Test: Kia Stinger 2.0 T-GDI (2018)

Vorig jaar heeft Kia de Stinger voorgesteld, een auto die in binnen- en buitenland veel lof oogstte dankzij zijn imposante voorkomen en zijn door een voormalig BMW M-techneut uitgekiende onderstel. De focus lag vooral op de topversie met 3,3-liter V6 en vierwielaandrijving. Die uitvoering laat dan ook helemaal zien hoever Kia is gekomen. Vergeet niet dat dit merk zo'n 20 jaar geleden nauwelijks bekend was in Europa en met de leus 'Kia rijdt een klasse rijker' betaalbare auto's aan de man of vrouw bracht. We rijden de Stinger opnieuw, maar nu met de 2,0-liter T-GDI-motor en alleen achterwielaandrijving. Hij is € 32.000 goedkoper dan de zescilinder, maar nog altijd geen koopje: € 67.995. Deze hoge verkoopprijs is voor een groot deel te wijten aan de CO2-toeslag die is verwerkt in de bpm. De uitstootwaarden van deze auto zijn vrij hoog.

HYUNDAI i30 N

Ook al heeft onze testauto geen opvallende kleur, hij trekt vaak de aandacht. Lang, laag en breed valt op. De reacties zijn leuk, want mensen gaan snel op zoek naar vergelijkingsmateriaal. Zo horen we dat de daklijn doet denken aan de modellen van Jaguar, net als de luchtdoorlaten achter de voorspatborden. Er worden elementen van Audi in gezien, Mercedes, BMW - en ik denk dat het ontwerpteam van Kia daar ook bewust op uit is geweest. Het is een compliment als de mensen je auto mooi vinden èn hem associëren met deze merken. Het is niet heel raar als je weet dat Peter Schreyer de hoofdontwerper is, en dat dezelfde man ook bij Audi en Volkswagen heeft gewerkt. Het is hem gelukt Kia een familiegezicht te geven, want de inmiddels bekende 'tigernose' zit ook in de grille van de Stinger.

De viercilinder 2,0-liter turbomotor is er één uit de Theta-familie, en die vind je terug in allerlei modellen van Hyundai en Kia. Deze krachtige versie is bijvoorbeeld dezelfde als in de Hyundai i30 N, hoewel hij daar 250 of 275 pk levert en in de Stinger 255. Het koppel van 353 Nm is wel exact gelijk. Aan de 2,0-liter is een in eigen huis ontwikkelde achttraps automaat gekoppeld. Ook voor de ondersteltechniek werd iemand uit Duitsland ingevlogen. Albert Biermann is de man die de leiding had over de chassisontwikkeling en is afkomstig van BMW M. De Duitse invloeden zijn goed te voelen als je in de auto gaat zitten. Je kunt gemakkelijk een goede zitpositie vinden en de ergonomie is zeer goed voor elkaar. Natuurlijk heb je een centraal geplaatst beeldscherm, maar gelukkig zijn er ook nog veel knoppen. In sommige auto's is het wel mooi dat die knoppen zijn weggewerkt in de menustructuren van multimediasystemen, maar soms kun je ze beter laten zitten. Het oogt iets rommeliger, maar in de praktijk is het heerlijk.

ACHTERWIELAANDRIJVING

In een auto van het formaat Stinger voelt die T-GDI natuurlijk heel anders dan in een hitsige i30 N. Hij is meer afgestemd op reiscomfort en past goed bij dat doel. Hij is vlot en bij lage toerentallen heeft hij al veel koppel beschikbaar. Het onderstelkarakter houdt het midden tussen comfortabel en sportief, en met een draaiknop op de middenconsole kun je de balans zelf laten doorslaan naar één van die twee. Bij de test van de 3,3-liter V6 waren we nog lovend over de achttraps automaat, maar over de combinatie met de 2,0-liter zijn we toch minder enthousiast. Hij schakelt wat traag terug en laat soms een vervelende siddering door de auto trekken als hij de motor wel erg laag in de toeren probeert te houden. De achterwielaandrijving geeft de auto een speels karakter door bij het uitkomen van een snelle bocht de kont licht te 'zetten'.

VOOR WIE?

Wie het onderste uit de kan wil, kan de launch control inschakelen, waardoor je sneller accelereert: rijmodusschakelaar in Sport Plus, ESP en traction control uit- schakelen, linkervoet op de rem en rechts op het gas. Het toerental wordt automatisch op 2.250 gezet en zodra je de rem loslaat, sprint hij weg. Als fabrieksopgave geldt 6 seconden voor de sprint van 0 naar 100 km/h, maar onze auto was trager. Eerdaags komt de auto weer op de redactie, voor een test tegen een Opel Insignia GSI. De 2,0-liter-Stinger is er maar in één uitvoering. Het is een GT-line, waar feitelijk alles al op zit: van schuifdak tot leren bekleding, van elektrisch verstelbare stoelen tot een Harman Kardon-installatie. Het interieur is in lijn met de buitenkant, mooi vormgegeven en de drie ventilatie- openingen in het midden doen heel sterk denken aan Mercedes. Qua materialen lopen de Duitse premiummerken iets voor op de Kia. De Stinger 2.0 T-GDI maakt een prima eerste indruk. Comfortabel, maar ook sportief. Fraai, vanbinnen en vanbuiten. Hij rijdt prettig, maar wie gaat er € 70.000 voor neertellen? Voor zo'n bedrag kun je uit heel veel auto's kiezen. Maar is exclusiviteit een vereiste, dan zit je geramd in de Stinger.