Hyundai Tucson 2.0i CVVT DynamicVersion (2004)

Hyundai's Tucson (spreek uit 'toeson') is het kleine broertje van de Santa Fe. Vooral in de hoog opgetrokken voorspatborden van de Tucson zien we designkenmerken van de Santa Fe. Dikke kunststof spatbordverbreders en beschermplaten over de hele lengte van de carrosserie geven de Hyundai een dik en stoer uiterlijk. Van voren toont de Tucson wat smalletjes, omdat de neus zo hoog boven het wegdek staat.
De Hyundai is gezegend met een 141 pk sterke tweeliter. In de sprint van 0 naar
100 km/h lijkt hij wat traag, maar tussenacceleraties van 50 naar 80 km/h legt hij
snel af. In de 80-120 km/h-sprint toont hij zich weer van zijn zwakkere kant.  vooral het overdrivekarakter van de vijfde versnelling speelt de Hyundai parten. Hij doet er maar liefst 20,7 seconden over om in de hoogste versnelling van 80 naar 120 km/h te komen. Het kost het aggregaat van de Hyundai moeite om in de toeren te klimmen. Maar er is ook een keerzijde: de Hyundai komt onder alle omstandigheden goeiig voor de dag. Korte oneffenheden in het wegdek laten de
Tucson stoïcijns. Hij is in principe ook onderstuurd, maar ga je te ver in een bocht, dan voel je de zware achterzijde toch komen opzetten.

Geen frivoliteiten
Het is ook een afstandelijke broeder. Het rad van de Hyundai voelt wollig aan en je voelt nauwelijks wat de wielen onder je doen. De versnellingspook vertoont speling en de slagen zijn lang. De pook zit ook laag, je moet een eind uit je stoel
komen om te schakelen. De bedieningsknoppen van de audio-installatie en het
verwarmings- en ventilatiesysteem zijn wel goed bereikbaar. Ze zitten waar je ze  verwacht, dus ergonomisch valt er op het dashboard niets af te dingen. Het instrumentarium bestaat uit een centraal geplaatste snelheidsmeter, die wordt geflankeerd door kleinere meters voor minder belangrijke info. Het dashboard
buigt aan beide uiteinden terug naar binnen en dat geeft een ruimtelijk effect. De
afwerking laat niets te wensen over.
Het stuurwiel is slechts axiaal te verstellen, maar je krijgt het nooit lekker voor je neus. De in hoogte te variëren  bestuurdersstoel staat bovendien ook in de laagste stand behoorlijk hoog, zodat je boven alles en iedereen uittorent, dus ook boven je stuur. Over ruimte zal zelden iemand klagen in de Hyundai. Die is ook naar keuze in te delen. De leuningen van de  achterbank zijn in ongelijke delen neerklapbaar en ook verstelbaar. Klap de hele handel plat en de bagageruimte meet 1.865 liter (met de bank in z'n oorspronkelijke positie heeft de Tucson 644 liter). Wie de leuningen neervouwt, hoeft niet eerst ook nog de zittingen weg te klappen. Die zakken namelijk gewoon naar beneden, waardoor een vlakke laadvloer ontstaat. Lange bagage kan ook mee, want de rechtervoorstoel heeft ook een neerklapbare leuning. De Hyundai heeft een joekel van een achterportier. Gelukkig hoef je de klep niet voor ieder wissewasje te openen. Met een aparte knop ontgrendel je de achterruit, zodat je voor het laden van klein spul nauwelijks inspanning hoeft te leveren. ABS, airco, airbags voor en achter, zij-airbags, elektrisch verstelbare spiegels en dito bedienbare portierramen rondom, het is allemaal standaard, net als cruise control en lichtmetalen wielen.