Klokje Rond: Fiat Tempra SW 1.9 TD (1996) - 519.977 km

Dit is voor Janus pas zijn tweede auto sinds hij zijn rijbewijs haalde. “De eerste was een Ford Escort van 1986, daar heb ik drie jaar mee gereden, toen bleek hij behoorlijk verrot. Ik heb mijn garagehouder toen gevraagd iets anders voor mij op te snorren. Een paar weken later belde hij mij met de mededeling dat hij een Fiat Tempra SW diesel voor mij had. Ik was niet meteen enthousiast, een Fiat stond niet bovenaan mijn verlanglijstje. Maar de prijs en de proefrit trokken mij over de streep. Het is domweg heel veel auto voor dat geld.” En die ruimte komt bovendien heel goed van pas, want Janus gaat regelmatig met een stel vrienden op stap om te vissen in Frankrijk. “Ik weet nog goed dat we een keer zouden gaan met de veel jongere Passat van iemand uit dat clubje. Op het punt van vertrek gingen ineens alle lampjes op het dashboard branden en zijn we toch maar met z’n vieren in de Tempra gestapt. Die doet het altijd.”

Nou ja, altijd... “Binnen 5.000 kilometer lag de koppeling er al uit”, vertelt Janus. “Die heeft de garage tegen kostprijs gerepareerd. De koppakking is ook al een keer stuk gegaan. Ik weet niet meer precies bij welke kilometerstand dat was, in ieder geval vóór 2007 en onder de drie ton. Maar de turbo is nog altijd de eerste. Ik rijd de motor altijd rustig warm en als ik op mijn bestemming ben, laat ik hem nog even draaien. Dan krijgt de turbo zijn smering. Bij zo’n 400.000 kilometer begaf de versnellingsbak het, toen is er een gebruikte onder gezet. Dat waren in grote lijnen de belangrijkste reparaties.”

LEKKENDE LEIDING

Janus is niet van het soort dat zijn auto regelmatig poetst en sopt. De Tempra gaat af en toe door de wasstraat en speciaal voor deze gelegenheid haalde hij voor het eerst sinds bijna tien jaar een stofzuiger door het interieur. “Het bevalt mij heel goed om met een oude auto te rijden. Je hoeft nergens op te letten en als er eens een fiets tegenaan valt, raak ik niet in paniek. Een tijdje geleden stond ik bij een verkeerslicht en stopte er een auto naast mij. De man deed zijn raampje naar beneden en gebaarde naar mij. Dus ik vroeg wat er aan de hand was. Hij vond dat ik het niet kon maken om nog met zo’n oude diesel te blijven rondrijden. Blijkbaar was er een pluimpje uitgekomen tijdens het optrekken, maar zo erg rookt hij toch echt niet.

Tijdens een vakantie in Frankrijk viel het tijdens het rijden op dat de brandstofmeter wel heel erg hard zakte en dat het in de auto erg naar diesel stonk. Daarop zijn we gestopt en toen we de motorkap openden, bleek dat een retourleiding van de diesel zo lek was als een mandje. Dat was eenvoudig te repareren. De motor verbruikt een beetje olie, volgens mij ongeveer een liter op 5.000 kilometer. Bij een oliewissel is er een keer een verkeerd oliefilter gemonteerd of het zat niet goed vast, dat weet ik niet meer. In ieder geval lag de parkeerplek waar mijn auto stond vol olie. Dat ben ik meteen gaan opruimen, maar dan zul je net zien: komt er een gemeenteambtenaar. Omdat ik alles keurig heb schoongemaakt, kreeg ik geen boete.”

GATENKAAS

Joep maakt zijn proefrit tijdens een wolkbreuk. Daardoor hoort hij niet veel van de auto. “De motor en versnellingsbak voelen nog redelijk goed aan, op wat schokken tijdens accelereren na.” Dan heeft hij geluk, want we vernemen van Janus dat een keurmeester ooit tijdens het uitvoeren van de jaarlijkse apk door de rem trapte! Daarna werden alle leidingen vervangen. Janus: “Ik heb overwogen om een extra Tempra te kopen voor de onderdelen. Een paar jaar geleden werd mij die aangeboden. Maar tja, waar laat je zo’n auto? Dus als ik nog wat nodig heb, ga ik naar de sloop, Fiat zelf levert vrijwel niets meer. Ik heb de importeur een briefje geschreven met een foto van de kilometerstand, toen die net over de vijf ton was gegaan. Ik kreeg een leuk bericht terug, inclusief een presentje en felicitaties.”

Het lijkt erop dat roest op dit moment de grootste vijand is van de Fiat. En dan met name aan de onderkant, de carrosserie ziet er nog opmerkelijk goed uit. Dat is niet zo verwonderlijk, want die is namelijk verzinkt. De bodem blijkbaar niet, daar is op verschillende plekken al flink aan gelast. Janus: “Ik ging naar de garage voor een nieuwe band. De krik ging eronder en vervolgens ging die dwars door de bodem. Bij de laatste beurt is er ook weer voor € 500 aan gelast.” Joep prikt op meerdere plekken door de bodem en er komen steeds meer stukjes Tempra op de rijplaten van de brug te liggen. Janus: “Ik zou niet weten wat ik hierna moet kopen, maar het liefst blijf ik diesel rijden. Ik wil wel eens zien of we de 25 jaar kunnen volmaken met deze.”

DE MENING VAN CARREC TECHNOCENTER

“De Tempra, daar werd ik niet echt gelukkig van. De auto doet nogal versleten aan en tijdens de proefrit regende het enorm waardoor ik niet goed kon horen wat er wel of niet aan mankeert. Uiteindelijk hebben we tijdens de proefrit en inspectie een aantal aandachtspunten en defecten gevonden. Voor de Tempra gaan twee duimen naar beneden.”