Hyundai Santa Fe 2.2 CRDi 2WD Style Version (2010)

In de strijd om de gunst van de koper zet Hyundai ferm in met een opgefriste Santa Fe. Nog altijd is het een echte Aziaat, maar in alles is te merken dat de Koreanen er alles aan hebben gedaan om deze betaalbare SUV een Europees tintje mee te geven.

Hyundai is een van de fabrikanten die de stoere SUV bereikbaar heeft gemaakt voor grote groepen automobilisten. Een Santa Fe is geen X5 en ontbeert bijvoorbeeld de rijeigenschappen, de afwerking en het klinkende imago van de Duitser. Maar
ja, hij kost ook maar de helft. Geen wonder dat de Santa Fe's als warme
broodjes over de toonbank gingen.

De concurrentie zat echter ook niet stil en dus onderging de auto een facelift. De oppoetsbeurt van de Santa Fe betreft niet louter het uiterlijk van de auto, al heeft Hyundai daar uiteraard wel de nodige aandacht aan besteed. De Santa Fe is nog altijd onmiskenbaar van Aziatische afkomst, maar voldoet beter aan de Europese smaak dan ooit. Gelukkig zijn de vreemde bollingen in het koetswerk rond de wielen volledig verdwenen. Die opgeblazen wielkasten gaven de Santa Fe vreemde proporties. Het front is aangepakt, maar nog altijd onmiddellijk herkenbaar als dat van een Santa Fe. Aan de achterzijde blijft de uit de kluiten gewassen handgreep op de kofferklep een belangrijk herkenningspunt. De Santa Fe heeft door z'n wat afgeronde vormen een zachtaardig aandoend uiterlijk. Daarin past ook de relatief subtiel uitziende achterzijde. Het binnenste van de Santa Fe ziet er netjes en overzichtelijk uit. Eén ding is duidelijk: de tijden van fantasieloos design en keihard broodtrommelplastic, waarin de Koreanen zich voorheen leken te specialiseren, zijn voorgoed voorbij.

Traditionele opzet
Het instrumentarium van de Hyundai Santa Fe kent een traditionele opzet.
Het dash maakt een zakelijke indruk. Ergonomisch zit het goed in elkaar en
het ziet er lekker opgeruimd uit. In het midden is er ruimte voor een groot
centraal display ten behoeve van het in de testauto gemonteerde navigatiesysteem.
Voorin heeft de Santa Fe genoeg ruimte te bieden, maar achterin heb je ook niets te klagen. De bagageruimte heeft een dubbele bodem. De Hyundai is ook als zevenzitter te bestellen, maar dat kost natuurlijk wel laadcapaciteit. Als vijfzitter heeft hij
meer dan voldoende laadruimte.
In de testauto vinden we een 2,2-liter commonrail-dieselmotor van 197 pk. Het dieselblok loopt enigszins rauw, wat vooral als je naast de auto staat goed
waarneembaar is. Hyundai heeft de geluidsisolatie echter goed voor elkaar,
want in het inzittendencompartiment blijft het behoorlijk stil. In de Santa Fe
is de diesel gekoppeld aan een handgeschakelde zesversnellingsbak, die
naar behoren schakelt. Je hoeft nooit naar de versnellingen te zoeken. Wel
voelt de pook wat losjes en gevoelloos aan. De prestaties mogen er beslist zijn.
De sprint van nul tot honderd verloopt in 9,5 seconden en dat is voor een auto
van dik 1.700 kilo niet slecht.
De Santa Fe vertoont nogal snel onderstuur. Logisch, want in deze versie
zijn alleen de voorwielen aangedreven. Rechtuit rijdt hij comfortabel, zolang
het asfalt glad is, tenminste. Met korte oneffenheden heeft het onderstel wat
moeite. De besturing is aan de wollige kant; zowel het gevoel als de precisie
van de besturingsinstallatie kan beter. Al is de weg omhoog wel gevonden; de zaak voelt wel directer aan dan in vorige edities van de Santa Fe