Kia Stinger 3.3 Twin Turbo V6 AWD GT (2018)

Het valt simpelweg niet uit te leggen: € 100.000 voor een Kia, terwijl je voor 20, 25 mille mínder in een soortgelijke BMW of Audi stapt. Hoe dat kan? Het komt door ons belastingsysteem, dat onzuinige auto's hard straft. Met zijn CO2-uitstoot van 244 gram per kilometer krijgt de Stinger V6 maar liefst € 49.565 bpm aan zijn broek. Dat is dus gewoon de helft van de aanschafprijs! Ter vergelijking: voor een 440iA xDrive hoef je 'slechts'€ 12.751 aan bpm af te tikken en voor een S5 Sportback is dat € 14.415. Om het er nog even extra in te wrijven: in Duitsland betaal je voor dezelfde Stinger slechts € 54.900. Voor de hele auto, welteverstaan, dus niet alleen de bpm. We hebben het er maar mee te doen. Wel kunnen we concluderen dat de Stinger in deze test bij voorbaat kansloos is met zo'n prijskaartje. Vandaar dat we hem gaan beoordelen op zijn kwaliteiten en niet op zijn idiote aanschafprijs; daar kan Kia immers niets aan doen

Statement

Voor Kia is de Stinger, die zijn leven in 2011 als concept-car begon, in Europa een stok om eens lekker mee in de ruggen van de zogenaamde premiummerken te porren. De Zuid-Koreanen hebben de afgelopen jaren bewezen dat ze kwalitatief goede en prima ogende modellen kunnen bouwen. Nu is het tijd voor de volgende stap. Een auto met aanzien, een statige GT, die toont waartoe Kia op dit moment in staat is op het gebied van rijeigenschappen, bouwkwaliteit en design. Op dat laatste onderdeel overtreft de Stinger zijn spirituele voorganger in Nederland ruimschoots. De laatste grote Kia was hier immers de Opirus en die halfbakken E-klasse-imitatie was op z'n zachtst gezegd geen doorslaand succes. Sindsdien heeft Kia weliswaar meer grote sedans gebouwd, maar die bleven voorbehouden aan de Aziatische en Noord-Amerikaanse markt.

De Stinger zal in Europa niet voor grote verkoopaantallen zorgen; hij is bedoeld als statement. Klanten die winkelen in klassen hoger dan het C-segment, zijn namelijk gehecht aan de geijkte namen en zullen niet snel overstappen naar iets onbekends. Op zich niet vreemd, want wie meer dan 40 mille uitgeeft aan een auto, wil daar wel iets voor terugzien. Vaak is dat gelinkt aan een bepaald imago, een zekere vorm van status en aanzien.

Hier stáát een auto

Een auto volledig objectief beoordelen is eigenlijk niet te doen. Hij kan nog zo goed, betrouwbaar of interessant geprijsd zijn, maar als hij er niet goed uitziet, hoef je hem niet. Het uiterlijk is een belangrijk aankoopargument en zeer subjectief. Het feit dat we unaniem lovende reacties kregen op de Stinger, bewijst dat Kia hier de plank zeker niet misslaat. Het gestrekte silhouet met de aflopende daklijn, de kenmerkende tigernose-grille, de extra luchtopeningen eromheen, zelfverzekerd 'kijkende' koplampen, vier uitlaatpijpen, een diffuser en die bijzondere (van de concept-car afkomstige) reflector-stripjes in de flanken die doorlopen in de achterlichten: hier stáát wel een auto.

Bekijk je de Stinger van dichtbij, dan kunnen we nergens ongelijke naden, slecht aansluitend plaatwerk of andere rare afwerkingsmissers ontdekken. Dat mag ook wel voor die prijs, horen we je denken. Toch is het zeker niet vanzelfsprekend; we kennen auto's in dit segment die aanzienlijk minder secuur in elkaar zijn gezet. Binnenin zet Kia de goede bouwkwaliteit van de carrosserie voort. Bij het instappen schuift de stoel automatisch naar achteren en beweegt het stuurwiel omhoog voor een goede instap. Het dashboard, waarvan de bovenzijde fraai doorloopt in de portieren, oogt imposant; niet te druk, niet te kaal, gewoon verzorgd. De drie ronde ventilatieroosters in het midden doen denken aan Mercedes, maar voor de rest heeft Kia zijn eigen signatuur behouden. Ergonomisch zit hij goed in elkaar. Voor de meeste functies is gewoon een duidelijke knop aanwezig. Andere zaken zijn ondergebracht in het multimedia-touchscreen, dat iets te ver bij de bestuurder vandaan staat voor een optimale bediening.

Andere regels

In de zogenaamde 'premiumklasse' gelden andere regels wat betreft afwerking en materiaalgebruik dan in de minder prijzige segmenten. Wil Kia meedoen met de grote jongens, dan mag het hier geen steken laten vallen. Dat doet het ook niet; we zien en voelen verschillende soorten mooie kunststoffen, die worden afgewisseld met zwart suède op de A-, B- en C-stijlen en het plafond. Op het dashboard, de middentunnel, het stuurwiel en de portieren treffen we leer aan. Het meubilair is standaard voorzien van dit materiaal. Keurig allemaal. De afwerking is netjes, dus ook hier geen scheve naden, grote kieren of slordige piepjes en kraakjes. Maar is het allemaal ook op BMW- en Audi-niveau? Dat niet. Bij de Stinger is het relatief nog wat grofstoffelijk. Het feit dat de Koreanen er bij hun eerste serieuze poging al behoorlijk dicht bij in de buurt komen, is ronduit knap. Sterker, er zijn concurrenten die er nog wat van kunnen leren.

Nieuwe ervaring

Dan het rijden. Je hebt standaard vierwielaandrijving; alleen de minder krachtige Stingers hebben achterwielaandrijving. Met 370 pk en 510 Nm is de Koreaan heel sterk, al levert hij weer bonuspunten in met zijn hoge gewicht. Wel is het een nieuwe ervaring om in een kleine vijf tellen naar 100 km/h te worden gekatapulteerd in een Kia van een serieus formaat. De 3,3-liter V6 met dubbele turbo is gretig, klinkt lekker en vormt een uitstekend span met de – in eigen huis ontwikkelde – achttraps automaat. De besturing is zeer prettig; niet te licht, niet te zwaar, met de juiste dosis feedback en voorspelbaarheid. Het onderstel verdient eveneens een pluim. Het is precies de afstemming die bij een forse GT past: comfortabel met een sportief randje. Kia kreeg hierbij overigens hulp van Albert Biermann, tot en met 2015 nog werkzaam bij de M-afdeling van BMW. Ga je de grens opzoeken, dan merk je dat de Stinger iets zwaarlijviger is dan de andere twee en dat je hem met iets meer toewijding tot een driftpartijtje moet verleiden. Zet je die niet goed in, dan maalt het binnenste achterwiel soms in het luchtledige. Maar toch: complimenten voor de manier waarop Kia van deze Stinger een erg fijn rijdende GT heeft weten te smeden. Het is simpelweg een uitstekend totaalpakket. Dat de V6 zich daarbij een flinke drinkebroer toont, is wel een kleine domper op de feestvreugde.