Menu
Wat is mei toch een heerlijke maand van het jaar! Na de eerste voorjaarsbloesem en overvloedige narcissenvelden, springen nu de fruitbomen en wilde bloemen in de knop en staan zelfs snelwegbermen erbij als kleurrijke volkstuinen. De grauwe winter is voorbij, het is weer tijd voor opgewekte blikken en een frisse wind. Vrijwel hetzelfde lijkt de afgelopen tijd in de autowereld aan de hand. Na een periode vol nogal inspiratieloze modellen van fabrikanten die het zekere voor het onzekere namen in tijden van crisis, lijkt de tijd van automobiele muurbloemen weer voorbij. Eén van de duidelijkste bewijzen daarvan is de nieuwe Toyota C-HR.
De uitbundig vormgegeven compacte cross-over past bij de strategie van de Japanners om het bedaagde imago van zich af te schudden. Dat doet de 'Coupé High Rider' wat ons betreft met verve. Met gewaagde lijnen en uitgesproken vormen is dit nogal een bonte bloem; Toyota neemt risico (hoe anders dan de ingetogen Urban Cruiser!) en dat lef lijkt zijn vruchten af te werpen. Inmiddels wist Toyota in Nederland al bijna 4.000 exemplaren van de C-HR aan de man te brengen en daarmee mogen we de auto zonder meer een succes noemen. Blijkbaar vallen de vormen en het concept in de smaak bij de consument, die opvallend genoeg vaker voor de 1.8 Hybrid kiest dan voor de € 5.000 goedkopere 1.2 Turbo. En dat terwijl het vermogen van De Niro is een bovengemiddeld ontspannen en soepele auto om mee te rijden de hybridevariant niet veel hoger is (122 versus 116 pk), de prestaties nagenoeg gelijk zijn en de turbo ook met een automaat leverbaar is. Zijn er dan wel redenen om voor de Hybrid te kiezen, buiten het lagere praktijkverbruik? En hoe goed scoort de C-HR eigenlijk tegenover een andere, bewezen prettige hybride uit dit segment, de Niro van Kia?
