Chrysler Grand Voyager 2.8 CRD Touring (2008)

De commonrail-dieselmotor van de Chrysler Grand Voyager is afkomstig van het Italiaanse VM Motori. Hij is goed voor 163 pk en daardoor heeft-ie nog een hele kluif aan de ruim twee ton zware Grand Voyager. Vanuit stilstand bereikt de grote Amerikaan in 12,2 seconden de 100 km/h. Niet eens zo heel gek voor een auto als deze Chrysler, maar echt snel is-ie natuurlijk niet. Het karakter van de automatische transmissie zet je evenmin aan tot gezwinde spoed. Door relatief wat vlug over te schakelen, maant de bak de motor tot rust. Die relatieve rust wordt echter ruw verstoord zodra je het gaspedaal tegen het schutbord drukt. De automaat moet even nadenken, schakelt vervolgens terug en laat de motor in de toeren klimmen, wat gepaard gaat met het nodige lawaai. Op de bijbehorende fikse versnelling zul je echter tevergeefs wachten.
Ook van het onderstel moet je weinig sportieve aspiraties verwachten, al wordt de huidige Grand Voyager niet geplaagd door het zompige, deinerige weggedrag dat z'n voorgangers nog kenmerkte. Hij is nog altijd sterk geënt op comfort. Hij wil best even doorslaan met vooral de achterzijde, als bijvoorbeeld 'n verkeersdrempel is geslecht. Door zijn hoge zwaartepunt gaat hij in 'n enthousiast geattaqueerde bocht op één oor liggen. Doordat de grote Amerikaan nadrukkelijk onderstuurd is en het stuurwiel zich licht en gespeend van enig gevoel laat verdraaien, kan zo'n bocht nog een spannende onderneming worden.

Lange afstanden
Nee, de Chrysler is vooral gemaakt om lange afstanden in comfort te overbruggen. Daarbij helpt het dat 't brandstofverbruik blijft steken op 10,5 liter per honderd kilometer. Dat is voor een auto van dit formaat 'n nette waarde. 't Comfortabele, wat afstandelijke rijgedrag past bij waar de Chrysler voor bedoeld is, namelijk het vervoeren van veel mensen en hun bagage in alle rust. Er staan achter de voorstoelen nog twee stoelen op de tweede rij. Op het zit meubilair is het goed toeven zolang je rechtuit rijdt. Achter de verzameling stoelen prijkt een driezitsbank, die in twee ongelijke delen neer te klappen valt, en die niet zo makkelijk te bereiken is. Schuifdeuren aan beide zijden van de auto kunnen dit euvel niet oplossen. Heb je regelmatig lading van behoorlijke afmetingen mee te tronen, dan doe je zeker je voordeel met het Stow 'n Go-systeem. Hiermee laat je de tweede en derde rij letterlijk in een handomdraai in de bodem verdwijnen.
De gebruikte materialen in het interieur en de afwerking daarvan kunnen beter. Het binnenste van de Grand Voyager kan weliswaar de toets der kritiek doorstaan, maar het nephout, de harde kunststof in de deuren en de knoppen op het stuur verdienen niet bepaald een schoonheidsprijs. Het interieur ziet er wel behoorlijk uit. De klassieke witte meters zijn dan wel niet perfect af te lezen, maar geven het Amerikaanse slagschip wel wat cachet.