Test: Honda Accord (2008)

Je zult als automerk maar onderscheidend moeten zijn in het D-segment! Met nieuwe auto's als de Ford Mondeo, Renault Laguna, Citroen C5 en de Mazda 6 aan de 'onderkant' en premiumknallers als de Audi A4 en Mercedes C-klasse aan de bovenkant van deze klasse, is de concurrentie moordend. Honda kan daarom zijn borst natmaken als het goede resultaten wil neerzetten met de gloednieuwe Accord. Het merk heeft de Sedan en de Tourer tegelijkertijd aan ons voorgesteld, ook al zit er in Nederland zo'n drie maanden tussen de introducties van de verschillende carrosserievarianten. De Sedan staat begin juni al bij de dealers. Als u een stationwagon wilt, zult u moeten wachten tot september.

Het design van de nieuwe Accord lijkt veel op dat van zijn voorganger: zowel aan de voor- als achterkant zeer grote lichtunits met strakke lijnen over de zijkant van de auto. De Sedan is wel breder, lager en langer geworden dan de vorige Accord, waardoor hij er wat sportiever uitziet. Honda heeft bovendien de wielbasis van de auto verlengd, waardoor de overhang aan de achterkant minder is geworden; iets wat de rijeigenschappen van de auto ten goede moet komen. Dat geldt eens te meer voor de Tourer. De stationwagonvariant van de vorige Accord was op zijn zachtst gezegd niet zo'n groot succes. Zelfs in Nederland, stationland bij uitstek, verkocht Honda meer Sedans dan Tourers. In heel Europa was de verhouding zelfs 87 procent sedans versus13 procent stations! De Japanners zijn daarom op onderzoek uitgegaan en hebben overal in Europa stationwagonbezitters aangesproken. "Wij kwamen erachter dat mensen niet zozeer op zoek zijn naar zo veel mogelijk ruimte, maar vooral naar een mooie auto. Wat mensen een lifestylecombi noemen", aldus de fabrikant. Naar aanleiding van dit onderzoek (beter laat dan nooit) heeft Honda de nieuwe Tourer korter gemaakt dan zijn voorganger, wat vooral ten koste gaat van de bagageruimte: 395 liter tegenover 518 liter in de vorige versie.

We moeten wel zeggen: het is het design ten goede gekomen. De nieuwe station is een stuk beter in verhouding dan de vorige versie, die aan de achterkant wel erg veel overhang had.

Motoren

De nieuwe Honda wordt vooralsnog leverbaar met twee benzinemotoren en één diesel. De benzineversies zijn een 2,0-liter met 153 pk en 2,4-liter met 201 pk. Dit zijn beide opgekrikte versies van bestaande blokken. Daarnaast is de auto verkrijgbaar met een gloednieuwe 2,2-liter dieselmotor met 150 pk. Honda maakt nog niet zolang dieselmotoren, maar toen het merk er zo'n vier jaar geleden mee begon, waren we meteen erg onder de indruk van het resultaat. Dat schept verwachtingen! De diesel is tot het einde van dit jaar alleen met een handbak te krijgen, de benzineversies ook met vijftrapsautomaat. Er volgt later ook nog een sterkere dieselmotor, maar Honda wil geen uitspraken doen over een termijn.

Binnen in de Honda zien we een aantal designkenmerken uit de Civic. Bovendien snappen we eens te meer waarom merken steeds meer overschakelen op I-drive en MMI-achtige systemen. Wat een knoppenoerwoud, zeg, in die Accord! Zeker in de rijk uitgeruste Exclusive-versie lijkt het net een 747. Uiteraard is het gemakkelijk dat je een en ander via het stuur kunt bedienen, maar de dubbele rijen knoppen aan de onderkant zijn wellicht wat overdreven.

De gebruikte materialen zijn netjes en beter dan bijvoorbeeld in een Mondeo of Mazda 6, maar verwacht niet het zachte werk uit bijvoorbeeld een Renault Laguna. Her en der zien we nog net iets te veel hard kunststof.

Omdat Honda denkt dat er vanaf nu in Nederland wél meer Tourers dan Sedans worden verkocht, gaan we op pad met deze versie, voorzien van de nieuwe dieselmotor. Binnenin krijg je een erg ruimtelijk gevoel, vooral in de breedte. De zitpositie is uitstekend, je kunt lekker ver omlaag en het stuur kan enorm ver naar je toe worden gehaald. Helemaal goed!

Geciviliseerd

Bij het starten wordt bevestigd waar we van tevoren al op hoopten: dit is, zelfs koud, een erg geciviliseerde motor. Eenmaal warm merk je alleen stationair dat je met een diesel te maken hebt. Rijden blijkt ook erg prettig: Honda staat bekend om zijn toerenmotoren als het om benzineblokken gaat, maar als het op diesel aankomt, kunnen de Japanners er ook wat van. Tot goed voorbij de 4.000 tpm blijft de motor bij de les, waardoor je erg soepel kunt rijden. Claimen dat Honda dingen hiermee beter voor elkaar heeft dan de Duitse concurrentie gaat ons nog wat ver. Vaak realiseer je je pas hoe goed de techniek van die gevestigde orde is als je de auto's vlak na elkaar rijdt. Even wachten op een vergelijkende test dus. Maar hoe dan ook verdient Honda complimenten voor het nieuwe dieselblok.

We konden ook kort de 2,0-liter benzinemotor proberen. Dit blok maakt van de Accord allerminst een snelle auto, maar voor het overgrote deel van de Accord-rijders biedt hij afdoende vermogen over een breed bereik. Op de Oostenrijkse snelwegen (die nogal eens 'steil' omhoog lopen) hadden we nooit het idee dat we echt kracht tekort kwamen. Ook het vermelden waard: alle drie de motoren voldoen al aan de Euro V-norm én zijn voorzien van een B- of een C-label. Handig in een tijd waarin steeds meer bedrijven eisen dat hun wagenpark volledig uit groene labels bestaat.

Sturen

Honda kan het niet nalaten te benadrukken hoe dynamisch de Accord wel is. Na flink wat sturen moeten we ze nageven: het onderstel is dik in orde. De auto houdt zich erg stabiel in bochten en heeft nauwelijks tijd nodig om zich 'te zetten'. Bovendien voel je ook goed wat er onder je gebeurt. Prettig, want dat geeft vertrouwen, waardoor je het tempo snel kunt opvoeren. Helaas bereikt alle informatie je vooral via het onderstel; de input die je via het stuur krijgt kan beter, ondanks een lekker vlezig en direct gevoel. Verwacht sowieso niet de rijdynamiek van een BMW 3-serie of een Audi A4, daarvoor is de nieuwe Accord simpelweg niet agiel genoeg. En uiteraard kent voorwielaandrijving nu eenmaal zijn beperkingen. Maar zeker bij de Tourer is het verschil met de vorige versie in positieve zin opzienbarend, terwijl de auto niet overdreven hard is.

De auto wordt leverbaar in drie uitrustingniveaus, waarbij de kaalste versie, de Comfort, alleen met de 2,0-liter benzinemotor wordt geleverd. Je bent dan al voorzien van zaken als radio/cd met zes speakers, ESP, airbags rondom, elektrische ramen voor en achter en klimaatcontrole. Daarboven staat de Elegance met zaken als cruisecontrol, mistlampen en lichtmetaal. De duurste versie, Exclusive, is onder meer voorzien van veel leer, betere audio en spraakbediening. Bovendien kun je hier het uitgebreide veiligheidspakket (zie kader) op bestellen.