Jeep Grand Cherokee CRD - Test

De Jeep Grand Cherokee heeft mijn sympathie. Hoewel dat zo’n beetje rijmt, koopt de Jeep-dealer daar weinig voor. De Nederlandse dealer althans, want in de VS vliegt het model negen(!) jaar na zijn introductie nog steeds de showrooms uit. Tegenover de 225.000 Grand Cherokees die daar in 2018 werden verkocht, staan 14 Nederlandse exemplaren. Veertien. In heel Europa waren het er 10.000. Gelukkig voor Jeep zijn er nog de Compass en de Renegade om de aantallen een draaglijker aanzien te geven.

Ik ben voornemens een lans te breken voor de Grand Cherokee, maar realiseer me dat ik potentieel geïnteresseerden al kwijt ben zodra ik de prijs van de auto noem. Daar wacht ik dus nog maar even mee. De vierde generatie van Jeeps vlaggenschip kwam in 2010 op de markt en werd in 2013 gefacelift. In de basis is het model dus negen jaar oud en dan ben je in autoland een veteraan.

Een opvolger is voorlopig nog niet in zicht, dus wie de grootste, meest luxueuze Jeep wil die je op dit moment kunt kopen, komt uit bij de Grand Cherokee in de Summit-uitvoering, zoals hier afgebeeld. Het opmerkelijke is dat je hem zijn leeftijd nauwelijks aanziet. Bixenon-koplampen, leddagrijverlichting en ledachterlichten zorgen voor bijdetijdse accenten. Het is bovendien geen modegevoelig ontwerp; zijn lijnenspel, dat rechttoe rechtaan is, heeft een stoere, tijdloze uitstraling en blijft daarmee trouw aan zijn roots uit de jaren 60 en 70.

Misschien is dat de reden waarom de Grand Cherokee meer krediet heeft bij mensen die SUV’s maar onzinnig vinden. Er zit een bepaalde oprechtheid in het design die je soms mist bij fabrikanten die pas SUV’s zijn gaan bouwen toen bleek dat je daar veel geld mee kon verdienen. Voor wat het waard is: dat compliment kun je alvast in je zak steken, Grand Cherokee.

AMERIKAANS CHIC

Binnenin trekt Jeep de lijn van robuust, functioneel en chic door. Amerikaans chic, zo je wilt. Het is namelijk allemaal net wat minder verfijnd dan in de gemiddelde SUV in dit segment. Dat robuuste en grofstoffelijke past natuurlijk goed bij het modderpadenimago van het merk. Een paar prutspetters misstaan niet op het Dark Siena-leer van het meubilair en de donkere houten strips op het dashboard. Offroadrijden kan de Cherokee namelijk als de beste. En in tegenstelling tot, pak hem beet, een Audi Q7 of een Jaguar F-Pace krijg je aan boord van de Jeep juist wél de aandrang om het asfalt daadwerkelijk te verlaten. De luchtvering verschaft hem zo nodig extra bodemvrijheid, op de snelweg zakt het koetswerk juist zo laag mogelijk richting asfalt voor een betere stroomlijn.

Een en ander doet de auto volledig automatisch, al kun je de gewenste (4WD-)stand ook handmatig kiezen via een draaiknop op de middentunnel. De fysieke knoppen op het dashboard laten aan duidelijkheid en bedieningsgemak niets te wensen over, maar de icoontjes op het aanraakscherm zijn in verhouding nogal klein uitgevallen. Het multimediasysteem werkt wel prettig en is snel genoeg. Van een bijna aandoenlijke knulligheid is het digitale schermpje in het instrumentarium dat ingeklemd zit tussen de analoge toerenteller en de metertjes voor motortemperatuur en brandstofvoorraad. Je kunt hierop onder andere de snelheidsmeter projecteren, waarvan de graphics nogal ‘2004’ aandoen. Dat is wat we gekscherend bedoelen met Amerikaans chic; alle luxe en comfort is aanwezig, maar niet altijd even subtiel uitgevoerd. Het heeft zijn charme, maar het moet je smaak zijn.

OERGELUIDEN

Het motorengamma van de Grand Cherokee in Nederland is erg overzichtelijk: naast de bizarre Trackhawk met zijn supercharged 6,2-liter Hemi-V8 van 710 pk is de enige optie een 3,0-liter turbodiesel van 250 pk en 570 Nm. De 190 pk-versie hiervan is geschrapt en benzinemotoren zijn – behalve de V8 van de Trackhawk – niet leverbaar. De oudgediende CRD-diesel stoot oergeluiden uit die we al bijna vergeten waren. Bij het accelereren is de machtige dieselratel prominent aanwezig. Geraffineerd? Nee. Stoer en indrukwekkend? Ja.

In een auto als de Grand Cherokee geeft dit blok je een gevoel van onoverwinnelijkheid. Eenmaal op een constant tempo blijft de geluidsproductie overigens keurig binnen de perken. Trekkracht is er in overvloed, en de achttraps ZF-automaat glijdt soepel door de verzetten heen. De besturing werkt licht en blinkt niet uit in directheid. Het onderstel, afgestemd op Europese smaak, is op korte oneffenheden vrij stug. Dat had best wat comfortabeler gemogen; het is tenslotte een Amerikaanse auto. Die zijn van huis uit soepeler geveerd en gedempt en dat is misschien juist wel iets wat de klandizie aan onze kant van de oceaan waardeert. (Te) hard afgestemde SUV’s hebben we hier immers al genoeg. Wat de Sport-knop op het dashboard precies doet, is ons niet helemaal duidelijk geworden. We merkten nauwelijks tot geen verschil in rijgedrag.

LEVEN ZONDER ACHTERBANK

Hoewel je de Grand Cherokee kunt aankleden met alle denkbare luxe- en veiligheidsvoorzieningen – voor zover niet standaard aanwezig – is het niet vreemd dat de auto in Nederland nauwelijks verkoopt. Het model is op leeftijd en de concurrentie is op bijna alle onderdelen beter. Dat zou Jeep kunnen compenseren met een scherpe prijs, maar de minst prijzige Grand Cherokee, de Limited, kost al € 96.590. Topmodel Summit, onze testauto, staat voor € 108.435 op de rol. Dan moet je hem wel érg graag willen hebben. Hoeveel sympathie ik ook kan opbrengen voor de Grand Cherokee, zijn hoge prijs is niet te verantwoorden. Wie er graag een wil hebben en goed kan leven zonder achterbank, kan de grijskenteken-optie nemen. Dat scheelt je als ondernemer een sloot btw en als particulier een berg bpm. En aan de buitenkant zie je er niets van …