Kia EV3 maakt indruk op lange afstand

In de prijslijst van de Kia EV3 staan negen kleuren. Hoewel, als je van mening bent dat de verschillende soorten zwart, wit en grijs geen kleuren zijn, dan blijft er niet veel meer over: lichtblauw, lichtgroen en terracotta. Maar hetzelfde geldt voor rotspartijen: ook daar valt maar weinig kleur te bekennen. Op het Europese vasteland zijn die meestal gewoon een van de vele tinten grijs. Dus is het des te opvallender als het een keer afwijkt.

In het zuiden van Frankrijk, niet ver van Cannes aan de Middellandse Zee, is een rotspartij te vinden die niet grijs is, maar roodbruin. Filmmakers zijn er gek op. Er werden vele films opgenomen, omdat het Zuid-Franse zonlicht het allermooiste naar boven haalt uit dit stukje natuur. Onder andere ‘Le Corniaud’ werd er opgenomen, een Louis de Funès-klassieker uit 1965, die in Nederland ‘De eend en de Cadillac’ heet. Op papier is dat ook goed te begrijpen: een slingerende kustweg langs de diepblauwe zee, met zo nu en dan kleine dorpjes en aan de uiteinden van de weg Saint Tropez en Cannes. De goudbruine rotsen zijn een parel voor elke road movie.

Nieuwe route ontdekt

Een landschap waar de EV3 naadloos in past en dus wordt hij volgeladen – in beide betekenissen van het woord. Met bagage en mensen, en met elektriciteit. Op de trip naar het zuiden mag onze Kia EV3 zich bewijzen als langeafstandsreiziger.

De auto is voorzien van een heuse EV-routeplanner: daarmee stippelt het navigatiesysteem zelf een route uit langs snelladers. Heerlijk toch? Geen gedoe met zelf zoeken naar laders, de Kia weet het gewoon en zorgt dat we op de eindbestemming nog tenminste 30 procent accu­lading hebben, want dat hebben we zo ingesteld. Onderweg mag het accupercentage zakken tot 10. Dankzij deze EV3 ontdekken we al snel een nieuwe route naar het zuiden. Want waar je zou verwachten dat hij je vanuit de Randstad via de A2 naar Maastricht en Luxemburg zou sturen, kiest hij nu voor een route via Antwerpen, Brussel en Charleroi. Daar gaan we de westelijke Ardennen in en rijden zelfs nog een stukje binnendoor. Mooi is het hier zeker niet, met al die vervallen en verlaten gebouwen langs de weg. De triestheid druipt ervan af, zelfs op een zonnige zondagochtend. Ergens nog net voor de Belgisch-Franse grens, na 300 km, laden we de auto voor het eerst op – bij een tankstation met een kleine koffiezaak. Het is een rustige route, zonder al te veel verkeer.

Niet lang daarna pakken we in Frankrijk een doodstille autoroute die ons bij Reims brengt en van daaruit rijden we door een glooiend landschap richting Troyes en Dijon. De EV-routeplanner bewijst zijn kwaliteiten door vlak voordat we bij de geplande stop komen, toch nog snel van laadstation te wisselen omdat er geen plek is. Dat is een service die we kunnen waarderen. In de praktijk viel het in dit geval toch tegen. Die ene vrije lader was alsnog onbruikbaar, omdat het betaalsysteem niet werkte. Dan blijkt hij toch als ‘beschikbaar’ te worden gemeld. Kunnen we de Kia niet aanrekenen, overigens.

Lange afstand in de Kia EV3

De EV3 heeft best een behoorlijk langeafstandscomfort. De stoelen zijn goed verstelbaar en in deze luxe versie zelfs te koelen. Het is redelijk stil in de auto en hij is vlot als het nodig is. Op een rit als deze laten we de adaptieve cruisecontrol met highway driving assist (HDA) het werk doen. In Frankrijk zetten we hem zelfs op 130 km/h, hoewel je zo’n relatief hoge snelheid echt terugziet in het verbruik. We hebben het al vaak gezegd: beter is het om niet sneller te gaan dan 110 km/h, dan haal je veel meer uit de batterij.

Die HDA gaat soms wel in de irritatiezone zitten. Over het algemeen houdt hij prima afstand en remt geleidelijk af als je voorganger wat langzamer gaat, maar op plotselinge veranderingen kan hij wel eens wat bruusk reageren. Bijvoorbeeld als er iemand in een andere strook iets te dicht bij de streep komt. Dan gaan de ankers stevig uit, zonder dat dat nou echt nodig was.

Je zou zelfs automatisch van rijstrook kunnen wisselen. Alleen richting aangeven is genoeg, maar het hele proces daarna duurt erg lang en geeft gewoon geen vertrouwen. Die functie hebben we dus vrij snel uitgezet. Daarnaast komt er regelmatig een melding dat het tijd is voor koffie, als je kennelijk iets te vaak in de buurt van de belijning komt. Dat zou je willen uitschakelen, en hoewel het volgens het instructieboekje wel kan, ontbreekt in het menu daar een knopje voor.

Hét doel

Na anderhalve dag bereiken we het dorp Saint Raphaël en in dit kustplaatsje pakken we de D559 in oostelijke richting. Dat is de weg die we moeten hebben en die zo filmisch langs de kust slingert. Het is augustus, het is al wat later in de middag. Precies het moment dat het zonlicht het allermooiste uit deze regio haalt. De palmbomen wuiven in een briesje, de zee is vol met witte zeilen, onder parasols genieten vakantiegangers van een koel drankje uit een beslagen glas. Hier en daar zien we een schaal zeevruchten op ijsblokjes. Dit is de Côte d’Azur zoals hij moet zijn bedoeld.

Maar de D559 heeft vandaag een kleine teleurstelling in petto – hoewel we dat nog niet weten als we het havenstadje uitrijden. Hét doel van deze trip is een glimp opvangen van die rode rotsen, en specifiek die van de Saint-Barthélemy-rots. Want dat is de majestueuze
for­matie die alle filmmakers naar deze regio heeft getrokken.

Maar zij zijn vast en zeker niet in augustus gegaan. Want de D559 is druk. Heel druk. Het is een lange rij van dagjesmensen die op zoek zijn naar een parkeerplek – of iets wat daarvoor kan doorgaan. Want enkele tientallen meters onder de weg zijn prachtige baaitjes waar je heerlijk kunt zonnebaden. Maar werkelijk elke centimeter waar een auto zou kunnen staan is bezet en wat nog rijdt is op zoek naar een plekje om zijn auto in te proppen. Het is on­­mogelijk om te stoppen langs de weg en de gedroomde foto’s te schieten van de EV3. Als er een momentje geen verkeer is, proberen we wat, maar het resultaat is maar matig.

Een buurtbewoner langs de weg vertelt dat we beter in april of mei kunnen komen, dan is het rustig en net zo mooi. Goed bedoeld, maar daar hebben we dus niets aan. We volgen de D559 verder en op de departementsgrens wordt het de D6098. In La Napoule doen we wat iedereen hier doet. We proppen de auto in een kleine parkeerplaats en gaan op het strand zitten. 'When in Rome, do as the Romans do', als je begrijpt wat we bedoelen.

Eindoordeel

De rit terug naar Nederland is meteen de laatste rit die de terracotta-EV3 maakt als AutoWeek-duurtester. Het halfjaar zit erop. Afgezien van wat wij ervan vinden, kunnen we stellen dat het voor Kia een succesnummer is gebleken. Hij is tot nu toe de bestverkochte auto van 2025. De berijders kunnen zich waarschijnlijk wel herkennen in onze bevindingen. Aan de min-kant de wat korte zittingen van de voorstoelen, die bovendien wat hoog staan. Liever zouden we iets ‘dieper’ in de auto zitten. Maar de positieve eigenschappen wegen wat ons betreft zwaarder: de Kia EV3 heeft een fijn multimediasysteem, dankzij zijn grote batterij ook een flinke actieradius en biedt ruim voldoende comfort en ruimte.