Ford Explorer PHEV (2021) - Test

Dat de grote gezinsauto’s uit de VS de oversteek naar Europa doorgaans niet maken, is niet zo gek. In Amerika doet men ook heus wel aan downsizing, maar toch zijn dikke zes- of zelfs achtcilindermotoren er nog best gebruikelijk. Met de bijbehorende CO2-uitstoot zouden deze auto’s in veel landen, waaronder Nederland, direct onbetaalbaar zijn, nog los van kosten vanwege het gewicht en het brandstofverbruik. Ford vindt de tijd echter rijp voor een herintroductie van de Explorer, waarvan ook de tweede generatie ooit al in de Europese showrooms te vinden was. Generatie zes is net nieuw en wordt speciaal voor exportmarkten met een plug-in hybride aandrijflijn uitgerust. Ford gaat daarbij niet bepaald kinderachtig te werk: de auto krijgt een 3,0-liter Ecoboost-V6 benzinemotor van 363 pk én een dikke elektromotor. Het resultaat: 457 pk en 825 Nm, waardoor de auto zelfs krachtiger is dan de Amerikaanse Explorer ST met z’n 3,3-liter V6. Natuurlijk is de PHEV ook een slag zwaarder, maar met een door ons gemeten 0-100-tijd van 5,4 seconden (0,6 tellen sneller dan de fabrieksopgave) is de stekker-Explorer indrukwekkend snel. Dat voelt ook zo, dankzij de heerlijke, krachtige V6-brul die uit de vier uitlaten ontsnapt. De Explorer doet gevoelsmatig alles op zijn gemak. Zonder in te pluggen blijft het verbruik dan steken op 1 op 10. Uiteraard hangt het werkelijke verbruik af van hoe vaak je inplugt.

Precies
In tegenstelling tot zijn voorganger is de zesde generatie van de Ford Explorer in principe een achterwielaandrijver. De plug-in hybride heeft uiteraard vierwielaandrijving, de verbrandingsmotor verzorgt de aandrijving van de achteras. Getuige de uitgebreide rijprogramma’s voor tal van ondergronden en omstandigheden, dicht Ford de Explorer vrij serieuze terreinkwaliteiten toe. Toch is het direct merkbaar dat de auto primair voor op de weg is bedoeld. Voor een SUV met dit gewicht en deze afmetingen laat de Explorer zich opvallend precies plaatsen. De besturing is direct en communicatief en het onderstel houdt de Amerikaanse mastodont goed in bedwang, ook als het allemaal wat harder gaat. De Ford is overigens goed voorzien van rij-assistentiesystemen. De Amerikanen leveren Pilot Assist standaard, waardoor de Explorer zich binnen de lijntjes en op een gezonde afstand van zijn voorligger houdt. Helaas waarschuwt de Ford van tijd tot tijd ten onrechte dat de handen weer aan het stuur moeten. In de Explorer torenen de inzittenden hoog boven de rest van het verkeer uit, terwijl het uitzicht over een stevig gewelfde motorkap een bijdrage levert aan het gevoel van onoverwinnelijkheid. De bijzonder hoge zit levert ook een bijdrage aan het comfort, alleen doen de stoelen dat jammer genoeg niet. De zittingen zijn erg kort, de stoelen zelf wat vlak en de rugleuning heeft hier en daar wat onaangename oneffenheden die nooit helemaal verdwijnen.

Goedkoop plastic
Het interieur van de Explorer is in orde, maar niet veel meer dan dat. Er is veel goedkoop ogend plastic gebruikt, ook voor dingen die veelvuldig worden aangeraakt. Het gebruikte leer glimt nogal en is niet van premium kwaliteit. Tegelijk komt het Ford-binnenste wel degelijk over. Ook ergonomisch is er weinig op aan te merken. Ford maakt graag gebruik van fysieke knoppen, wat betekent dat de standaard met opties volgeladen Explorer er héél veel heeft. Elektrisch verstelbare, verwarmbare en geventileerde stoelen, een panoramadak, audio van Bang & Olufsen, een 10,1-inch touchscreen en tal van andere zaken zijn gewoon standaard. De enige beschikbare optie is eigenlijk een kleur, zodat de Explorer altijd net even onder de 80 mille blijft steken. Een ST-Line is standaard voorzien van zwarte exterieuraccenten, zwart leer en rode stiksels is in Nederland de enige optie, en dat vindt niet iedereen mooi. Het digitale instrumentarium van de Ford oogt nogal onrustig met een felblauw scherm, maar daar staat tegenover dat het cluster van de Explorer veel mogelijkheden biedt en zelfs navigatie-aanwijzingen van Android Auto weergeeft, een mogelijkheid die door steeds meer autofabrikanten wordt benut.

Drie zitrijen
De Explorer heeft standaard een derde zitrij. Dat betekent dat de tweede rij enigszins wordt ingeperkt, maar toch is het goed toeven achterin. De derde rij is echt een bank, al is de leuning in tweeën gesplitst. Het ruimte-aanbod is hier voor Europese begrippen simpelweg riant. Zelfs volwassenen kunnen er een aardige plek vinden, maar met de benen stevig opgetrokken vanwege de hoge vloer. Ook het zicht naar buiten is door de dikke raamstijlen niet optimaal. Gooien we de achterste rij plat dan slikt de Ford 635 liter bagage, met alles plat zelfs 2.274 liter. Als er nog meer mee moet, kan de hybride ook met een flinke aanhangwagen overweg. De Ford-trekhaak kan 2.500 kg aan en dat is ronduit vorstelijk.