Op zoek naar een midi-SUV: Subaru Forester - Suzuki Grand Vitara - Honda CR-V

SUBARU FORESTER (2009)

In de Alpenlanden is Subaru vanwege z’n 4x4-modellen een veel geziene gast, bij ons is het echter een bescheiden speler. Ruwweg zijn hier maar drie soorten Subaru-rijders te onderscheiden: boswachters, pensionado’s die hun caravan ermee trekken en rally-liefhebbers die hun WRX’jes koesteren. Ongelijk hebben ze niet, want sinds jaar en dag staat Subaru bekend als oerbetrouwbaar.

Rutger Stolk van het gelijknamige autobedrijf in Gouda waar onze Forester staat, beaamt: “We moeten het hebben van de verkoop, want aan het onderhoud van een Subaru verdienen we nog geen knoop!”

Na tien jaar en 160.000 kilometer heeft deze stoere jongen twee privéeigenaren versleten. In de basisuitvoering Comfort lijkt het een nononsense occasion, maar vergis je niet in z’n details. Weliswaar geen – kwetsbaar – lichtmetaal, maar bijvoorbeeld wél ruitenwisserverwarming, zodat de wissers ’s winters niet aan de voorruit vastvriezen! Wars van uiterlijk vertoon zitten de verfijning en kracht vanbinnen. Neem de automatische niveauregeling. Of de 2,0-liter boxermotor die voor een laag zwaartepunt zorgt (hoewel je daar bij zo’n SUV weinig van merkt). Een en ander is goed voor een geremd trekgewicht van twee ton, waarmee de Subaru z’n tegenstrevers verslaat.

De aandrijving en betrouwbaarheid zijn dus overtuigend, maar geldt dat voor de hele auto? Daarover zijn de meningen verdeeld. In het commandocentrum op het Impreza-dashboard missen we een koelwatertemperatuurmeter (in plaats daarvan brandt er een blauw lampje net zolang totdat het blok op temperatuur is), terwijl we juist van veel klokjes en metertjes houden! Ook vanwege de kleur: het blauw geeft het overwegend grijze interieur de broodnodige pit. Voor de rest hebben we geen klachten: de bediening is helder. Het zitcomfort bestempelen we als gemiddeld, terwijl de ruimte vooren achterin het meest bescheiden is van dit trio.

De bak schakelt niet al te nauwkeurig, je moet de pook echt met beleid naar het volgende verzet leiden. Geen auto voor haasthebbers, dus. En dat komt goed uit, want het onderstel is nogal soft afgesteld. Vooral bij hogere drempels dan vooraf ingeschat, word je bij het neerkomen getrakteerd op een behoorlijk in de veren zakkende auto. Overhellen is hem ook niet vreemd, terwijl we de besturing eveneens graag een tandje strakker zouden zien. Kortom: het is een en al comfort wat de klok slaat. En je hebt te maken met relatief lage kosten, want met elke 30.000 kilometer of twee jaar een beurt, biedt-ie het grootste onderhoudsinterval van de drie hier getoonde auto’s. Daartegenover staat een carrosseriegarantie van slechts zes jaar – die is dus verlopen. Voor € 11.750, inclusief afleverkosten en 6 maanden Bovaggarantie, staat-ie voor de deur.

SUZUKI GRAND VITARA (2009)

Wat dacht je van een Suzuki? Want zeg je ‘vierwielaandrijving’ en ‘Japans’, dan komt dit eveneens sympathieke merk automatisch bovendrijven. Ten opzichte van de Forester is de onderhavige Grand Vitara iets jonger, heeft-ie minder gereden, bezit hij een grotere en krachtiger motor, meer luxe en is toch € 5 goedkoper! Kat in het bakkie? Nou, niet helemaal, want dat deze occasion van de ‘echte’ terreinwagens afstamt, merk je aan de opbouw: hier nog een separaat ladderchassis. Daardoor zit je nog wat hoger en meer rechtop, bijna als een bestelwagen. Je voelt je king of the road. Maar ook naast de weg staat de Suzuki z’n mannetje, dankzij de grotere bodemvrijheid en ook hier permanente vierwielaandrijving met diverse keuzemogelijkheden als de ondergrond daartoe aanleiding geeft.

Op verhard beklijft het king-gevoel helaas niet al te lang. Je hebt weinig idee van wat zich onder je afspeelt, van de niet zo nauwkeurige besturing en schakeling slaan we evenmin steil achterover en door de forse overhelneigingen rijd je niet erg gerust op rotondes af. Nee, raffinement stond niet bovenaan Suzuki’s to-dolijstje bij het ontwerpen en bouwen van deze generatie Grand Vitara. Hij is nog minder sportief en heeft nog meer comfort dan de Forester, zo lijkt het.

Dat ‘meer comfort’ slaat niet zozeer op het met glad leer beklede en weinig steun biedende meubilair, maar wel op de luxe aan boord. Net als de CR-V treffen we hier onder meer een uitgebreide audio aan, een elektrisch bediend schuif-/kanteldak en xenonverlichting. En grijs nephout, dat samen met het mindere raffinement doet vermoeden dat er tijdens de ontwikkeling meer naar de Amerikaanse markt is gekeken dan naar de Europese. Typisch Japans daarentegen is de échte vijfde deur met daarop het reservewiel gemonteerd. Heb je die horde genomen, dan valt de bagageruimte qua grootte tegen.

Ook de binnenruimte is gemiddeld. Gelukkig is de betrouwbaarheid óók Japans: lees onze Klokje Rond-aflevering in AutoWeek 10-2019 er maar op na. Zo houd je nog wat munten over voor de exploitatiekosten, want met een leeggewicht van ruim 1,5 ton is de Suzuki op het gebied van brandstofverbruik en wegenbelasting geen goedkope jongen. Al met al valt de vraagprijs – € 11.745, inclusief afleveringskosten en zes maanden Bovag-garantie – daarmee best te verklaren. Want al poogt deze Grand Vitara een luxepaard te zijn, onderhuids is het toch echt een werkpaard. Om een paardentrailer uit een drassig weiland te trekken, is dit je auto. Maar om met de caravan een fijne, lange reis te maken, lijkt ons de Forester toch een dankbaarder alternatief.

HONDA CR-V  (2007)

Occasions hebben een bijzondere historie soms. Deze CR-V is door Kneppers in 2011 aan de tweede eigenaar verkocht, een oudere man uit Vlaardingen. Met pijn in z’n hart heeft-ie hem op 92-jarige (!) leeftijd terugverkocht aan de Zoetermeerse Honda-dealer, want zijn leeftijd begon hem parten te spelen. We begrijpen wel dat afscheid nemen moeilijk was, want wat is dit een fraaie auto! Vanbuiten heeft de Honda het meeste karakter van de drie auto’s in deze rubriek, maar het mooiste komt als je het portier opent: een prachtig licht, leren interieur dat op het eerste gezicht in smetteloze staat verkeert.

In het voor passagiers ruimste interieur van ons trio (alleen de breedte op de achterbank is wat minder) treffen we ook de meeste voorzieningen aan: van bandenspanning-, lichten regen sensoren tot een uitgebreide alarminstallatie, van een gescheiden temperatuursysteem tot elektrische stoelverstelling en van parkeersensoren rondom tot een aanhangwagenstabiliseringsprogramma. Daarbij is het interieur variabel: de achterbank bestaat uit drie delen die apart neerklapen verschuifbaar zijn, wat deze Japanner MPV-achtige trekjes geeft. De RDW kwalificeert ’m ook zo. En dat terwijl de bagageruimte in standaardtrim al de grootste is, bij de laagste tildrempel.

Net als de Forester bezit deze Honda een 2,0-liter blok dat 150pk sterk is. Alleen is deze aan een vijftraps automaat gekoppeld, wat de auto een ontspannen karakter geeft. Hier geen permanente 4WD; normaliter worden enkel de voorwielen aangedreven. De achterwielen doen mee als er aanleiding voor is. Dit zorgt voor een trekgewicht van ‘slechts’ 1.500 kilo. Op de weg voelt de CR-V strakker aan dan de Subaru en de Suzuki, hoewel ook hier comfort hoogtij viert. Dus: een relatief zachte vering die drempels mooi pareert, maar in bochten best een oortje wil laten hangen. Maar wil je een sportieve Honda rijden, dan zijn er genoeg alternatieven in occasionland!

Al met al heeft dez e CR-V een diepere indruk op ons gemaakt dan de Forester en Grand Vitara. Op bijna alle fronten verslaat hij de twee met gemak. Toch loopt hij qua prijs in de pas (€ 11.999, inclusief onderhoudsbeurt, apk en zes maanden Bovag-garantie). Logisch: hij is twee jaar ouder. We wijzen de CR-V aan als onze favoriet – mede omdat de kilometerstand het laagst is. Enkel het lagere trekgewicht kan deze Honda parten spelen, maar voor de rest is het een fijne kar!