Ford Mondeo Wagon 2.0 TDCI - Volvo V70 D3 – Occasion Test

Qua verkoopaantallen zijn in dit segment de laatste jaren de hardste klappen gevallen, dat is inmiddels wel duidelijk. De grote stationwagon is niet meer de eerste keuze van gezinnen en zakenrijders. Die zoeken het hogerop. Ooit bij de MPV’s, nu is het de beurt aan de SUV’s. Afgezien van de hogere instap en dito zitpositie biedt die categorie echter nauwelijks voordelen en door de hogere koets verbruiken ze ook nog eens meer brandstof. Kijk dan eens naar de verbruikscijfers van deze twee testauto’s. Gezien hun formaat vallen die enorm mee. Van de tarieven voor de wegenbelasting word je dan weer wat minder blij, waardoor je eerst eens goed moet uitrekenen of het lucratief is om diesel te rijden. Het omslagpunt zal zo rond de 20.000 km per jaar liggen en zoveel rijden de meeste particulieren niet.

Aan de andere kant is dat dieselkoppel wel heel erg prettig en wie dan ook nog eens de gewoonte heeft om in de vakanties een caravan aan de trekhaak te hangen, heeft aan de Mondeo (1.600 kg trekgewicht) of V70 (1.800 kg trekgewicht) een ideaal werkpaard. Zonder last aan de trekhaak is een reis naar Italië of Zweden ook geen straf met dit tweetal, om de doodeenvoudige reden dat een grote auto meer comfort biedt en stiller is. Prijstechnisch pakt het trouwens ook goed uit, omdat groot sneller afschrijft, zeker in combinatie met een dieselmotor. Een vergelijkbare benzineversie is meestal duurder, maar heeft dan wel wat minder kilometers op de teller. Verzekeren kost uiteraard wel iets meer, maar met de maximale no-claim zal ook dat best meevallen. Hoe dan ook: groter rijden is duurder, maar je krijgt er veel voor terug.

STUREN MET EEN GRIJNS

Met deze generatie Mondeo was iets geks aan de hand. Hij werd in 2012 aan het publiek voorgesteld en was daarna al vrij snel als Fusion te koop in Amerika. Wij moesten echter tot eind 2014 wachten, mede doordat de productielocatie in Genk de poorten sloot. De uitlevering ging in 2015 van start en al een jaar later volgde een facelift; in feite een kleine vier jaar na de introductie, vrij normaal dus. Zoals we van Ford gewend zijn, krijg je veel auto voor je geld. Niet alleen qua grootte, maar ook voor wat betreft de uitrusting. Kies voor een Titanium en je hebt zo ongeveer alles wat je hartje begeert. Ga je op detail inzoomen, en dan vooral in het interieur, dan zie je hier en daar wat minder fraaie materialen, maar de totaalindruk is goed.

Verder zijn er de rijeigenschappen, waarmee het ‘Keulse’ merk al sinds de eerste generatie Focus indruk weet te maken. Welke Ford je ook pakt, sturen doet hij altijd bovengemiddeld goed. Deze Mondeo vormt daarop geen uitzondering. Dat voel je meteen. Hij volgt de ingezette koers feilloos en daardoor vormen klaverbladen, bochten en afritten een welkome afwisseling op de saaie rechte stukken. Dat neemt niet weg dat de koets op slechter wegdek wat onrustig wordt. Het absorberen van oneffenheden kan beter, want ook in het stuur wordt de Mondeo dan onrustig.

Snelwegen verorbert hij met het grootste gemak, niet in de laatste plaats door de rustige motor, die bij 130 km/h net iets meer dan 2.000 toeren draait. De 2,0-liter heeft meer koppel dan die van de Volvo, zij het bij een hoger toerental en dat merk je. Waar de meeste turbomotoren al vanaf zo’n 1.500 tpm bij de les zijn, heeft de krachtbron van deze Ford iets meer tijd nodig. Tussen 2.000 en 3.000 toeren is er meer dan voldoende trekkracht en we adviseren caravanrijders dan ook de zesde versnelling niet te gebruiken. In een review lezen we dat een Mondeo-rijder klaagt over het hoge verbruik met de hut aan de haak bij 100 km/h in de zes. Vind je het gek? Die motor moet tot het uiterste gaan bij zo’n laag toerental (1.550 tpm). Weleens geprobeerd om op de fiets in de hoogste versnelling een viaduct op te fietsen of tegen de wind in? Precies: je trapt de benen uit je lijf. Bovendien is het slecht voor de lagers van de motor en de versnellingsbak en door het lage toerental worden olie en koelvloeistof ook nog eens minder snel rondgepompt.

De zitpositie is zonder meer goed. Voor wie wil, kan de stoel ver naar beneden en het stuur is over grote afstand verstelbaar. De stoel biedt voldoende steun. Het dashboard oogt modern en het instrumentarium is deels digitaal, zoals blijkt uit de geprojecteerde tellernaalden. Een deel van het instrumentenpaneel is te configureren, met onder meer een uitgebreide boordcomputer. Wel heb je dan heel erg veel informatie op een klein oppervlak, waardoor aflezen extra concentratie vergt. Achterpassagiers hebben vanzelfsprekend genoeg ruimte, ook al is het verschil met een moderne auto uit het C-segment niet eens zo gek groot. Pluspunt is dat je in de breedte meer bewegingsvrijheid hebt; prettig als er bijvoorbeeld drie kinderen of kinderzitjes op de achterbank nodig zijn. De elektrisch te openen achterklep biedt toegang tot een groot bagageruim, ook al moet de Mondeo in de V70 zijn meerdere erkennen.

TERUG NAAR VIER CILINDERS

Dat de V70 van deze generatie – tevens de laatste – zijn genen deelt met de Ford Mondeo uit die tijd (2007) is niet bij iedereen bekend. Ford en Volvo waren toen nog dikke vrienden en het platform waarop deze V70 staat, is gelijk aan dat van (onder meer) de Ford Mondeo. De 145 pk tweeliter benzinemotor is ook van Ford, de eerste tweeliter diesel van PSA. Gelukkig was er voor de liefhebber van vijfcilinders nog genoeg aanbod. Ook die heerlijke vijf-inlijn maakte langzaam maar zeker steeds meer plaats voor viercilinders van Volvo zelf. Zo ook de tweeliter diesel in de testauto. Had de D3 eerst nog een vijfcilinder, vanaf 2015 is dat een vierpitter, die in de praktijk niet eens heel veel zuiniger is dan zijn voorganger. Toch valt meteen op dat de motor levendiger aandoet dan de eveneens 150 pk sterke krachtbron van de Mondeo. De V70 trekt lekker vlot op, waarbij de kortere overbrengingsverhoudingen van de versnellingsbak hem een handje helpen. Helaas gaat het schakelen minder soepel dan in de Mondeo, met iets te lange slagen.

De Volvo mag dan zijn platform delen met de Mondeo, dat geldt niet voor de rijeigenschappen. Hij stuurt weliswaar een stuk strakker dan de vorige generatie V70 (2000-2008), maar nog altijd met minder gevoel en de onderstelafstemming is zachter. Daarnaast staat de testauto op banden in de maat 215/60/16, terwijl de Mondeo aantreedt met 235/50/17. Dat doet uiteraard ook iets met het stuurgedrag. Het neemt niet weg dat het een fijne reisauto is. Daar lijkt hij vooral voor in de wieg te zijn gelegd. In combinatie met de heerlijke zetels houd je het hierin uren uit. Volvo spreekt in dit geval van sportstoelen, standaard op deze Dynamic Edition. Achterin hebben de passagiers iets minder beenruimte dan in de Mondeo, al scheelt het weinig, en de kofferbak is juist weer iets groter. Na de facelift in 2011 kreeg de V70 in 2013 wederom een update, te herkennen aan het nieuwe dashboard, dat grote overeenkomsten vertoont met dat van de V40. Wat bleef is de middenconsole met veel knopjes. Dat is achterhaald en niet veilig om te bedienen.

XENON VERSUS LED

Zet de twee auto’s naast elkaar en je ziet dat de Mondeo de modernere is. De kleur wit helpt de Volvo ook niet. Toch heeft Volvo alles gedaan om de laatste V70 up-to-date te houden, wat onder meer blijkt uit de nieuwe dieselmotor in 2015, steeds de nieuwste veiligheidsen assistentiesystemen en een beter infotainmentsysteem met DAB-tuner. Vanbuiten beginnen de jaren te tellen, ook al zijn de stations van Volvo heel lang houdbaar, weten we uit ervaring.

Net als de Mondeo heeft deze V70 een elektrisch te openen achterklep. Het interieur van de Mondeo is meer van nu, met een groot scherm in het midden en een opgeruimde middenconsole. Het instrumentarium is met zijn twee grote ronde klokken op het eerste oog conven tioneler van opzet. En waar de V70 nog bixenon heeft, verlichten bij de Mondeo ledkoplampen de weg. Het openen en sluiten van de portieren en het starten van de motor kan in de Ford zonder sleutel. Qua veiligheid zit je in beide gevallen goed, met een maximale score in de Euro NCAP-botsproef. Ford en Volvo hadden voor deze modellen aardig wat assistentiesystemen op de optielijst staan, maar de meeste ontbreken in de test auto’s. De Mondeo heeft echter wel een rijstrookassistent.