Test: Kia Sorento (2015)

In kolonne rijden tijdens introducties is meestal iets wat voorbehouden blijft aan Aziatische journalisten. Vooral Chinezen zijn niet zo van het betere bochtenwerk en dan drukken we ons nog voorzichtig uit. Dus vliegt een merk als Maserati, voor wie Azië een belangrijke markt is, een aantal Chinezen in voor bijvoorbeeld de nieuwe GranCabrio, waarna de hele club 75 kilometer lang achter een Lancia Thema aanhobbelt. Het gaat de Chinezen in dat land toch meer om het mooie leer dan om de wegligging, en de ongevalskans blijft op deze manier laag. Maar wij Europeanen stellen andere eisen. Daarom is het even slikken als we horen dat we in de gloednieuwe Kia Sorento in eerste instantie enkel achter een lokale Koreaan aan mogen sukkelen.

Deze angst blijkt snel ongegrond. De man, met stoere Gangnamstyle zonnebril, geeft een partij gas waar we totaal niet op rekenen. Alsof hij er een sport van maakt de rest af te schudden. We moeten vol aan de bak om bij te blijven, de achterste twee auto's zijn we na een paar kilometer al kwijt. Het deert de man niet, hij heeft blijkbaar doorgekregen dat Europese journalisten graag doorrijden. Op volle snelheid met gierende banden dendert hij naar het hoogste punt van Jeju Island, terwijl wij de kans krijgen om de Sorento op de limiet te beoordelen. Of we dat nu willen of niet…

Groot verschil

De verschillen met hoe de Kia Sorento twaalf jaar terug ooit begonnen is, zijn levensgroot. Het was toen een erg Amerikaanse auto met zeer lichte en indirecte besturing, die ook nog eens fors overhelde als je instuurde. Comfortabel was hij wel. Maar de Koreanen luisteren goed naar de feedback uit Europa en de auto is nu compleet anders. Sowieso qua design en positie in de markt. De eerste auto was 100 procent SUV. Flinke plastic stukken rondom de wielkasten, optioneel kreeg je er een grote bullbar bij en in het terrein deed de auto het bijzonder goed. De tweede generatie was zeker niet laf, maar zo stoer als de eerste generatie was hij niet. Het was eigenlijk een echte stads-SUV geworden. Groot, hoekig en lekker hoog. En vooral dat laatste is bij de derde generatie nóg een tikje minder. De auto heeft 1,5 centimeter minder bodemvrijheid dan zijn voorganger, terwijl hij wel 9 centimeter langer is geworden. Daardoor heeft de Sorento wat MPV-trekjes gekregen. Combineer dat met het SUV-uitgangspunt en voilà: we hebben een heuse crossover in Kia-outfit. Dat is in deze tijden niet bepaald een rare keuze. De volbloed SUV is zeker in Europa over zijn hoogtepunt heen. Het worden steeds meer superstoere en megaluxe MPV's met een rauw randje, al dan niet met derde zitrij. Ook de nieuwe Sorento heeft optioneel zo'n extra setje stoelen, zodat je met zeven mensen op pad kunt. De Nederlandse importeur heeft er bovendien voor gekozen de auto vooralsnog alleen de zevenzitter naar Nederland te halen. Nemen we plaats op die laatste rij dan is het allemaal te overleven op korte afstand, wat al meer dan gemiddeld is voor die plek. Voor kinderen is het zelfs prima. Gaan we een rij naar voren dan zit je zelfs uitstekend. Al is het maar omdat de Sorento een bank heeft in plaats van losse stoelen. De wielbasis is maar liefst 8 centimeter langer dan voorheen en die ruimte komt duidelijk voor een groot deel ten goede aan de achterpassagiers. Door naar voren dan, waar je ook ruim zit. Het interieur heeft weer een flinke stap gemaakt, maar zo mooi als de nieuwe Optima wordt, is het nog niet. Netjes zonder al te veel hard & saai plastic. Niveau Nissan Qashqai of Honda CRV. De ergonomie is goed in eenvoud, met een multimediasysteem dat beter is dan bij sommige Europese concurrenten. Om bij te blijven laadt Kia de Sorento vol met veiligheidsgadgets die langzaam gemeengoed worden. Denk aan automatische cruisecontrole, dodehoek detectie en surroundview monitor.

Maar één motor

In Korea konden wij gelukkig met de diesel op pad die de Nederlandse deler krijgt. Voor een dieselmotor is 200 pk vrij veel, dus vermogen te kort komen we nooit. Echter hadden we het ook geloofd als er 180 pk op het papier had gestaan. De motor wordt niet geholpen door de automaat, die niet al te snel reageert bij wisselende snelheden. Iets wat we in achtervolging van de lokale Psy goed konden opmerken. Op bochtige wegen loont het absoluut om zelf de pook ter handen te nemen om de versnellingen te kiezen. Je gaat dan vanzelf rekening houden met enige vertraging. Met een handbak benut je alle kracht vermoedelijk iets beter, al is een koppelomvormer weer lekker als je het terrein in gaat of een grote aanhanger achter de auto hangt. Bovendien is de automaat bij normaal cruisen prima.

Het sturen gaat redelijk. Het stuurgevoel is relatief zwaar waarbij er duidelijk geprobeerd is aan Europese eisen tegemoet te komen. Door motor van de elektrische stuurbekrachtiging hoger in de stuurkolom te zetten is er ook net even wat meer stuurgevoel als voorheen. Het onderstel is best stevig. De nieuwe Sorento deelt het met de nieuwe Kia Carnival, een MPV die in Nederland niet wordt geleverd. De vele hairpins die onze Koreaan coureur doorjast blijken voldoende om te ontdekken dat de Sorento allerminst zo bang is voor bochten als vroeger. Je houdt controle en de auto reageert niet raar als je (on)bewust wat te veel snelheid mee de bocht in neemt. En dat terwijl de auto inmiddels een vrij fors formaat heeft.

Voordat we weten hoe succesvol de auto in Nederland daadwerkelijk kan zijn, zullen we de prijzen moeten hebben. Een gunstige prijs was ooit het absolute pluspunt van de eerste Sorento en zorgde in Nederland voor levertijden van meer dan een jaar. Sinds CO2 als basis dient voor de BPM is dat voordeel grotendeels weggevaagd. De nieuwe Kia staat eind januari bij de dealers, nog dit jaar verwachten we de prijzen. De Sorento heeft duidelijk weer een stap gemaakt en zijn zeven zitplaatsen zijn een extra USP. Qua rijgedrag en interieur is het een serieuze tegenstander voor modellen als de X-Trail en de Honda CRV. De Koreanen bouwen, kijken, luisteren, leren en bouwen opnieuw. En maken op die manier sneller progressie dan de meeste Japanse merken ooit gelukt is.