuw, modder/sporen en zand. Het regelt parameters in de motor, de automaat, het tussendifferentieel, demping en stuurbekrachtiging. Ook heeft de Discovery Sport Hill Decent Control en ook dat is weer verder verbeterd. De instelbare streefsnelheid bij het afdalen van een steile helling is verlaagd van zes naar vijf km/h. Dat lijkt niet veel, maar relatief is het dat wel, zeker wanneer je over spekglad vastgevroren sneeuw omlaag kruipt, een steile, gapende afgrond aan weerszijden. Dan zou je aan het einde van zo'n spekbaan natuurlijk zomaar op een kabbelend beekje kunnen stuiten, maar dat is niet gauw een probleem. Deze auto heeft een doorwaaddiepte van zestig centimeter en dat is een niveau waar de concurrenten allang aan het gorgelen zijn.

Kinderspel

Een tussenbak met lage gearing heeft deze auto niet, maar dat mis je amper nog, omdat de negentraps automaat zulke korte verzetten heeft, dat de eerste versnelling amper onderdoet voor een lage een. De auto maakt rijden in deze barre omstandigheden bijna kinderspel. Toegegeven, de speciale banden verdienen een aanzienlijk aandeel in de eer, maar ook de auto zelf doet zijn familienaam eer aan. De 190 pk SD4 blijft laag in de toeren en bromt er rustig op los, waarbij de automaat mooi soepel en bijna ongemerkt door de verzetten wisselt.

De Discovery Sport die wij meekregen is een van de toppers van de lineup en daar zit dan ook een aardig prijskaartje aan. Deze SD4 HSE Luxury staat voor € 72.200 in de prijslijst. Maar de offroad-prestaties van deze beul zal in ons land bijna niemand nodig hebben en dat brengt ons op het beste nieuws: de instapper heb je voor slechts € 40.700 voor de deur staan, ruim tien mille minder dan de instap-Freelander. Dat heeft Land Rover bereikt door in die eD4 af te zien van vierwielaandrijving. Samen met nog wat gewichtsbesparing zorgt dat voor aanzienlijk minder CO2-uitstoot en dat betekent aanzienlijk minder BPM. Die instapper is er ook alleen met handgeschakelde zesbak. De Si4 die wij reden is er alleen met automaat en 4WD en de twee andere diesels, TD4 met 150 pk en SD4 met 190 pk, zijn er alleen als 4WD, maar wel met keuze uit zestraps handbak en de negentraps automaat.

De Discovery Sport staat begin volgend jaar bij de Nederlandse dealers, de eD4 laat nog wat langer op zich wachten en staat voor september 2015 op de agenda.