Fiat 500e vs. Honda e - Vergelijkende Test

Het FCA-concern is tegenwoordig onderdeel van de PSA-groep onder de nieuwe, gezamenlijke naam Stellantis, maar op de valreep brachten de Italianen nog net even hun eerste volwaardige EV op de markt: een auto die Fiat helemaal zelfstandig heeft ontwikkeld op een eigen, gloednieuw platform. Het betreft de nieuwe Fiat 500. Het is nog maar de derde generatie met deze naam, waarvan generatie twee het extreem lang heeft volgehouden. Sterker nog, met mild hybride aandrijflijnen blijft die auto gewoon te koop, want elektrisch rijden is nog lang niet overal een serieuze optie. Maar de ‘New 500’ is volledig elektrisch en daarmee concurreert hij met nieuwe concerngenoten als de elektrische Peugeot 208 en Opel Corsa, die beide op het EMP1-platform van de Fransen staan. De vraag is dus of Fiat in de toekomst zijn eigen nieuwe platform mag blijven gebruiken voor kleine (elektrische) auto’s, of de dat leiding van Stellantis dat overbodig vindt. De nieuwe elektrische 500 zou daardoor wel eens een unieke auto kunnen worden.

Het basisprincipe van een elektrische auto is natuurlijk ideaal voor een model als de 500. Het type is sowieso meer bedoeld voor de drukke Italiaanse binnensteden dan voor lange snelwegritten en laat dat eerste gebied nu juist het terrein zijn waar de EV excelleert. De auto komt er in twee varianten. Later volgt een 24 kWh-versie die wat aantrekkelijker geprijsd is, maar het verhaal begint met de dikke 42 kWh-variant die op deze pagina’s te zien is. En ja, we hebben zelfs een cabriolet, nog altijd een zeldzaamheid in EV-land; Smart biedt als enige ook een dakloze elektrische auto aan. We focussen verder vandaag niet op het feit dat het dak open kan schuiven, hoe leuk de feature op zichzelf ook is. Voor de verdere eigenschappen van de Fiat 500 maakt het ‘Targa-dak’ feitelijk weinig uit.

In het segment van compacte, elektrische auto’s heeft de Fiat het rijk niet alleen. De Renault Zoe lijkt een serieuze tegenstander als auto die net even hipper oogt dan zijn benzinebroer Clio en de elektrische Mini is nog meer een concurrent als het gaat om het mode-gehalte van de auto. Uit Japan komt een andere leuke concurrent met een zeer opvallende uitstraling: de Honda E. Die auto leek bij onthulling opvallend sterk op de concept-car uit 2017 waarop hij was gebaseerd. Het kekke interieur bleef, net als spiegelcamera’s aan de buitenkant. Zijn instapversie met 136 pk was helaas niet beschikbaar voor een test, maar de Honda E Advance met 154 pk wel. Meer vermogen dan de Fiat dus, maar dat zagen we niet als een belemmering gezien de accucapaciteit van 35,5 kWh en zijn snelheid.

85 KW SNELLADEN

Eerst even de harde specs van de auto’s, te beginnen met de nieuwe Fiat. Zoals gezegd heeft hij 42 kWh, waarmee hij stroom kan leveren aan een 118 pk sterke elektromotor. Als instapper heeft hij minder vermogen, maar die basisversie zouden we lekker laten staan. Volgens de WLTP-cyclus komt de testauto ruim 300 kilometer ver op één lading. Is je accu toe aan laden, dan kan dat thuis of aan een publieke laadpaal met drie fasen, wat erg prettig is. Wil je snelladen, dan kan dat tot 85 kW, iets wat voor dit segment buitengewoon indrukwekkend is en wat de praktische bruikbaarheid ook zeer vergroot.

Gezien zijn krappe WLTP-range van 220 kilometer gebruikt de Honda merkbaar minder dan de 35,5 kWh die zijn accu in de aanbieding heeft. Het vermogen van 154 pk is wel lekker veel voor dit type auto, wat we niet kunnen zeggen van de laadsnelheid. Snelladen kan tot 50 kW, maar de praktijk leert helaas dat 35 kW al vlot het maximum is bij de Honda. Erger is wellicht nog dat 3-fasenladen niet kan, zodat je thuis al snel negen uur moet wachten totdat de toch niet heel erg grote accu vol is. De praktijkactieradius van beide auto’s wijkt in de Fiat procentueel gezien een stuk minder af dan in de Honda. We reden de auto’s op niet heel warme dagen; maar een graad of zes is nu ook weer geen ijstijd. De 500 kwam toch zeker wel 260 kilometer ver, terwijl we in de Honda diverse keren onder de 150 kilometer doken. Dit zegt niet alleen veel over de accu’s van de auto, maar ook over hun rendement. De Japanner heeft duidelijk meer kWh’s nodig per kilometer. De combinatie van de beperkte laadsnelheden én de beperkte range maken de Honda tot een auto waarin je je ritten wel heel bewust moet gaan plannen. Als snel krijgen we een flashback naar de begintijd van het elektrische rijden, ruim tien jaar terug, toen elke fotoen filmdag al een hele operatie was.

De opnameplek bereiken kostte dan al je halve accu, waarna bijladen een halve dag kostte. We dachten dat die dagen achter ons lagen, maar de Honda bewijst helaas het tegendeel. De Fiat bewijst op zijn beurt juist dat de stap van 150 naar 250 kilometer in Nederland een extreem groot verschil is. Opeens kom je waar je zijn moet zonder rangeof laadstress. Knap gedaan. De auto blijkt bovendien heel bescheiden in het tonen van resterende kilometers, zodat er niet ineens 30 kilometer afgaat na 5 kilometer rijden omdat je de verwarming hebt ingeschakeld.

VLOT EN FEL

Het rijden zelf gaat in de Fiat op een manier die we van zijn voorganger wel gewend zijn. De 118 pk’s blijken meer dan genoeg en maken de Italiaan lekker vlot, waarbij hij uiteraard wordt geholpen door het koppel van 220 Nm dat vanaf stilstand voorhanden is. De besturing is licht, direct en vrij gevoelloos, ook iets dat we kennen van zijn voorganger. Prettig als je veel krappe bochtjes moet maken. De vorige 500 was al een vrij stugge auto, en dat is bij de nieuwe niet anders. Sterker nog, het toch wat hoge gewicht van de accu’s zorgt voor een nog wat hardere demping. Op een egaal wegdek of eventueel op wat klinkers leidt dat hoogstens tot wat gedribbel, maar over drempels is de achteras gewoon onprettig hard als je er niet op kruiptempo overheen gaat. Dit is wel iets om rekening mee te houden als je er dagelijks veel treft bij het woon-werkverkeer. Afhankelijk van de gekozen rijstand remt de auto niet tot juist veel op de motor en die keuzes zijn prettig. Alles bij elkaar maakt dit de 500 tot een auto die wat het rijden betreft net je smaak moet zijn; hij heeft persoonlijkheid, je proeft er wel de Italiaanse alertheid in.

Bij het rijden blinkt de Honda echt uit, dat doet hij geweldig. De besturing is prettig en communicatief, de auto ligt supergoed op de weg en biedt veel rijplezier, mede dankzij zijn achterwielaandrijving. En dat alles zonder dat hij ook maar één moment het oncomfortabele heeft wat de Fiat kenmerkt. Hij is minder hitsig, maar heeft wel de betrokkenheid die we kennen van goed rijdende Honda’s als de Civic en de Jazz. De motor is meer dan krachtig genoeg en ook hier heb je de keus tussen lekker zeilen of actief one pedal driving met hard regenereren. Zijn goede onderstel maakt de Honda in principe meer geschikt voor lange afstanden dan de Fiat, ware het niet dat de accu’s je niet toestaan om lange afstanden te rijden.

KIJK EVEN EEN FILM

Honda erkent impliciet de lange laadtijden door je wat entertainment te serveren. Laag onder de vele beeldschermen vindt je een volwaardig stopcontact en een HDMI-aansluiting. Als je hier een Chromecast op aansluit, kun je filmpjes afspelen op het autoscherm. Ook een spelcomputer behoort tot de mogelijk heden. Het is geen optie die we vaak tegenkomen. De grote schermen zijn natuurlijk sowieso de belangrijkste attractie aan de binnenkant. De passagier heeft naar eigen wens zijn of haar eigen bediening en zaken als Android Auto en Apple CarPlay zijn goed geïntegreerd. Aan weerszijden van het dashboard zien we de schermen voor de camera’s die als buitenspiegels dienstdoen. Door hun positie is het concept beter uitgevoerd dan in de Audi E-Tron, maar het blijft goed opletten omdat de scherptediepte anders is dan bij echte spiegels én omdat het bewegen van je hoofd geen invloed heeft op de kijkhoek. Het komt de veiligheid wat ons betreft niet ten goede, omdat je sneller iets over het hoofd ziet.

De Fiat oogt op zijn beurt vanbinnen stukken volwassener dan zijn voorganger. De zitpositie is beter, de materialen zijn hoogwaardiger en het voelt en oogt allemaal een stuk ruimer. Het nieuwe multimediasysteem is modern en erg uitgebreid, waardoor je soms wel even moeten zoeken naar de juiste menu’s. De auto is duur, maar herbergt ook luxe opties als stoelverwarming en automatische cruisecontrol. Iets wat voor de (nog duurdere) Honda in Advancetrim ook geldt, trouwens. Achterin de Fiat is het misschien ruimer dan voorheen, maar dat betekent enkel dat je er nu kinderen tot 8 jaar in plaats van 4 jaar kwijt kunt. In de Honda is het ook krap, maar een volwassen mens kan er in ieder geval zitten.

Voor de kofferbakken geldt dat ze beide bijzonder krap zijn, maar in de Honda helpt het omklappen van de banken een stuk meer omdat dat een hatchback is en de geteste 500 niet. Het feit dat de gereden 500 een Cabrio is, maakt voor de ruimte opvallend weinig uit, het geheel heeft natuurlijk meer weg van een targadak dan van een echte cabriolet.

Wel maakt het de auto logischerwijs duurder; trek er € 3.000 af en je weet hoeveel de hatchback kost. De Honda is op zijn beurt fors aan de prijs. Het merk plugt zelf vooral de duurdere Advance-versie, die niet alleen beter in zijn spullen zit, maar als gezegd ook een sterkere motor heeft. Gezien de beperkte range vinden we de Japanner wel erg duur; inmiddels kun je voor minder geld goede EV’s kopen die verder komen. Dat is jammer, want de Honda is een leuke auto om te zien, met een origineel interieur en goede rijeigenschappen. De Fiat weet op zijn beurt zijn 500-rol als EV erg goed in te vullen. Hij rijdt zoals 500-rijders zullen verwachten (wel oppassen met drempels), maar is verder op alle vlakken volwassener geworden. Hoogstens is hij vanwege zijn krappe binnenruimte wellicht niet voor iedereen een reële optie. Dat de Italianen bij hun eerste volwaardige EV meteen hoge scores neerzetten voor het laden en de range is bovendien te prijzen.