Fiat 500R (1975) - Op de rollenbank

Fiat is vooral beroemd geworden met kleine modellen. De 500 maakte Italië in de jaren 50 mobiel, zoals de Kever dat in Duitsland deed en de Citroën 2CV en de Renault 4 in Frankrijk. Even een kleine waarschuwing vooraf, mocht je de video van deze rollenbanktest gaan bekijken. Zet het geluid van je laptop, tablet of smartphone niet té hard, want het gaat er woest aan toe! Nou, niet dus ... Eigenaar Ricardo Krabbenborg en zijn vader verdienen allebei een medaille, want ze zijn toch maar mooi vanuit het Achterhoekse Zieuwent naar Den Haag komen rijden met de 500R (Rinnovata), de laatste serie van de oude 500.

Zelf rijden

“Het plan was om hem op de autoambulance te zetten, maar dat vond mijn vader achteraf toch niet nodig”, vertelt Ricardo. “Het ding is dan wel oud, maar alles werkt”, vult vader Vincent zijn zoon aan. “Dus waarom zouden we dan niet gaan rijden?” Vincent is tot op de dag van vandaag automonteur en gelooft in de simpele, degelijke techniek. “Als het werkt, dan werkt het. Dat moet je met sommige moderne auto’s nog maar afwachten.”

De Fiat is gearriveerd en nog keurig op tijd ook. Ricardo is géén automonteur maar heeft het sleutelen wel van jongs af aan mee gekregen. “Ik vind het leuk. Zo leuk dat dit mijn grote hobby is geworden”, zegt hij. Inmiddels is die hobby enigszins uit de hand gelopen met twee klassieke brommers, twee klassieke motorfietsen en twee bijna klassieke auto’s. Bijna inderdaad, want de dagelijkse auto van Ricardo, een Peugeot 106 uit 1993, komt nog niet in aanmerking voor die status. Onder de tweewielers van Ricardo zit ook veel moois: een Tomos-brommer, een Ducson en een klassieke Suzuki RG 250 uit 1984, evenals een Moto Guzzi V35 Imola uit 1983. Dat is vijftien jaar voordat Ricardo zelf werd geboren.

Waarom een Fiat 500? “Ik wilde iets kleins omdat de schuur naast ons huis bijna vol stond, En het moest een klassieker zijn. Op mijn lijstje stonden twee auto’s, een Mini en een Fiat 500. Aangezien ik geen geldboom heb in de tuin, koos ik voor de 500. De Mini is een stuk gewilder, dus ook duurder.” Ricardo vond in Breda deze 500R van de tweede eigenaar, die hem ook als trouwauto had gebruikt. Een destijds nieuw in Nederland geleverde auto nog wel; Ricardo was meteen verkocht. Vervolgens reed hij hem van Breda terug naar de grens met Duitsland. Alleen weigerde de dynamo dienst, dus bij thuiskomst kon vader Krabbenborg niet proefrijden. De accu was volkomen stroomloos.

Meer werk

Verder mankeerde de Fiat nog wel het een en ander, dus ging Ricardo serieus aan het opknappen, met assistentie van pa. Omdat hij toch bezig was, spoot hij het motortje groen, wit en rood. “Dat leverde meer werk op dan ik had gedacht, maar ja.” Het motorblokje ging daarbij volledig uit elkaar. Ricardo voorzag de kop van andere klepzittingen die geschikt zijn voor loodvrije benzine en er kwam een grotere carburateur op, van de Fiat 126. Juist dát aspect is interessant. “Het zou wat extra vermogen moeten opleveren”, vermoedt Ricardo.

Rollenbankchef Ghisbert van Ginhoven moet nogal wat uit de kast halen om de kleine Italiaan te kunnen meten, zoals bijvoorbeeld een extra accu. Hij moet even zoeken naar het maximum toerental, om ongelukken te voorkomen. Het picknickmandje staat lekker te schudden op de achterklep als de Fiat-krachtbron alles geeft wat hij in zich heeft. En dat is nog best veel. We hameren het blokje af op 24 pk. De grotere carburateur doet zijn werk naar behoren en daar is Ricardo heel blij mee. “Het rijdt eigenlijk vreselijk als je heel eerlijk bent, maar toch is het heel leuk. Deze Fiat is niet geschikt voor lange ritten over de snelweg, maar des te meer voor compacte gezelligheidsritjes. Hij is niet voor alledag, maar zeer aaibaar voor erbij, zo’n oude 500.”