Deze Bentley Blower is ideaal voor in de stad: elektrisch, top van 72 km/h en kost een ton

Het is even na tienen, als de barman vraagt om de ‘last order’. Terwijl ze hier aan de bar het laatste rondje uit de tap halen en de gasten vervolgens naar huis gaan, komt deze avond voor ons nu pas echt op gang. De straten van Londen raken langzaam leeg en dus is het tijd voor een rit door de nacht, waarbij je aan het eind twijfelt of je het echt hebt meegemaakt of alleen maar hebt gedroomd. Alsof het nog niet surrealistisch genoeg is om moederziel alleen rond Buckingham Palace te cirkelen, bij de Big Ben te poseren, over de Westminster Bridge te cruisen, langs de Thames te stoppen in de buurt van de London Eye of met een flink ingetrapt rechterpedaal over de Tower Bridge te blazen, lijkt de auto ook nog eens niet van deze wereld te zijn.

Hedley Studios, voorheen Little Car Company

De bijzondere autogeschiedenis van Groot-Brittannië heeft immers zelden iets gekkers voortgebracht dan de Bentley Blower Junior. Hij is gebouwd door Hedley Studios, dat tot voor kort door het leven ging als de Little Car Company en deze naam doet het bedrijf nog steeds eer aan. Ben Hedley en zijn team zijn nog geen tien jaar geleden in een stenen hal op de voormalige militaire vliegbasis van Bicester begonnen met het bouwen van miniaturen op ware grootte van beroemde klassiekers: kleiner dan het origineel, maar nog steeds groot genoeg om er daadwerkelijk in te kunnen rijden. Uiteraard zijn ze, verhoudingsgewijs dan, net zo kostbaar als de iconen op ware grootte. Omdat ze goed zijn voor het milieu, omdat elektrische auto’s gemakkelijker te bouwen en te besturen zijn en omdat olievlekken nu eenmaal niet fraai zijn op de marmeren tegels of parketvloeren in de villa’s van de rijke klanten van het bedrijf koos Hesley Studios voor een elektrische aandrijflijn.

Geen nieuw idee, Bugatti deed het al

Het idee is niet helemaal nieuw. In feite borduurt het voort op een beroemd voorbeeld dat niet eens uit Groot-Brittannië komt. Niemand minder dan Ettore Bugatti begon er bijna honderd jaar geleden mee. Terwijl hij de inmiddels legendarische Type 35 ontwikkelde voor de allerrijksten en voor zijn coureurs bouwde hij een miniatuur van de raceauto voor zijn zoon Roland, ter gelegenheid van zijn vierde verjaardag. Toen de eerste klanten zijn zoon met 20 km/h door het kasteelpark van Molsheim zagen suizen, had Bugatti opeens twee orderboeken: een voor het origineel en een voor de zogeheten Bébé, waarvan meer dan honderd exemplaren werden gebouwd.

Aston Martin DB5, Ferrari 250 Testarossa

Hedley pakte dit idee weer op en presenteerde zijn baby vier jaar geleden. Omdat het kleintje zo goed werd ontvangen, kwam hij al snel tot een overeenkomst met een aantal merken. In samenspraak met Aston Martin verkleinde hij de DB5 van James Bond tot een elektrische dienstwagen voor toekomstige agenten. Het bedrijf levert een Ferrari 250 Testarrossa op miniatuurformaat en nu ook een Bentley. Ben Hedley vertrouwt niet alleen op zijn eigen vaardigheden en die van zijn werknemers, maar werkt nauw samen met de fabrikanten, maakt gebruik van hun archieven en de originele tekeningen indien beschikbaar, stemt de aangepaste vorm van zijn miniaturen af op de ontwerpen uit Molsheim, Gaydon, Maranello of Crewe, baseert zijn materialen op die van het origineel en vult zijn verfpistolen met dezelfde verf.

Op buizenframe, maximaal 20 pk

Het principe van zijn auto’s is altijd hetzelfde en ze zijn allemaal gebaseerd op hetzelfde bouwpakket: de carrosserieën zijn gemonteerd op een buizenframe en de aandrijving wordt verzorgd door een elektrische industriemotor met drie vermogensniveaus met maximaal 20 pk, waarbij dat laatste niveau te activeren is met behulp van de Speed Key in de Bugatti – net als in de Veyron en Chiron – en met een grote houten knop in de Bentley. Gezien de topsnelheid van 100 km/h die de Ferrari bijvoorbeeld biedt, kan een beetje verantwoordelijkheidsgevoel geen kwaad.

De benodigde energie is afkomstig van 11-kWh-accu’s, die de Blower een actieradius van zo’n 100 kilometer geven en die je daarna zelfs aan een snellader kunt opladen. In dit bijzondere kwartet is de Bentley echter in twee opzichten echt heel bijzonder: hij is iets groter (85 procent in plaats van 75 procent van het originele formaat) en hij is de enige met goedkeuring voor de openbare weg. Daarom nemen we geen genoegen met een rondje door een paleistuin of een ritje door een van de vele parken, maar zoeken we de straten van de stad op.

Rustig door de nacht

Wel voelen we ons in het kleine karretje toch een beetje kwetsbaar in het drukke verkeer met deze fabrieksnieuwe oldtimer, dus wachten we in de kroeg tot de last order en kiezen we voor de nachtdienst. Na de pubs zijn ook de straten van de stad verrassend snel leeg; de negen miljoen inwoners van de hoofdstad gaan naar bed. Goodnight London, de pret kan beginnen. Plotseling deelt de Bentley Brompton Road, Regent Street, The Mall of Bond Street alleen nog met een paar zwarte London Cabs en natuurlijk de rode dubbeldeks bussen, waarvan vele ons lot delen en de hele nacht doorrijden. Ook al is er helaas niet veel meer over van de spreekwoordelijke Britse beleefdheid in het verkeer, de overige verkeersdeelnemers zijn attent en vriendelijk tegen die durfals in de Blower. Toch komen ze vaak te dichtbij, maar alleen uit nieuwsgierigheid, omdat ze nauwelijks kunnen geloven wat ze zien.

Echte Blower had 240 pk

Of het nu om een gloednieuw exemplaar gaat, zoals deze elektrische replica, of een origineel dat inmiddels al meer dan 90 jaar oud is en naar de horizon blaast met een 4,4-liter viercilindermotor met compressor (‘blower’), iedereen hier kent en herkent een Bentley Blower. Dat die van ons geen 240 pk heeft, zoals zijn voorbeeld, mag de pret niet drukken. We begrijpen de verbazing, want bijna niemand heeft ooit zo’n Bentley in levenden lijve gezien, zeker niet in het wild om half twee ’s nachts in Londen. Er zijn tussen 1929 en 1931 immers maar 55 exemplaren gebouwd. En de exemplaren die het hebben overleefd, gaan tegenwoordig op veilingen al snel voor tientallen miljoenen van de hand. Zodoende durft bijna niemand het aan om zich met zo’n icoon in het dagelijkse verkeer te mengen, vooral omdat de originele Blower, zoals alle vooroorlogse auto’s, niet bepaald gemakkelijk te besturen is. Hij brult er echter lustig op los en als je vol gas geeft, voelt het alsof je op een boze neushoorn zit die tot de aanval overgaat.

Daarom is het een van de bekendste Britse oldtimers, al heeft hij nooit een beroemde race gewonnen en is zijn Le Mans-geschiedenis er een die wordt gekenmerkt door uitval, pech en ongelukken. Het vergt een virtuoze bediening van de koppeling en (tussen)gas om hem in beweging te krijgen, en zelfs mensen met bovenarmen als een rugbyspeler zullen na drie bochten hun spieren voelen branden, zo moeilijk is het monster op koers te houden.

Bentley Blower Junior aan de snellader.

Bij de Junior daarentegen druk je de kleine metalen hendel in de gepolijste roestvrijstalen cockpit een tandje naar boven, trap je het gaspedaal – sorry: stroompedaal – in en vervolgens suis je door de nacht. Natuurlijk is de stilte in het begin verontrustend, al maakt Londen zelf al genoeg lawaai. Weliswaar weegt de Junior maar een fractie van het origineel, toch maakt hij lang niet zo'n onuitwisbare indruk als het origineel. De bestuurder voelt na afloop van een rit niet de trots dat hij zojuist een beest heeft getemd. Sterker nog, het is nog nooit zo gemakkelijk geweest om in een vooroorlogse klassieker te rijden.

Alsof je met een BMW i3 rijdt

Maar toch ... zelfs zonder geluid, krakend leer en de geur van hete olie is geen enkele andere elektrische auto zo opwindend als deze charmante verwijzing naar het verleden. Voordat iemand moppert over de prijs: uiteraard is circa €100.000 een heleboel geld voor een speeltje, al is hij zelfs voor grote jongens erg vermakelijk. Daar komt bij dat de actieradius en de prestaties nogal bescheiden zijn. Je kunt het echter ook zo bekijken: het is nog nooit zo goedkoop geweest om een nieuwe Bentley te kopen en van een Blower voor deze prijs kun je alleen maar dromen. Omdat deze Bentley net zo gemakkelijk te besturen is als een BMW i3 kun je je beter concentreren op de weg en op de stad, die zich in deze nacht van zijn mooiste kant laat zien.

Als je in je eentje door Londen rijdt, is de topsnelheid van 72 km/h die de Junior haalt nog best angstaanjagend. Ten eerste omdat hij uiteraard niet het boterzachte comfort biedt van een Continental GT en omdat het vertrouwen in de remmen eerst moet groeien. Ten tweede omdat zo’n snelheid streng verboden is. Toch is het risico al met al beperkt, want iedereen, maar dan ook echt iedereen, kijkt glimlachend naar deze auto. De bobbies zijn zelfs bereid om een paar auto’s stil te zetten, zodat we ongestoord foto’s kunnen maken, en de portier van het Tower Hotel opent zonder morren de slagboom naar de Boardwalk aan de Thames om ons toegang te verschaffen tot de populairste fotoplek van de stad. Op de plek waar de Blower nu voor de beroemdste brug van Europa staat, staan morgenochtend de influencers weer in de rij.

Voordat de eersten uit bed stappen, komt er voor ons een einde aan deze lange nacht. We rijden snel nog even naar Piccadilly Circus voor een paar rondjes, waar de enorme neonlichten de nacht in dag veranderen, je tijdsbesef volledig in de war schoppen en de perfecte achtergrond vormen voor een auto waarvan je niet weet of hij nu uit het heden of uit het verleden stamt. Hoewel de accu van de Blower na deze nachtdienst nog halfvol is, raakt die van de bestuurder langzaam leeg. Het is de hoogste tijd om koers te zetten naar het laadstation om de Junior weer nieuwe energie te geven en vervolgens terug te keren naar de Pineapple Pub, zodat we op tijd zijn voor de first order. Hopelijk gaat die vroeg open en wordt er naast bier ook koffie geserveerd. Of op z'n minst thee.