Ford C-Max Sport - Test

Sportiviteit en hoge koetswerken, het blijft een moeilijke combinatie. Opel verraste aan het begin van deze eeuw vriend en vijand door met een OPC-versie van de Zafira te komen en dat model kreeg zowaar ook nog een opvolger. Buiten Nederland was er een Meriva OPC, maar andere merken hebben zich nooit aan zo’n ‘gezins-GTI’ gewaagd. Het sportiefste wat er sinds het verdwijnen van die modellen mogelijk is bij de traditionele ruimteauto’s, is een optisch pakket. Bij Volkswagen heet dat R-Line, Opel gaat voor OPC-Line en Ford kiest doorgaans voor ST-Line, maar houdt het bij de C-Max bij een eenvoudig ‘Sport’. Die naam staat bij Ford overigens niet voor een optiepakket, maar voor een compleet uitrustingsniveau.

Dat is qua prijs vergelijkbaar met de meer op luxe gerichte Titanium, maar mist ten opzichte van die uitvoering onder meer automatische airco en keyless entry. Je geeft dus wel wat uitrusting op voor de uiterlijkheden. Maar als je er weer wat pakketten aan toevoegt, zoals een Technology Pack van ongeveer € 1.500 en een Family Pack II van € 500, is de uitrusting wel vrij volledig. Daarmee heb je naast de genoemde zaken de beschikking over onder meer het Sync 3-infotainmentsysteem met navigatie en een audioupgrade. De meerwaarde van de Sport zit vooral in uiterlijkheden. De onderzijde van voor- en achterbumper en de normaliter zwarte sideskirts zijn meegespoten met de rest van de carrosserie, terwijl de grille, buitenspiegelkappen en het dak juist in zwart zijn uitgevoerd. Een grote dakspoiler, donkere koplampen en speciaal lichtmetaal zorgen voor nog meer onderscheid. Die wielen meten bij de Sport standaard 17 inch, op de testauto is zelfs 18 inch gemonteerd. In het interieur wekken speciale stoelbekleding, zwarte hemelbekleding en een andere pookknop het onderscheid op. Een iets sportiever sfeertje is daardoor zeker aanwezig, maar de aankleding kan niet verbloemen dat het C-Max-dashboard inmiddels behoorlijk op leeftijd begint te raken.

Bij de facelift van 2015 werd het interieur van de C-Max herzien, maar in feite stamt dit binnenste uit 2010. Het oogt dan ook duidelijk anders dan de strakkere werkplek in bijvoorbeeld een nieuwe Fiesta en Focus, waarbij het infotainmentscherm als een los element bovenop het dashboard is gemonteerd. Bij de C-Max is het scherm nog in de middenconsole geïntegreerd. Het Sync 3- systeem zelf is wel helemaal up-to-date, maar je moet wat verder reiken om het touchscreen aan te raken. De zaken die direct met het rijden te maken hebben, bevinden zich wel goed onder handbereik. Het stuurwiel kan prettig ver naar de bestuurder toe worden getrokken en de hoog gemonteerde pook bevindt zich daar direct naast. Samen met het bijzonder diepe dashboard geeft het een typisch MPV-gevoel. Het overzicht over de auto is prima, terwijl Ford er tegelijkertijd in is geslaagd om een ‘op de bok’-ervaring te vermijden.

BROM

De fijne zitpositie is een goed begin, want deze hoge Ford doet de goede naam van het merk op het gebied van rijgedrag zeker geen geweld aan. Het dikke, fraaie stuurwiel geeft veel informatie door en het onderstel slaagt erin om van de hoge, gezinsvriendelijke C-Max een dynamische auto te maken. Snelle bochten leiden vrijwel nooit tot het gevoel de controle te verliezen en een stevig potje sturen – tip: doe het zonder passagiers achterin – kan zelfs best vermakelijk zijn. Wat daarbij ook helpt, is dat de C-Max voor een auto als deze niet erg zwaar is. Het leeggewicht van 1.294 kg is ook in financieel opzicht goed nieuws, want de motorrijtuigenbelasting is daardoor goed te behappen.

Natuurlijk is het onderstel aan de stevige kant, maar er is geen reden om klachten van passagiers te vrezen. Zoals we van het merk gewend zijn, heeft Ford een goede middenweg gevonden tussen beweeglijkheid en incasseringsvermogen, zodat de C-Max ook op lange afstanden en tijdens tochten door drempelrijke woonwijken een prettige metgezel blijft. Hoewel het Sport-naamplaatje zoals gezegd niets met motorische kracht van doen heeft, is de C-Max in ons geval wel voorzien van wat sinds 2017 de sterkste benzinemotor is. De 182 pk sterke 1.5 is in dit model namelijk niet meer leverbaar. Jammer van de sterkere versie, maar eigenlijk is de 150 pk van deze motor meer dan voldoende. De viercilinder brengt een fijne brom voort en pakt onder alle omstandigheden soepel op. De handgeschakelde zesbak laat zich op een typische Ford-manier bedienen en dat is goed nieuws, want het betekent dat de pook licht en precies van verzet naar verzet gaat.

STOELEN

Het grootste nieuws op praktisch vlak is dat de C-Max Sport er niet als Grand C-Max is. Wie zeven zitplaatsen, twee schuifdeuren en meer laadruimte wil, kan dus naar de sportieve aankleding fluiten. In plaats van een in twee delen neerklapbare achterbank beschikt de vijfzits C-Max over drie separate achterstoelen, wat vooral prettig is voor de middelste passagier. De zetels zijn uiteraard per stuk opklapbaar, maar kunnen ook worden verwijderd. De 432 liter grote bagageruimte groeit daarmee tot 1.684 liter. Nette waarden, maar in harde liters moet de C-Max het met de stoelen rechtop wel afleggen tegen een Focus Wagon. Zonder tweede zitrij zijn de waarden ongeveer gelijk. De uitneembare stoelen kunnen in sommige gevallen handig zijn, maar verder is de meerwaarde van deze auto boven de genoemde stationwagon of een moderne, op gezinnen ingerichte SUV als de Peugeot 3008 eigenlijk beperkt.

De ruimtebeleving is dankzij het hoge dak en het diepe dashboard wel groter, maar dat vertaalt zich niet naar harde cijfers. Ford lijkt die moeilijke positie zelf ook te herkennen en heeft al aangegeven dat het ook in Europa meer op SUV’s en crossovers gaat inzetten. In de VS laat Ford de traditionele carrosserievarianten zelfs vrijwel geheel in de steek. In ons deel van de wereld houdt Ford het bij de voorzichtige belofte dat het modellengamma wordt herzien. Daarbij wordt juist de C-Max als één van de weinige concrete voorbeelden aangedragen, dus de kans is groot dat deze auto geen directe opvolger krijgt.

Daarmee wordt het aantal MPV’s op de markt rap kleiner, want ook de concurrentie verschuift z’n aandacht meer en meer naar andere terreinen. Renault probeert het nog met een moderne Scénic, maar geeft die auto met z’n standaard 20-inch wielen wel nadrukkelijk SUV-trekjes mee. Bij Peugeot is de zevenzits-MPV 5008 al in 2017 opgevolgd door de gelijknamige SUV en terwijl de Volkswagen Tiguan op het moment van schrijven op de veertiende plaats van de verkoopranglijst bivakkeert, is z’n MPV-broertje Touran inmiddels afgezakt naar de 110e plaats. BMW doet met de 2-serie Active Tourer en Gran Tourer verrassend goede zaken, maar verder is het wel duidelijk dat dit segment voor autobouwers niet meer het grote succes gaat brengen waar het ooit garant voor stond. Of een setje donkere koplampen en grote wielen daar verandering in kan brengen, is zeer de vraag.